Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PK 56/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski
SSA Jolanta Frańczak (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. S.
przeciwko M.-P. S. spółce jawnej
o ustalenie istnienia stosunku pracy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 21 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 20
października 2010 r.,
umarza postępowanie kasacyjne.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 26
maja 2010 r. ustalił, że powoda K. S. i stronę pozwaną „M. – P.” spółkę jawną łączył
stosunek pracy w okresie do dnia 25 marca 2009 r. oraz zasądził od strony
pozwanej na rzecz powoda kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego.
Apelację od wyroku wywiodła strona pozwana zaskarżając wyrok w całości
i zarzucając mu naruszenie przepisów prawa procesowego w postaci art. 189
k.p.c. poprzez bezzasadne przyjęcie, że powód ma interes prawny w ustaleniu
istnienia stosunku pracy, podczas, gdy w innej zawisłej sprawie dochodzi
roszczenia dalej idącego (zapłaty) oraz naruszenie przepisów prawa materialnego,
2
w szczególności: art. 61 k.c. w związku z art. 300 k.p. oraz art. 55 § 2 k.p.
w związku z art. 52 § 2 k.p. poprzez błędne uznanie, że powód rozwiązał umowę
o pracę bez wypowiedzenia. Strona pozwana domagała się zmiany zaskarżonego
wyroku i oddalenia powództwa w całości, ewentualnie ustalenia, że stosunek pracy
pomiędzy stronami ustał z dniem 2 września 2008 r.
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. wyrokiem z
dnia 20 października 2010 r. zmienił zaskarżony przez stronę pozwaną wyrok w ten
sposób, że ustalił, iż powoda K. S. i stronę pozwaną „M. – P.” spółkę jawną w W.
łączył stosunek pracy do dnia 6 października 2008 r., oddalił apelację w pozostałym
zakresie, zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 47 zł tytułem zwrotu
kosztów procesu za instancję odwoławczą oraz zniósł wzajemnie między stronami
koszty zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.
Od wyroku Sądu drugiej instancji powód wniósł skargę kasacyjną,
zaskarżając wyrok w części, w której Sąd Okręgowy ustalił, że powoda i stronę
pozwaną łączył stosunek pracy do dnia 6 października 2008 r. oraz w części
orzekającej o kosztach procesu, domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku
oraz zmiany tego wyroku poprzez oddalenie apelacji strony pozwanej oraz
zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu w postępowaniu
apelacyjnym a także kosztów postępowania w postępowaniu kasacyjnym. Powód
zarzucił naruszenie prawa materialnego i wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania jako oczywiście uzasadnionej.
Pismem procesowym, nadanym w placówce pocztowej w dniu
29 października 2011 r., pełnomocnik powoda cofnął skargę kasacyjną
W uzasadnieniu wskazał, że strony zawarły ugodę, która w sposób całościowy
wyczerpuje roszczenia stron z tytułu stosunku pracy łączącego powoda K. S. ze
stroną pozwaną „M. –P.” spółką jawną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Cofnięcie przez stronę skargi kasacyjnej jest czynnością procesową nie
podlegającą kontroli sądu i nie wymaga zgody drugiej strony. Cofnięcie skargi
3
prowadzi do umorzenia postępowania kasacyjnego i orzeczenia o kosztach
procesu, jak przy cofnięciu pozwu (art. 391 § 2 zdanie pierwsze w związku z art.
39821
k.p.c.). Zgodnie z art. 203 § 2 zdanie drugie w związku z art. 391 § 2 zdanie
pierwsze k.p.c. (który z mocy art. 39821
k.p.c. ma odpowiednie zastosowanie
w postępowaniu kasacyjnym) strona cofająca skargę kasacyjną zwraca drugiej
stronie koszty procesu na jej żądanie (por. postanowienia Sądu Najwyższego:
z dnia 3 września 1998 r., I CKN 820/97, OSNC 1999 nr 2, poz. 40; z dnia
16 kwietnia 2008 r., I CZ 13/08, LEX nr 646318; z dnia 2 marca 2011 r., II PK
211/10, LEX nr 829118).
W rozpoznawanej sprawie strony wzajemnie ustaliły, co wynika z treści
ugody zawartej w dniu 29 września 2011 r., że strona pozwana nie będzie żądała
od powoda zwrotu kosztów procesu wywołanych wniesieniem przez niego skargi
kasacyjnej.
Cofnięcie skargi kasacyjnej przez pełnomocnika powoda nie narusza też
przesłanek określonych w art. 469 k.p.c. Przepis ten stanowi, że sąd uzna zawarcie
ugody, cofnięcie pozwu, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się
lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność
ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 24 marca 2011 r., I UK 385/10, LEX nr 811836 oraz z dnia
4 lutego 2011 r., II UK 366/10, LEX nr 794784).
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji na
podstawie art. 391 § 2 w związku z art. 39821
k.p.c.

II PK 56/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia