IV CZ 93/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 93/11
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSA Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa BANK Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko M. N.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 listopada 2011 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 lutego 2011 r.,
1. oddala zażalenie
2. zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej koszty
postępowania zażaleniowego w kwocie 3.600 (trzy tysiące
sześćset) złotych
2
Uzasadnienie
W zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego, z dnia 8 lutego 2011 r.
odrzucające apelację pozwanej M. N. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 31
marca 2010 r., uwzględniającego skargę pauliańską powoda - Bank S.A. w W.,
pozwana, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, to jest: art. 370, art.
373, art. 375 oraz art. 378 k.p.c., domagała się uchylenia zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem wbrew jego
zarzutom Sąd II instancji nie naruszył wskazanych w zażaleniu przepisów prawa
procesowego, a zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem.
Z akt sprawy wynika, że w dniu 12 maja 2010 roku, pozwana,
reprezentowana przez adwokata, wniosła apelację od wyroku Sądu Okręgowego z
dnia 31 marca 2010 r., wraz z wnioskiem o zwolnienie jej od opłaty sądowej od
apelacji.
Odpis postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 4 sierpnia 2010 r.,
oddalającego ten wniosek, został doręczony profesjonalnemu pełnomocnikowi
skarżącej w dniu 31 sierpnia 2010 r., stąd stosownie do art. 112 ustęp 3 ustawy z
dnia 28 lipca 2005 r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, pełnomocnik
pozwanej powinien był w terminie tygodnia od tego dnia, bez uprzedniego
wezwania ze strony Sądu, uiścić należną opłatę sądową od apelacji, czego nie
uczynił i co obligowało już Sąd I instancji do odrzucenia apelacji pozwanej jako
nieopłaconej na podstawie art. 370 k.p.c. Skoro tak się nie stało, prawidłowo
postąpił Sąd II instancji odrzucając apelację pozwanej na podstawie art. 373 k.p.c.,
przy czym wbrew wywodom skarżącej, mógł to uczynić zarówno na posiedzeniu
niejawnym, jak i na rozprawie.
Bez znaczenia przy tym dla skutków nie uiszczenia przez pełnomocnika
pozwanej opłaty sądowej od apelacji w terminie tygodnia od dnia doręczenia
mu odpisu postanowienia o oddaleniu wniosku pozwanej o zwolnienie od kosztów
3
sądowych, pozostaje fakt wezwania pełnomocnika przez Sąd do zapłaty
oraz uiszczenie opłaty od apelacji w terminie tygodnia od daty doręczenia
tego wezwania.
Błędne i nie znajdujące oparcia w aktualnym stanie prawnym zarządzenie
Przewodniczącego nie skutkowało bowiem rozpoczęciem biegu tygodniowego
terminu do opłacenia apelacji dopiero w momencie doręczenia pełnomocnikowi
wezwania do zapłaty, a to wobec jednoznacznej regulacji ustawowej zawartej
w art. 112 ustęp 2 i 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych.
Przepis ten bowiem jednoznacznie wyklucza postępowanie naprawcze z art.
130 k.p.c. wobec stron reprezentowanych przez profesjonalnych pełnomocników
procesowych i wskazuje termin do samodzielnego obliczenia i uiszczenia przez
pełnomocnika zawodowego należnej od pisma opłaty sądowej (por. postanowienie
SN z dnia 21 lipca 2011 r., V CZ 30/11, niepubl.).
W tym stanie rzeczy, zażalenie pozwanej jako bezzasadne podlegało
oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3, w związku z art. 39814
k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98
i art. 108 § 1 w związku z art. 39821
oraz w związku z art. 391 § 1 k.p.c., a nadto,
na podstawie § 6 pkt 7, § 12 ust. 2 pkt 2) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSA Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa BANK Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko M. N.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 listopada 2011 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 lutego 2011 r.,
1. oddala zażalenie
2. zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej koszty
postępowania zażaleniowego w kwocie 3.600 (trzy tysiące
sześćset) złotych
2
Uzasadnienie
W zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego, z dnia 8 lutego 2011 r.
odrzucające apelację pozwanej M. N. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 31
marca 2010 r., uwzględniającego skargę pauliańską powoda - Bank S.A. w W.,
pozwana, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, to jest: art. 370, art.
373, art. 375 oraz art. 378 k.p.c., domagała się uchylenia zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem wbrew jego
zarzutom Sąd II instancji nie naruszył wskazanych w zażaleniu przepisów prawa
procesowego, a zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem.
Z akt sprawy wynika, że w dniu 12 maja 2010 roku, pozwana,
reprezentowana przez adwokata, wniosła apelację od wyroku Sądu Okręgowego z
dnia 31 marca 2010 r., wraz z wnioskiem o zwolnienie jej od opłaty sądowej od
apelacji.
Odpis postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 4 sierpnia 2010 r.,
oddalającego ten wniosek, został doręczony profesjonalnemu pełnomocnikowi
skarżącej w dniu 31 sierpnia 2010 r., stąd stosownie do art. 112 ustęp 3 ustawy z
dnia 28 lipca 2005 r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, pełnomocnik
pozwanej powinien był w terminie tygodnia od tego dnia, bez uprzedniego
wezwania ze strony Sądu, uiścić należną opłatę sądową od apelacji, czego nie
uczynił i co obligowało już Sąd I instancji do odrzucenia apelacji pozwanej jako
nieopłaconej na podstawie art. 370 k.p.c. Skoro tak się nie stało, prawidłowo
postąpił Sąd II instancji odrzucając apelację pozwanej na podstawie art. 373 k.p.c.,
przy czym wbrew wywodom skarżącej, mógł to uczynić zarówno na posiedzeniu
niejawnym, jak i na rozprawie.
Bez znaczenia przy tym dla skutków nie uiszczenia przez pełnomocnika
pozwanej opłaty sądowej od apelacji w terminie tygodnia od dnia doręczenia
mu odpisu postanowienia o oddaleniu wniosku pozwanej o zwolnienie od kosztów
3
sądowych, pozostaje fakt wezwania pełnomocnika przez Sąd do zapłaty
oraz uiszczenie opłaty od apelacji w terminie tygodnia od daty doręczenia
tego wezwania.
Błędne i nie znajdujące oparcia w aktualnym stanie prawnym zarządzenie
Przewodniczącego nie skutkowało bowiem rozpoczęciem biegu tygodniowego
terminu do opłacenia apelacji dopiero w momencie doręczenia pełnomocnikowi
wezwania do zapłaty, a to wobec jednoznacznej regulacji ustawowej zawartej
w art. 112 ustęp 2 i 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych.
Przepis ten bowiem jednoznacznie wyklucza postępowanie naprawcze z art.
130 k.p.c. wobec stron reprezentowanych przez profesjonalnych pełnomocników
procesowych i wskazuje termin do samodzielnego obliczenia i uiszczenia przez
pełnomocnika zawodowego należnej od pisma opłaty sądowej (por. postanowienie
SN z dnia 21 lipca 2011 r., V CZ 30/11, niepubl.).
W tym stanie rzeczy, zażalenie pozwanej jako bezzasadne podlegało
oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3, w związku z art. 39814
k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98
i art. 108 § 1 w związku z art. 39821
oraz w związku z art. 391 § 1 k.p.c., a nadto,
na podstawie § 6 pkt 7, § 12 ust. 2 pkt 2) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).