I CZ 162/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 162/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku M. K.-Z.
przy uczestnictwie K. W. i E. W.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 stycznia 2012 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania E. W.
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 2 czerwca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. - po sprawdzeniu
wartości przedmiotu zaskarżenia – odrzucił skargę kasacyjną uczestniczki
postępowania E. W. jako niedopuszczalną ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia.
Zdaniem Sądu odwoławczego wskazana w skardze kasacyjnej wartość
przedmiotu zaskarżenia w wysokości 230 445 zł, odpowiadająca całej wartości
nieruchomości stanowiącej przedmiot zniesienia współwłasności, została
oznaczona nieprawidłowo. Wartość przedmiotu zaskarżenia należało bowiem
określić według interesu E. W. w zaskarżeniu postanowienia. Tak oznaczona
wartość przedmiotu zaskarżenia w ocenie Sądu wynosi natomiast 91 164 zł. W
konsekwencji skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu, albowiem wartość
przedmiotu zaskarżenia nie osiągnęła progu przewidzianego w art. 5191
§ 4 pkt 4
k.p.c. (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik uczestniczki postępowania zarzucił naruszenie art.
5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Jego zdaniem wartość przedmiotu zaskarżenia została oznaczona prawidłowo.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowieniem z dnia 2 listopada 2010 r. Sąd Rejonowy w J. –
po ustaleniu, że przedmiotem zniesienia współwłasności jest zabudowana
nieruchomość, wartości 230 445 zł, stanowiąca współwłasność wnioskodawczyni
w 6/8 częściach oraz uczestniczki i uczestnika postępowania po 1/8 części – zniósł
współwłasność w ten sposób, że ustanowił odrębną własność dwóch lokali
mieszkalnych o powierzchni około 65 m2
i lokal nr 1 przyznał na własność
wnioskodawczyni, a lokal nr 2 – uczestniczce postępowania, ustalił udziały
w częściach wspólnych i orzekł o dopłatach i spłatach udziałów. Z akt sprawy
wynika, że dokonany podział był zgodny z wnioskiem uczestniczki postępowania.
Nie akceptowała go natomiast wnioskodawczyni, domagająca się zniesienia
współwłasności przez przyznanie jej nieruchomości ze spłatą pozostałych
współwłaścicieli.
3
Na skutek apelacji wnioskodawczyni Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z
dnia 3 marca 2011 r. zmienił postanowienie Sądu pierwszej instancji w ten sposób,
że orzekł zgodnie z żądaniem wnioskodawczyni. W skardze kasacyjnej
uczestniczka postępowania domagała się uchylenie zaskarżonego postanowienia i
oddalenia apelacji wnioskodawczyni albo uchylenia zaskarżonego postanowienia i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Wniosek kasacyjny o wydanie
reformatoryjnego orzeczenia wskazuje jednoznacznie, że uczestniczka
postępowania domaga się zniesienia współwłasności w sposób odpowiadający
rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego.
Odwołując się do ugruntowanego orzecznictwa (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 6 maja II CZ 38/10, niepubl., i przytoczone w nim
orzecznictwo), Sąd Okręgowy – wbrew przekonaniu skarżącej – trafnie uznał,
że w skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia należało określić według
wartości interesu uczestniczki postępowania w zaskarżeniu postanowienia Sądu
odwoławczego, a nie według całej wartości nieruchomości stanowiącej przedmiot
zniesienia współwłasności. W okolicznościach sprawy wartość interesu uczestniczki
postępowania w zaskarżeniu postanowienia Sądu drugiej instancji wyznacza to,
co straciła ona na skutek uwzględnienia apelacji wnioskodawczyni. Tak oznaczona
wartość przedmiotu zaskarżenia jest natomiast – jak trafnie ustalił Sąd - niższa niż
150 000 zł. To oznacza, że skarga kasacyjna, z powodu nieosiągnięcia
przewidzianego w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. progu wartości przedmiotu zaskarżenia,
jest niedopuszczalna.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku M. K.-Z.
przy uczestnictwie K. W. i E. W.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 stycznia 2012 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania E. W.
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 2 czerwca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. - po sprawdzeniu
wartości przedmiotu zaskarżenia – odrzucił skargę kasacyjną uczestniczki
postępowania E. W. jako niedopuszczalną ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia.
Zdaniem Sądu odwoławczego wskazana w skardze kasacyjnej wartość
przedmiotu zaskarżenia w wysokości 230 445 zł, odpowiadająca całej wartości
nieruchomości stanowiącej przedmiot zniesienia współwłasności, została
oznaczona nieprawidłowo. Wartość przedmiotu zaskarżenia należało bowiem
określić według interesu E. W. w zaskarżeniu postanowienia. Tak oznaczona
wartość przedmiotu zaskarżenia w ocenie Sądu wynosi natomiast 91 164 zł. W
konsekwencji skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu, albowiem wartość
przedmiotu zaskarżenia nie osiągnęła progu przewidzianego w art. 5191
§ 4 pkt 4
k.p.c. (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik uczestniczki postępowania zarzucił naruszenie art.
5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Jego zdaniem wartość przedmiotu zaskarżenia została oznaczona prawidłowo.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowieniem z dnia 2 listopada 2010 r. Sąd Rejonowy w J. –
po ustaleniu, że przedmiotem zniesienia współwłasności jest zabudowana
nieruchomość, wartości 230 445 zł, stanowiąca współwłasność wnioskodawczyni
w 6/8 częściach oraz uczestniczki i uczestnika postępowania po 1/8 części – zniósł
współwłasność w ten sposób, że ustanowił odrębną własność dwóch lokali
mieszkalnych o powierzchni około 65 m2
i lokal nr 1 przyznał na własność
wnioskodawczyni, a lokal nr 2 – uczestniczce postępowania, ustalił udziały
w częściach wspólnych i orzekł o dopłatach i spłatach udziałów. Z akt sprawy
wynika, że dokonany podział był zgodny z wnioskiem uczestniczki postępowania.
Nie akceptowała go natomiast wnioskodawczyni, domagająca się zniesienia
współwłasności przez przyznanie jej nieruchomości ze spłatą pozostałych
współwłaścicieli.
3
Na skutek apelacji wnioskodawczyni Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z
dnia 3 marca 2011 r. zmienił postanowienie Sądu pierwszej instancji w ten sposób,
że orzekł zgodnie z żądaniem wnioskodawczyni. W skardze kasacyjnej
uczestniczka postępowania domagała się uchylenie zaskarżonego postanowienia i
oddalenia apelacji wnioskodawczyni albo uchylenia zaskarżonego postanowienia i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Wniosek kasacyjny o wydanie
reformatoryjnego orzeczenia wskazuje jednoznacznie, że uczestniczka
postępowania domaga się zniesienia współwłasności w sposób odpowiadający
rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego.
Odwołując się do ugruntowanego orzecznictwa (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 6 maja II CZ 38/10, niepubl., i przytoczone w nim
orzecznictwo), Sąd Okręgowy – wbrew przekonaniu skarżącej – trafnie uznał,
że w skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia należało określić według
wartości interesu uczestniczki postępowania w zaskarżeniu postanowienia Sądu
odwoławczego, a nie według całej wartości nieruchomości stanowiącej przedmiot
zniesienia współwłasności. W okolicznościach sprawy wartość interesu uczestniczki
postępowania w zaskarżeniu postanowienia Sądu drugiej instancji wyznacza to,
co straciła ona na skutek uwzględnienia apelacji wnioskodawczyni. Tak oznaczona
wartość przedmiotu zaskarżenia jest natomiast – jak trafnie ustalił Sąd - niższa niż
150 000 zł. To oznacza, że skarga kasacyjna, z powodu nieosiągnięcia
przewidzianego w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. progu wartości przedmiotu zaskarżenia,
jest niedopuszczalna.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jw