Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 156/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa Stowarzyszenia Towarzystwo L.
przeciwko L. Travel Spółka jawna
o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 stycznia 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 maja 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił apelację L. Travel od
wyroku Sądu Okręgowego Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 3
grudnia 2009 r. W związku z tym, że apelację w imieniu spółki złożył pełnomocnik,
który był umocowany do działania tylko przez wspólników spółki jawnej M. i M. Ś.,
Sąd Apelacyjny wezwała spółkę do uzupełnienia braków formalnych apelacji
poprzez jej podpisanie przez osoby uprawnione do działania w imieniu spółki, pod
rygorem odrzucenia apelacji. W wyznaczonym terminie nie usunięto wspomnianego
braku apelacji dlatego Sąd Apelacyjny odrzucił apelację. W zażaleniu na to
postanowienie pozwana spółka wniosła o jego uchylenie. Przyznała, że nie usunęła
braku apelacji w zakreślonym terminie, ale jej zdaniem Sąd Apelacyjny, działając z
urzędu powinien był stwierdzić nieważność postępowania przed pierwszą instancją,
gdyż pełnomocnik który reprezentował spółkę w tym postępowaniu nie był
należycie umocowany, jako że był on umocowany tylko do reprezentowania
wspólników spółki jawnej, a nie samej spółki.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jak wynika z art. 386 k.p.c. sąd może stwierdzić nieważność postępowania
tylko przy okazji rozpoznawania apelacji. Dopiero więc przyjęcie apelacji do
rozpoznania, bez względu na to czy zarzut taki podniósł apelujący, zobowiązuje go
do stwierdzenia z urzędu, że pełnomocnik strony nie był należycie umocowany.
Jeżeli, natomiast tak jak w rozpoznawanej sprawie, strona pomimo wezwania nie
uzupełniła braku apelacji w terminie, i apelacja nie została podpisana przez osobę
uprawnioną do reprezentowania pozwanej spółki, istniały w pełni podstawy do jej
odrzucenia na mocy art. 373 w zw. z art. 370 k.p.c. Nie wykonując zarządzenia
sądu, w którym wezwał on pozwaną spółkę do usunięcia braków apelacji,
pozbawiła on Sąd Apelacyjny możliwości zrealizowania jego obowiązku
przewidzianego w art. 386 § 2 k.p.c. Jak wynika z tego przepisu, dopiero
rozpoznając apelację Sąd ten, w razie stwierdzenia nieważności postępowania,
znosi postępowanie w zakresie dotkniętym nieważnością. Skoro zaś odrzucenie
apelacji nie budzi wątpliwości, także w ocenie skarżącej spółki, brak podstaw do
3
zarzucania Sądowi Apelacyjnemu, że naruszył art. 386 § 2 w związku z art. 379
pkt 2 k.p.c. Podobne stanowisko w odniesieniu do kasacji zajął Sąd Najwyższy
w postanowieniu z dnia 11 marca 1997 r., III CKN 13/97 (OSNC 1997/8/114).
Mając na uwadze, że zarzuty podniesione w zażaleniu okazały się
bezzasadne Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
k.p.c., orzekł jak w sentencji.
md

I CZ 156/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia