II CSK 204/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 204/11
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Marta Romańska
w sprawie z wniosku Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna Spółki
Akcyjnej z siedzibą w B. (poprzednio Zespół Elektrowni
Spółka Akcyjna z siedzibą w N.)
przy uczestnictwie Miasta i Gminy G.
o wykreślenie hipoteki przymusowej kaucyjnej do kwoty 28.908.329,10 zł,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 lutego 2012 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 29 grudnia 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o
kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 29 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy zmienił
postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 30 sierpnia 2010 r., w ten sposób, że
przywrócił wykreślony wpis hipoteki przymusowej kaucyjnej do kwoty
28.908.329,10 zł wpisanej na rzecz Gminy G., i oddalił wniosek o wykreślenie tej
hipoteki.
Wnioskodawczyni do wniosku o wykreślenie powyższej hipoteki dołączyła
decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 7 maja 2010 r., o
uchyleniu decyzji Burmistrza Miasta i Gminy G. z dnia 1 grudnia 2009 r.
określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2004 r.,
stanowiącej podstawę wpisu tej hipoteki, oraz o przekazaniu sprawy do ponownego
rozpatrzenia przez podatkowy organ pierwszej instancji.
W ocenie Sądu Okręgowego dołączona decyzja Samorządowego Kolegium
Odwoławczego nie stanowi podstawy do żądania wykreślenia hipoteki, gdyż wpis
o jej wykreśleniu musi mieć podstawę w ostatecznej decyzji organu podatkowego.
Zatem dopiero w sytuacji, gdy w wyniku ponownego rozpoznania sprawy organ
podatkowy nie znajdzie podstaw do uznania zaległości podatkowej i jego decyzja
stanie się ostateczna, odpadnie podstawa do utrzymania wpisu tej hipoteki.
Skarga kasacyjna wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Okręgowego –
oparta na obu podstawach z art. 3983
k.p.c. – zawiera zarzut naruszenia art. 373
w zw. z art. 379 pkt. 2 i art. 13 § 2 k.p.c., art. 378 § 1 w zw. z art. 379 pkt. 2 i art. 13
§ 2 k.p.c., art. 64 § 1 k.p.c., art. 6261
§ 2 k.p.c., art. 6268
§ 2 k.p.c., 328 § 2 w zw.
z art. 13 § 2 k.p.c. oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji RP., a także art. 94 u.k.w.h.,
art. 105 u.k.w.h., § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 września
1991 r. w sprawie podziału lub połączenia niektórych miast i gmin, w których
dotychczas działały wspólne organy, oraz zmiany i ustalenia ich nazw i siedzib
(Dz. U. Nr 87, poz. 397), i zmierza do uchylenia tego postanowienia oraz
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Najwyższy na wstępie zauważa, że nieprawidłowe nazwanie uczestnika
postępowania, któremu z mocy art. 165 ust. 1 Konstytucji RP przysługuje
3
osobowość prawna, a przez to zdolność sądowa na podstawie art. 64 § 1 k.p.c.,
rodzi jedynie powinność sprostowania tego oznaczenia, dokonywanego w trybie art.
350 k.p.c. (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 24 lutego 2011 r., III CSK 157/10,
OSNC 2011/C, poz. 64; z dnia 28 kwietnia 2004 r., V CK 472/03, niepubl.; z dnia
18 czerwca 1998 r., II CKN 817/97, OSNC 1999/1, poz. 16). Błędne nazwanie
Gminy G. nie stanowi również o naruszeniu przez Sąd Okręgowy art. 6261
§ 2
k.p.c., określającego krąg uczestników postępowania wieczystoksięgowego.
Gminie tej przysługiwał bowiem status uczestnika postępowania jako wierzycielowi
hipotecznemu.
Zasadnie natomiast skarżąca zarzuciła naruszenie art. 6268
§ 2 k.p.c.
polegające na oddaleniu wniosku skarżącej o wykreślenie hipoteki przymusowej
kaucyjnej opartego o decyzję uchylającą nieostateczną decyzję, która uprzednio
była podstawą wpisu tej hipoteki. Według tego przepisu Sąd Okręgowy obowiązany
był bowiem wziąć pod uwagę jedynie treść wniosku, dołączonych do niego
dokumentów i treść księgi wieczystej. Nie znajduje zaś żadnego jurydycznego
uzasadnienia pogląd, że w przypadku uchylenia nieostatecznej decyzji
administracyjnej, będącej uprzednio podstawą wpisu hipoteki przymusowej
kaucyjnej, potrzebne jest zabezpieczenie zobowiązania podatkowego skarżącej na
wypadek zbycia przez nią nieruchomości przed ostatecznym ustaleniem tego
zobowiązania, i że w takiej sytuacji interes skarżącej nie doznaje uszczerbku.
