Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 56/11
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi M. K. – M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem:
1) prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego
z dnia 11 lutego 2009 r.,
o naruszenie prawa strony do rozpoznania w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej
zwłoki w sprawie I Ns 772/01 Sądu Rejonowego,
w sprawie z wniosku M. K. – M.
przy uczestnictwie M. S. i innych, o zniesienie współwłasności nieruchomości,
2) postanowienia Sądu Rejonowego
z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie I Ns 772/01
ze skargi o wznowienie postępowania
w sprawie z wniosku J. M.
przy uczestnictwie M. S. i innych o zniesienie współwłasności nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 października 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 11 lutego 2009 r. Sąd Okręgowy w sprawie ze skargi
M. K.-M. na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie o sygn. akt I Ns 772/01 Sądu
Rejonowego odrzucił skargę.
Od wyżej wskazanego postanowienia skarżąca M. K.-M. wniosła w dniu 10
listopada 2010 r. skargę o stwierdzenie jego niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z dniem 25 września 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 lipca 2010 r.
o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz
ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2010 r., nr 155, poz. 1037),
którą znowelizowano m. in. instytucję skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, ograniczając jej zakres przedmiotowy.
Zgodnie ze znowelizowanym art. 4241
§ 1 można żądać stwierdzenia niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie
w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana
lub uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych
nie było i nie jest możliwe, natomiast na mocy § 2 w wyjątkowych wypadkach, gdy
niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, można
także żądać stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu
pierwszej lub drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona
nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych, chyba że jest możliwa
zmiana lub uchylenie wyroku w drodze innych przysługujących stronie środków
prawnych. Powołany przepis nie odnosi się już do bardziej ogólnego pojęcia
„prawomocnego orzeczenia”. Ustawowy zakres skargi obejmuje ponadto
prawomocne postanowienia co do istoty sprawy kończące postępowanie w sprawie
i wydane przez sąd II instancji w postępowaniu nieprocesowym, a także inne
orzeczenia szczegółowo określone w powołanej nowelizacji, do których nie należą
postanowienia w przedmiocie skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania
sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.
3
Skarżąca wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia po dniu wejścia w życie nowelizacji, ale wobec
orzeczenia wydanego przed tym dniem, więc – wobec tego, że nowelizacja nie
zawiera, ani nie jest objęta przepisami intertemporalnymi regulującymi w sposób
szczególny stosowanie poprzednio obowiązujących przepisów do skarg
wniesionych wobec orzeczeń wydanych w okresie obowiązywania tych przepisów –
do wprowadzonych przez nią zmian w przepisach proceduralnych należy stosować
ogólną zasadę, wedle której nowe przepisy stosuje się od chwili ich wejścia w życie
także do zaskarżania orzeczeń wydanych wcześniej oraz do wszczętych
już postępowań (por.: postanowienie z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt
IV CNP 61/10, nie publ.). Na taką wykładnię wskazuje również uzasadnienie
projektu nowelizacji, w którym stwierdzono, że: „W związku z faktem,
że uregulowania projektu zaprowadzają sytuację korzystniejszą dla osób
poszkodowanych, w projekcie nie zamieszczono przepisów intertemporalnych.
Przepisy projektowanej ustawy będą zatem miały zastosowanie także do orzeczeń
sądowych wydanych przed jej wejściem w życie (druk nr 2525 z dnia 13 listopada
2009 r.)”. Prowadzi to do wniosku, że wniesiona skarga jest niedopuszczalna.
Skarżąca zgłosiła również wniosek o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 15 grudnia 2005 r. (sygn. akt I Ns 772/01),
zarzucając „bezpodstawność rozstrzygnięcia oraz nieważność z mocy prawa z
uwagi na pozbawienie skarżącej przysługujących jej konstytucyjnych praw”. Nie
można uznać, aby skarżąca spełniła którykolwiek z wymogów przewidzianych w
art. 4245
§ 1 k.p.c. poza oznaczeniem orzeczenia oraz wnioskiem o stwierdzenie
jego niezgodności z prawem. Skarga, w której nie spełniono wymogów określonych
w tym przepisie podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.