III SO 13/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SO 13/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie zażalenia B. W.
na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2011 r., w sprawie
odmowy dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie III SW 168/11,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 lutego 2012 r.,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 29 listopada 2011 r. B. W. wniósł zażalenie na postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2011 r., III SW 168/11 w sprawie odwołania
B. Ś. od postanowienia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27
października 2011 r. w sprawie wygaśnięcia mandatu posła. Postanowieniem tym
Sąd Najwyższy odmówił skarżącemu dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie
oraz odrzucił jego wniosek o wyłączenie sędziów: /.../.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Zażalenie jest niedopuszczalne i jako takie podlega odrzuceniu.
2
Zgodnie z art. 250 § 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy
(Dz. U. Nr 21, poz. 112), Sąd Najwyższy rozpoznaje odwołanie od postanowienia
Marszałka Sejmu RP o wygaśnięciu mandatu posła w trybie nieprocesowym
regulowanym przepisami Kodeksu postępowania cywilnego. Kodeks postępowania
cywilnego ustanawia zaś jednolity system zaskarżania orzeczeń sądowych,
opierający się na zasadzie dwuinstancyjności. Przeciwko orzeczeniom Sądu drugiej
instancji może być nadto skierowana do Sądu Najwyższego skarga kasacyjna, albo
zażalenie, które to środki odwoławcze mają charakter nadzwyczajny.
Dopuszczalność poszczególnych środków odwoławczych lub zaskarżenia oraz ich
warunki są w sposób wyczerpujący unormowane w przepisach postępowania
cywilnego, a zatem ich wniesienie jest możliwe tylko wówczas, gdy Kodeks
dopuszcza od danego rodzaju orzeczenia oznaczony środek odwoławczy, czy inny
środek zaskarżenia. Inaczej rzecz ujmując, brak przepisu umożliwiającego
zaskarżenie określonego orzeczenia oznacza, że taka czynność jest
niedopuszczalna. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego, do których odwołuje
się art. 250 § 2 Kodeksu wyborczego, nie przewidują możliwości wniesienia
jakiegokolwiek środka odwoławczego, czy zaskarżenia od orzeczenia Sądu
Najwyższego. Stanowisko takie prezentował już Sąd Najwyższy na gruncie
poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. – Ordynacja wyborcza
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (jednolity
tekst: Dz. U. z 2007 r. Nr 190, poz. 1360 ze zm.), przyjmując że niedopuszczalne
jest zażalenie na postanowienie tego Sądu w przedmiocie protestu wyborczego
(por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z: 22 marca 2002 r., III AO 3/02, OSNP
– wkł. 2002 nr 13, poz. 4; z 6 stycznia 2006 r., III SO 40/05, niepubl. i 5 marca
2008 r., III SO 10/07; niepubl.).
Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 grudnia
2009 r., III SO 2/09 (OSNP 2011 nr 15 – 16, poz. 223) oraz w postanowieniu z dnia
8 września 2010 r., III SO 2/10 (niepubl.), wyłączenie możliwości zaskarżania
orzeczeń Sądu Najwyższego wynika także z ustrojowego usytuowania tego sądu
jako naczelnego organu władzy sądowniczej (art. 183 Konstytucji RP). Sąd
Najwyższy nie jest sądem ani pierwszej instancji, ani drugiej instancji (choć może
3
być sądem „jedynej instancji”). Będąc najwyższym organem władzy sądowniczej.
Sąd Najwyższy zawsze orzeka poza tokiem instancji.
Skoro Sąd Najwyższy nie jest sądem pierwszej instancji, podstawy prawnej
wniesionego środka zaskarżenia nie można upatrywać w art. 518 k.p.c., który
stanowi, że od postanowień sądu pierwszej instancji orzekających co do istoty
sprawy przysługuje apelacja; na inne postanowienia sądu pierwszej instancji zaś, w
wypadkach wskazanych w ustawie, przysługuje zażalenie.
Analogiczny pogląd jak w niniejszej sprawie został wyrażony w
postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2011 r., III SO 12/11
(niepubl.), w którym przyjęto, że niedopuszczalna jest apelacja od postanowienia
Sądu Najwyższego wydanego na skutek rozpoznania odwołania od postanowienia
Marszałka Sejmu RP o wygaśnięciu mandatu posła (art. 250 ustawy z dnia
5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy; Dz. U. Nr 21, poz. 112).
Z tych względów na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. w związku z art. 397 § 2
k.p.c. w związku z art. 370 k.p.c. w związku z art. 39821
k.p.c. orzeczono jak w
sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie zażalenia B. W.
na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2011 r., w sprawie
odmowy dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie III SW 168/11,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 lutego 2012 r.,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 29 listopada 2011 r. B. W. wniósł zażalenie na postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2011 r., III SW 168/11 w sprawie odwołania
B. Ś. od postanowienia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27
października 2011 r. w sprawie wygaśnięcia mandatu posła. Postanowieniem tym
Sąd Najwyższy odmówił skarżącemu dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie
oraz odrzucił jego wniosek o wyłączenie sędziów: /.../.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Zażalenie jest niedopuszczalne i jako takie podlega odrzuceniu.
2
Zgodnie z art. 250 § 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy
(Dz. U. Nr 21, poz. 112), Sąd Najwyższy rozpoznaje odwołanie od postanowienia
Marszałka Sejmu RP o wygaśnięciu mandatu posła w trybie nieprocesowym
regulowanym przepisami Kodeksu postępowania cywilnego. Kodeks postępowania
cywilnego ustanawia zaś jednolity system zaskarżania orzeczeń sądowych,
opierający się na zasadzie dwuinstancyjności. Przeciwko orzeczeniom Sądu drugiej
instancji może być nadto skierowana do Sądu Najwyższego skarga kasacyjna, albo
zażalenie, które to środki odwoławcze mają charakter nadzwyczajny.
Dopuszczalność poszczególnych środków odwoławczych lub zaskarżenia oraz ich
warunki są w sposób wyczerpujący unormowane w przepisach postępowania
cywilnego, a zatem ich wniesienie jest możliwe tylko wówczas, gdy Kodeks
dopuszcza od danego rodzaju orzeczenia oznaczony środek odwoławczy, czy inny
środek zaskarżenia. Inaczej rzecz ujmując, brak przepisu umożliwiającego
zaskarżenie określonego orzeczenia oznacza, że taka czynność jest
niedopuszczalna. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego, do których odwołuje
się art. 250 § 2 Kodeksu wyborczego, nie przewidują możliwości wniesienia
jakiegokolwiek środka odwoławczego, czy zaskarżenia od orzeczenia Sądu
Najwyższego. Stanowisko takie prezentował już Sąd Najwyższy na gruncie
poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. – Ordynacja wyborcza
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (jednolity
tekst: Dz. U. z 2007 r. Nr 190, poz. 1360 ze zm.), przyjmując że niedopuszczalne
jest zażalenie na postanowienie tego Sądu w przedmiocie protestu wyborczego
(por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z: 22 marca 2002 r., III AO 3/02, OSNP
– wkł. 2002 nr 13, poz. 4; z 6 stycznia 2006 r., III SO 40/05, niepubl. i 5 marca
2008 r., III SO 10/07; niepubl.).
Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 grudnia
2009 r., III SO 2/09 (OSNP 2011 nr 15 – 16, poz. 223) oraz w postanowieniu z dnia
8 września 2010 r., III SO 2/10 (niepubl.), wyłączenie możliwości zaskarżania
orzeczeń Sądu Najwyższego wynika także z ustrojowego usytuowania tego sądu
jako naczelnego organu władzy sądowniczej (art. 183 Konstytucji RP). Sąd
Najwyższy nie jest sądem ani pierwszej instancji, ani drugiej instancji (choć może
3
być sądem „jedynej instancji”). Będąc najwyższym organem władzy sądowniczej.
Sąd Najwyższy zawsze orzeka poza tokiem instancji.
Skoro Sąd Najwyższy nie jest sądem pierwszej instancji, podstawy prawnej
wniesionego środka zaskarżenia nie można upatrywać w art. 518 k.p.c., który
stanowi, że od postanowień sądu pierwszej instancji orzekających co do istoty
sprawy przysługuje apelacja; na inne postanowienia sądu pierwszej instancji zaś, w
wypadkach wskazanych w ustawie, przysługuje zażalenie.
Analogiczny pogląd jak w niniejszej sprawie został wyrażony w
postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2011 r., III SO 12/11
(niepubl.), w którym przyjęto, że niedopuszczalna jest apelacja od postanowienia
Sądu Najwyższego wydanego na skutek rozpoznania odwołania od postanowienia
Marszałka Sejmu RP o wygaśnięciu mandatu posła (art. 250 ustawy z dnia
5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy; Dz. U. Nr 21, poz. 112).
Z tych względów na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. w związku z art. 397 § 2
k.p.c. w związku z art. 370 k.p.c. w związku z art. 39821
k.p.c. orzeczono jak w
sentencji.