Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 123/11
POSTANOWIENIE
Dnia 15 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie ze skargi R. P.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 4 listopada 2010 r.,
wydanym w sprawie z powództwa R. P.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych w W., R. K.,
M.Z.- W. i J. W.
o ustalenie, zapłatę i ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 15 grudnia 2011 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 1 marca 2011 r.,
1) uchyla zaskarżone postanowienie;
2) pozostawia Sądowi Apelacyjnemu rozstrzygnięcie wniosku
o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 1 marca 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
powoda R. P. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 4 listopada 2010 r., wydanym w sprawie przeciwko
Agencji Nieruchomości Rolnych w W., R. K., M. Z. – W. i J. W. o ustalenie, zapłatę
i ochronę dóbr osobistych, uznając, że żadna ze wskazanych w skardze przez
powoda podstaw wznowienia nie daje podstaw do przyjęcia, że skarga opiera się
na ustawowych podstawach wznowienia określonych w art. 401 i 403 § 2 k.p.c.
Powód zaskarżył powyższe postanowienie wnosząc o jego uchylenie
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania zarzucając zaskarżonemu
postanowieniu naruszenie art. 410 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie
polegające na dokonaniu merytorycznej oceny skargi o wznowienie postępowania
na etapie badania, czy została ona oparta na ustawowej podstawie, co
doprowadziło do odrzucenia skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 410 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. sąd odrzuca skargę
wniesioną po upływie terminu, niedopuszczalną lub nieopartą na ustawowej
podstawie. W sytuacji, w której skarga jedynie formalnie oparta jest na ustawowej
podstawie wznowienia, zaś okoliczności wskazane w jej uzasadnieniu wskazują, że
podstawa ta nie istnieje, skarga podlega odrzuceniu. Wstępne badanie skargi
o wznowienie nie obejmuje jednak wyjaśnienia, czy wskazana podstawa jest
uzasadniona, bowiem należy to do zakresu merytorycznego rozstrzygnięcia skargi.
Stwierdzenie bowiem, że przytoczone w skardze okoliczności nie uzasadniają
wznowienia postępowania, prowadzi do oddalenia, a nie do odrzucenia skargi.
Wniesiona w sprawie skarga o wznowienie postępowania została oparta na
ustawowej podstawie, jaką jest nieważność postępowania wobec pozbawienia
skarżącego możności obrony swych praw oraz wykrycie nowego dowodu.
Wyjaśniając, czy rzeczywiście doszło do skutkującego nieważnością postępowania
pozbawienia skarżącego obrony swych praw, oraz czy wskazany dowód został
wykryty po prawomocnym zakończeniu postępowania Sąd wkroczył
w merytoryczne badanie skargi, nie poprzestając na zbadaniu, czy wskazana
podstawa mieści się w zamkniętym katalogu przewidzianym w art. 401, art. 4011
3
art. 403 i art. 404 k.p.c. i czy podane w skardze jako jej uzasadnienie okoliczności
przystają do tej podstawy.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39815
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. Rozstrzygnięcie o należnym pełnomocnikowi z urzędu
wynagrodzeniu, jako uzależnione od wyniku sprawy, powinno być wydane
w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

II CZ 123/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia