II UZ 49/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 49/11
POSTANOWIENIE
Dnia 18 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
SSA Maciej Piankowski
w sprawie z wniosku K. K. i B. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.
o odpowiedzialność członków zarządu za zobowiązania składkowe,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 stycznia 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy K. K. na punkt III wyroku Sądu Apelacyjnego w W.
z dnia 30 maja 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie zawarte w pkt III wyroku
Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 30 maja 2011 r. sygn. akt III AUa
[…] i przekazuje sprawę w tym zakresie temu Sądowi do
ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania
zażaleniowego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wyrokiem
wydanym w dniu 30 maja 2011 r. uchylił wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 12
sierpnia 2010 r. i poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I
Oddział w W. z dnia 14 lutego 2005 r., wydaną w stosunku do K. K. przekazując
sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu oraz zasądził od
pozwanego organu rentowego na rzecz powoda K. K. kwotę 900.00 zł tytułem
2
zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za obie instancje. Jak wynika z uzasadnienia
na zasądzoną przez Sąd drugiej instancji na rzecz powoda kwotę składa się
wynagrodzenie pełnomocnika radcy prawnego w kwocie 900,00 zł ustalone na
podstawie przepisu § 6 i § 13 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (...) Dz. U. Nr 163, poz.
1348 ze zm.
Na powyższe postanowienie o kosztach powód K. K. wniósł zażalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego jest wadliwe. W niniejszej sprawie
powinno mieć zastosowanie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
W uzasadnieniu postanowienia powołano jako podstawę rozstrzygnięcia
art. 98 k.p.c., co skutkowało koniecznością zasądzenia w niniejszej sprawie
kosztów na podstawie § 12 w związku z § 6 powołanego wyżej rozporządzenia.
Mając na uwadze, że wartość przedmiotu sporu rozprawy głównej wynosiła
748901,12 zł, w myśl powołanych przepisów za reprezentowanie strony w sądzie
pierwszej instancji radcy prawnemu przysługuje stawka minimalna w wysokości
7200,00 zł, natomiast w sądzie drugiej instancji 75% wyżej wymienionej kwoty tj.
5400 złotych, co daje łączną kwotę 12 600 zł. Wskazać należy, że wyłącznie w
myśl art. 102 k.p.c. zwrot kosztów może być zasądzony według zasad słuszności,
w wypadkach szczególnie uzasadnionych. Zatem tylko na tej podstawie sąd może
zasądzić od strony przegrywającej część kosztów albo nie obciążyć jej w ogóle
kosztami.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji, na
podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39815
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
SSA Maciej Piankowski
w sprawie z wniosku K. K. i B. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.
o odpowiedzialność członków zarządu za zobowiązania składkowe,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 stycznia 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy K. K. na punkt III wyroku Sądu Apelacyjnego w W.
z dnia 30 maja 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie zawarte w pkt III wyroku
Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 30 maja 2011 r. sygn. akt III AUa
[…] i przekazuje sprawę w tym zakresie temu Sądowi do
ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania
zażaleniowego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wyrokiem
wydanym w dniu 30 maja 2011 r. uchylił wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 12
sierpnia 2010 r. i poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I
Oddział w W. z dnia 14 lutego 2005 r., wydaną w stosunku do K. K. przekazując
sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu oraz zasądził od
pozwanego organu rentowego na rzecz powoda K. K. kwotę 900.00 zł tytułem
2
zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za obie instancje. Jak wynika z uzasadnienia
na zasądzoną przez Sąd drugiej instancji na rzecz powoda kwotę składa się
wynagrodzenie pełnomocnika radcy prawnego w kwocie 900,00 zł ustalone na
podstawie przepisu § 6 i § 13 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (...) Dz. U. Nr 163, poz.
1348 ze zm.
Na powyższe postanowienie o kosztach powód K. K. wniósł zażalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego jest wadliwe. W niniejszej sprawie
powinno mieć zastosowanie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
W uzasadnieniu postanowienia powołano jako podstawę rozstrzygnięcia
art. 98 k.p.c., co skutkowało koniecznością zasądzenia w niniejszej sprawie
kosztów na podstawie § 12 w związku z § 6 powołanego wyżej rozporządzenia.
Mając na uwadze, że wartość przedmiotu sporu rozprawy głównej wynosiła
748901,12 zł, w myśl powołanych przepisów za reprezentowanie strony w sądzie
pierwszej instancji radcy prawnemu przysługuje stawka minimalna w wysokości
7200,00 zł, natomiast w sądzie drugiej instancji 75% wyżej wymienionej kwoty tj.
5400 złotych, co daje łączną kwotę 12 600 zł. Wskazać należy, że wyłącznie w
myśl art. 102 k.p.c. zwrot kosztów może być zasądzony według zasad słuszności,
w wypadkach szczególnie uzasadnionych. Zatem tylko na tej podstawie sąd może
zasądzić od strony przegrywającej część kosztów albo nie obciążyć jej w ogóle
kosztami.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji, na
podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39815
§ 1 k.p.c.