Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III PK 44/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski
w sprawie z powództwa T. F.
przeciwko Sądowi Rejonowemu w B.
o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 23 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w R.
z dnia 16 grudnia 2010 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania,
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego Sądu
Rejonowego w B. 120 zł (sto dwadzieścia) tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację powódki
od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w D. z dnia 9 sierpnia 2010 r.
oddalającego powództwo w sprawie z powództwa T. F. przeciwko Sądowi
Rejonowemu w B. o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania
bez pracy.
2
Wyrok Sądu Okręgowego (w całości) powódka zaskarżyła skargą kasacyjną.
Skargę oparto na obydwu podstawach (art. 398 3
§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c.).
W ramach podstawy materialnoprawnej (art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c.) zarzucono
błędną wykładnię art. 61 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. oraz art. 1868
k.p.
W ramach podstawy procesowej (art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.) zarzucono
naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 278 § 1 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano na
przyczyny przyjęcia skargi do rozpoznania przewidziane w art. 398 9
§ 1 pkt 2 i 4
k.p.c. W ocenie skarżącej skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.) z uwagi na oczywiste naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w związku z
art. 278 § 1 k.p.c., ponieważ „sądy rozpoznające sprawę w obu instancjach
bezsprzecznie dokonały ustalenia okoliczności wymagającej wiadomości
specjalnych (tj. nieprawidłowego prowadzenia przez powódkę dokumentacji
księgowej) jedynie na podstawie dowodów z dokumentów i zeznań świadków, bez
przeprowadzenia koniecznego w tej sytuacji dowodu z opinii biegłego”.
Uzasadniając przyczynę przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
określoną w art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c. skarżąca wskazała na potrzebę
wykładni art. 61 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. oraz art. 1868
k.p. W ocenie
skarżącej wątpliwości interpretacyjne dotyczące powołanych przepisów dotyczą ich
subsumpcji do stanu faktycznego sprawy.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną strona pozwana wniosła o oddalenie
skargi kasacyjnej oraz o zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów
zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Odwołanie się do przesłanki oczywistej zasadności skargi kasacyjnej (art.
3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.) wymagałoby przedstawienia tego, w czym wyraża się
„oczywista zasadność” skargi oraz argumentacji wykazującej, że rzeczywiście
skarga jest oczywiście uzasadniona. Chodzi tu o wykazanie kwalifikowanej postaci
naruszenia prawa materialnego lub procesowego polegającej na jego oczywistości
3
widocznej prima facie, przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2008 r., II UK 38/08 – LEX nr
494134; z dnia 9 maja 2008 r., II PK 11/08 – LEX nr 490364). W niniejszej sprawie
stan taki nie występuje. Nie jest przekonujące powołanie się przez autorkę skargi
na oczywiste naruszenie art. 233 § 1 w związku z art. 278 § 1 k.p.c. Pierwszy z tych
przepisów w ogóle nie może stanowić zarzutu kasacyjnego (por. art. 3983
§ 3
k.p.c.). Co do przepisu art. 278 § 1 k.p.c. – to nie jest on nawet odpowiedni do
ogólnikowego zarzutu skargi nieprzeprowadzenia dowodu z opinii biegłego;
zwłaszcza, że nie było wniosku o przeprowadzenie takiego dowodu
w dwuinstancyjnym postępowaniu sądowym. Ustalenia zaskarżonego wyroku
dotyczą sytuacji faktycznej niewywiązywania się przez skarżącą z obowiązków
głównego księgowego w tym w szczególności tego, że sprawy księgowe
i rachunkowe u pozwanego nie były prowadzone w sposób prawidłowy;
nieprawidłowości te polegały na braku sporządzania stosownych dokumentów,
braku bieżącego uzupełniania ksiąg rachunkowych, księgowania na niewłaściwych
kontach. Wnosząca skargę – poza ogólnikowym zarzutem nieprzeprowadzenia
dowodu z opinii biegłego – w ogóle nie odnosi się do ustaleń stanowiących
podstawę faktyczną zaskarżonego wyroku.
Postawione zagadnienie dotyczące interpretacji przepisu art. 61 § 1 k.c.
w związku z art. 300 k.p. oraz art. 1868
k.p. ma polegać – według skarżącej – na
ocenie subsumcyjnej wskazanych przepisów. Pomimo to skarżąca przedstawia to
zagadnienie w odniesieniu do faktów, które pozostają poza podstawą
zaskarżonego wyroku – tym co zostało wyjaśnione w sprawie. Uzasadniając swoje
zagadnienie skarżąca powołuje się na to, że w dniu 5 listopada 2009 r. starała się
spotkać z Prezes strony pozwanej, celem doręczenia jej wniosku, o którym mowa
w art. 1867
k.p. Nie mogła jednak tego zrobić z uwagi na celowe unikanie takiego
spotkania przez Prezes Sądu. Takie okoliczności są oderwane od podstawy
faktycznej zaskarżonego wyroku, zgodnie z którą strona pozwana rozwiązała
z powódką umowę o pracę pismem z dnia 6 listopada 2009 r., a wniosek powódki
o obniżenie wymiaru czasu pracy jej pracodawca otrzymał dopiero w dniu
9 listopada 2009 r. Stosownie zaś do przepisu art. 39813
§ 2 k.p.c. w postępowaniu
kasacyjnym nie jest dopuszczalne powołanie nowych faktów i dowodów, a Sąd
4
Najwyższy jest związany ustaleniami faktycznymi stanowiącymi podstawę
zaskarżonego orzeczenia.
Stwierdzając, że nie zachodzą przyczyny przyjęcia skargi, określone w art.
3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy postanowił zgodnie z art. 3989
§ 2 k.p.c.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego ma swoją podstawę w § 11
ust. 1 pkt 1 w związku z § 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).