II CSK 439/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 439/11
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej
przeciwko Gminie Miasto S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 24 lutego 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Powódka Wojskowa Agencja Mieszkaniowa - Oddział Regionalny M. wniosła
skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 lutego 2011 r.
zmieniającego, na skutek apelacji pozwanej Gminy Miasta S., wyrok Sądu
Rejonowego z dnia 28 października 2010 r. Zmiana polegała na zasądzeniu od
pozwanej na rzecz powódki zamiast sum przyznanych przez Sąd pierwszej
instancji kwoty 4 282,55 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 lipca 2007 r.; kwoty
6 816,36 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 listopada 2007 r.; kwoty 4 152,92
zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2008 r.; kwoty 3 257,18 zł z
ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2008 r.; i kwoty 2 022,02 zł z ustawowymi
odsetkami od dnia 12 lipca 2007 r. W pozostałej części powództwo i apelacja
pozwanej zostały oddalone.
Postępowanie toczyło się w pięciu sprawach połączonych do wspólnego
rozpoznania i rozstrzygnięcia. Powódka domagała się zasądzenia na swoją rzecz
od pozwanej odszkodowań za szkodę spowodowaną niedostarczeniem lokali
socjalnych osobom eksmitowanym z lokali należących do zasobów powódki,
którym w wyrokach eksmisyjnych sądy przyznały prawo do takich lokali.
W poszczególnych sprawach powódka dochodziła odszkodowań
w wysokości:
- 13 960,97 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego Z. B. i członkom jego rodziny;
- 17 405,36 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego I. i K. S.;
- 24 095,84 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego A. P. i osobom wspólnie z nim
zamieszkującym;
- 18 659,82 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego Z. W. i
3
- 9 602,07 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego R. W. i jej rodzinie.
Sąd Okręgowy jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 417 k.c.
Przyjął odmienne niż Sąd Rejonowy zasady ustalania terminu przedawnienia,
odmówił też stosowania art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie
praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego
(Dz. U. z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.).
W skardze kasacyjnej strona powodowa zarzuciła naruszenie prawa
materialnego - art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw
lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U.
z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.) oraz art. 361 § 1 k.c. w zw. z art. 417 § 1 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jedną z ustawowych przesłanek dopuszczalności skargi kasacyjnej
w sprawach o prawa majątkowe jest osiągnięcie określonej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu
podlegającego zaskarżeniu jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych (art. 3982
§ 1
k.p.c.). Przesłanka ta podlega kontroli Sądu Najwyższego w ramach wstępnego
badania sprawy przekazanej mu ze skargą. Kiedy sprawa, jak w niniejszym
wypadku, nie stanowi jednolitej całości lecz obejmuje kilka spraw połączonych do
wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia dopuszczalność skargi musi być oceniona
odrębnie w odniesieniu do przedmiotu zaskarżenia w każdej z połączonych spraw,
ponieważ ich zjednoczenie w ramach jednego wspólnego postępowania ma
charakter jedynie techniczny i nie odbiera im samodzielności (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2008 r., I CZ 148/07, Lex nr 465916).
Z treści skargi wynika, że na łącznie wskazaną wartość przedmiotu
zaskarżenia w kwocie 55 458 zł składają się następujące kwoty cząstkowe,
stanowiące przedmiot zaskarżenia w poszczególnych sprawach połączonych:
- kwota 9 668,44 zł;
- kwota 9 264,12 zł;
4
- kwota 16 204,43 zł;
- kwota 12 191,65 zł;
- kwota 8 128,64 zł.
W żadnej ze spraw połączonych wartość przedmiotu zaskarżenia nie sięga
granicy wymaganej przez art. 3982
§ 1 k.p.c. W konsekwencji skargę kasacyjną
powódki należało odrzucić na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3982
§ 1
k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej
przeciwko Gminie Miasto S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 24 lutego 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Powódka Wojskowa Agencja Mieszkaniowa - Oddział Regionalny M. wniosła
skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 lutego 2011 r.
zmieniającego, na skutek apelacji pozwanej Gminy Miasta S., wyrok Sądu
Rejonowego z dnia 28 października 2010 r. Zmiana polegała na zasądzeniu od
pozwanej na rzecz powódki zamiast sum przyznanych przez Sąd pierwszej
instancji kwoty 4 282,55 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 lipca 2007 r.; kwoty
6 816,36 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 listopada 2007 r.; kwoty 4 152,92
zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2008 r.; kwoty 3 257,18 zł z
ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2008 r.; i kwoty 2 022,02 zł z ustawowymi
odsetkami od dnia 12 lipca 2007 r. W pozostałej części powództwo i apelacja
pozwanej zostały oddalone.
Postępowanie toczyło się w pięciu sprawach połączonych do wspólnego
rozpoznania i rozstrzygnięcia. Powódka domagała się zasądzenia na swoją rzecz
od pozwanej odszkodowań za szkodę spowodowaną niedostarczeniem lokali
socjalnych osobom eksmitowanym z lokali należących do zasobów powódki,
którym w wyrokach eksmisyjnych sądy przyznały prawo do takich lokali.
W poszczególnych sprawach powódka dochodziła odszkodowań
w wysokości:
- 13 960,97 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego Z. B. i członkom jego rodziny;
- 17 405,36 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego I. i K. S.;
- 24 095,84 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego A. P. i osobom wspólnie z nim
zamieszkującym;
- 18 659,82 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego Z. W. i
3
- 9 602,07 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną
niedostarczeniem lokalu socjalnego R. W. i jej rodzinie.
Sąd Okręgowy jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 417 k.c.
Przyjął odmienne niż Sąd Rejonowy zasady ustalania terminu przedawnienia,
odmówił też stosowania art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie
praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego
(Dz. U. z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.).
W skardze kasacyjnej strona powodowa zarzuciła naruszenie prawa
materialnego - art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw
lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U.
z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm.) oraz art. 361 § 1 k.c. w zw. z art. 417 § 1 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jedną z ustawowych przesłanek dopuszczalności skargi kasacyjnej
w sprawach o prawa majątkowe jest osiągnięcie określonej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu
podlegającego zaskarżeniu jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych (art. 3982
§ 1
k.p.c.). Przesłanka ta podlega kontroli Sądu Najwyższego w ramach wstępnego
badania sprawy przekazanej mu ze skargą. Kiedy sprawa, jak w niniejszym
wypadku, nie stanowi jednolitej całości lecz obejmuje kilka spraw połączonych do
wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia dopuszczalność skargi musi być oceniona
odrębnie w odniesieniu do przedmiotu zaskarżenia w każdej z połączonych spraw,
ponieważ ich zjednoczenie w ramach jednego wspólnego postępowania ma
charakter jedynie techniczny i nie odbiera im samodzielności (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2008 r., I CZ 148/07, Lex nr 465916).
Z treści skargi wynika, że na łącznie wskazaną wartość przedmiotu
zaskarżenia w kwocie 55 458 zł składają się następujące kwoty cząstkowe,
stanowiące przedmiot zaskarżenia w poszczególnych sprawach połączonych:
- kwota 9 668,44 zł;
- kwota 9 264,12 zł;
4
- kwota 16 204,43 zł;
- kwota 12 191,65 zł;
- kwota 8 128,64 zł.
W żadnej ze spraw połączonych wartość przedmiotu zaskarżenia nie sięga
granicy wymaganej przez art. 3982
§ 1 k.p.c. W konsekwencji skargę kasacyjną
powódki należało odrzucić na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3982
§ 1
k.p.c.
jw