Sąd Okręgowy wyrażając ten pogląd, jak i przytoczony na wstępie pominął,
że nieostateczna decyzja administracyjna uchylona w toku instancji, będąca
podstawą wpisu hipoteki, przestała wywoływać skutki prawne przewidziane
w art. 110 u.k.w.h.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Marta Romańska
w sprawie z wniosku Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna Spółki
Akcyjnej z siedzibą w B. (poprzednio Zespół Elektrowni
Spółka Akcyjna z siedzibą w N.)
przy uczestnictwie Miasta i Gminy G.
o wykreślenie hipoteki przymusowej kaucyjnej do kwoty 28.908.329,10 zł,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 lutego 2012 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 29 grudnia 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o
kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 29 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy zmienił
postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 30 sierpnia 2010 r., w ten sposób, że
przywrócił wykreślony wpis hipoteki przymusowej kaucyjnej do kwoty
28.908.329,10 zł wpisanej na rzecz Gminy G., i oddalił wniosek o wykreślenie tej
hipoteki.
Wnioskodawczyni do wniosku o wykreślenie powyższej hipoteki dołączyła
decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 7 maja 2010 r., o
uchyleniu decyzji Burmistrza Miasta i Gminy G. z dnia 1 grudnia 2009 r.
określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2004 r.,
stanowiącej podstawę wpisu tej hipoteki, oraz o przekazaniu sprawy do ponownego
rozpatrzenia przez podatkowy organ pierwszej instancji.
W ocenie Sądu Okręgowego dołączona decyzja Samorządowego Kolegium
Odwoławczego nie stanowi podstawy do żądania wykreślenia hipoteki, gdyż wpis
o jej wykreśleniu musi mieć podstawę w ostatecznej decyzji organu podatkowego.
Zatem dopiero w sytuacji, gdy w wyniku ponownego rozpoznania sprawy organ
podatkowy nie znajdzie podstaw do uznania zaległości podatkowej i jego decyzja
stanie się ostateczna, odpadnie podstawa do utrzymania wpisu tej hipoteki.
Skarga kasacyjna wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Okręgowego –
oparta na obu podstawach z art. 3983
k.p.c. – zawiera zarzut naruszenia art. 373
w zw. z art. 379 pkt. 2 i art. 13 § 2 k.p.c., art. 378 § 1 w zw. z art. 379 pkt. 2 i art. 13
§ 2 k.p.c., art. 64 § 1 k.p.c., art. 6261
§ 2 k.p.c., art. 6268
§ 2 k.p.c., 328 § 2 w zw.
z art. 13 § 2 k.p.c. oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji RP., a także art. 94 u.k.w.h.,
art. 105 u.k.w.h., § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 września
1991 r. w sprawie podziału lub połączenia niektórych miast i gmin, w których
dotychczas działały wspólne organy, oraz zmiany i ustalenia ich nazw i siedzib
(Dz. U. Nr 87, poz. 397), i zmierza do uchylenia tego postanowienia oraz
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Najwyższy na wstępie zauważa, że nieprawidłowe nazwanie uczestnika
postępowania, któremu z mocy art. 165 ust. 1 Konstytucji RP przysługuje
3
osobowość prawna, a przez to zdolność sądowa na podstawie art. 64 § 1 k.p.c.,
rodzi jedynie powinność sprostowania tego oznaczenia, dokonywanego w trybie art.
350 k.p.c. (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 24 lutego 2011 r., III CSK 157/10,
OSNC 2011/C, poz. 64; z dnia 28 kwietnia 2004 r., V CK 472/03, niepubl.; z dnia
18 czerwca 1998 r., II CKN 817/97, OSNC 1999/1, poz. 16). Błędne nazwanie
Gminy G. nie stanowi również o naruszeniu przez Sąd Okręgowy art. 6261
§ 2
k.p.c., określającego krąg uczestników postępowania wieczystoksięgowego.
Gminie tej przysługiwał bowiem status uczestnika postępowania jako wierzycielowi
hipotecznemu.
Zasadnie natomiast skarżąca zarzuciła naruszenie art. 6268
§ 2 k.p.c.
polegające na oddaleniu wniosku skarżącej o wykreślenie hipoteki przymusowej
kaucyjnej opartego o decyzję uchylającą nieostateczną decyzję, która uprzednio
była podstawą wpisu tej hipoteki. Według tego przepisu Sąd Okręgowy obowiązany
był bowiem wziąć pod uwagę jedynie treść wniosku, dołączonych do niego
dokumentów i treść księgi wieczystej. Nie znajduje zaś żadnego jurydycznego
uzasadnienia pogląd, że w przypadku uchylenia nieostatecznej decyzji
administracyjnej, będącej uprzednio podstawą wpisu hipoteki przymusowej
kaucyjnej, potrzebne jest zabezpieczenie zobowiązania podatkowego skarżącej na
wypadek zbycia przez nią nieruchomości przed ostatecznym ustaleniem tego
zobowiązania, i że w takiej sytuacji interes skarżącej nie doznaje uszczerbku.
Sąd Okręgowy wyrażając ten pogląd, jak i przytoczony na wstępie pominął,
że nieostateczna decyzja administracyjna uchylona w toku instancji, będąca
podstawą wpisu hipoteki, przestała wywoływać skutki prawne przewidziane
w art. 110 u.k.w.h.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.