Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO Stanisław Stankiewicz

Protokolant: Bożena Radziusz

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2013 roku w Białymstoku

sprawy J. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi
w B.

o emeryturę

na skutek odwołania J. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 12 stycznia 2012 roku

Nr (...)

oddala odwołanie

sygnatura akt V U 20/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 12 stycznia 2012 r., wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił J. J. przyznania prawa
do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W ocenie organu rentowego wnioskodawca zamiast wymaganego 15-letniego stażu pracy
w warunkach szczególnych legitymuje się stażem w wysokości 6 lat, 9 miesięcy i 8 dni. Organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do stażu pracy
w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Fabryce (...) w S. w okresach od dnia 6 listopada 1975 r. do dnia 1 listopada 1976 r. i od dnia 1 czerwca 1982 r. do dnia 30 kwietnia 1990 r.

J. J. w odwołaniu od powyższej decyzji wniósł o jej zmianę, zaliczenie mu spornych okresów do stażu pracy w warunkach szczególnych
i przyznanie prawa do emerytury.

Sąd Okręgowy w Białymstoku po rozpoznaniu powyższego odwołania, wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2012 r. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał J. J. prawo do świadczenia emerytalnego od dnia 29 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy ustalił, że J. J. (urodzony w dniu (...)) legitymuje się stażem ubezpieczeniowym w wysokości 26 lat, 10 miesięcy i 5 dni oraz uznanym przez organ rentowy stażem pracy
w warunkach szczególnych w wysokości 6 lat, 9 miesięcy i 8 dni. W ocenie Sądu Okręgowego dokumentacja zgromadzona w aktach niniejszej sprawy potwierdziła pracę wnioskodawcy od 1982 r. na stanowisku kierowcy samochodu (...), potwierdziła także pracę wnioskodawcy w latach 1975-1976 jako robotnika transportu, zaś w świadectwie wskazano, że był wówczas kierowcą ciągnika i jak podał wnioskodawca, ciągnikiem z dwoma przyczepami przewoził gotowe wyroby hutnicze do wagonów. Wnioskodawca nabył uprawnienia do prowadzenia tego typu pojazdów w 1974 r. Sąd Okręgowy stwierdził, że zarówno okres pracy w charakterze kierowcy samochodu marki (...) oraz kierowcy ciągnika były okresami pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stanowisko, na którym pracował J. J. zostało wymienione w dziale VIII poz. 2 i 3 rozporządzenia. Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy stwierdził, iż J. J. legitymuje się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych, a zatem spełnił przesłanki z art. 184 ust. 1 i art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń społecznych warunkujące przyznanie prawa do świadczenia.

W wyniku rozpoznania apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Odział w B. Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 14 listopada 2012 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał Sądowi Okręgowemu
w Białymstoku sprawę do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy powinien dopuścić dowód z zeznań J. J.
w charakterze strony na okoliczność zakresu obowiązków wykonywanych
w spornym okresie zatrudnienia od dnia 6 listopada 1975 r. do dnia 1 listopada 1976 r. na stanowisku robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika. Następnie zaś Sąd Okręgowy powinien ocenić, czy prace wykonywane przez wnioskodawcę na tych stanowiskach mogły stanowić prace wymienione
w powyżej cytowanych przepisach załącznika do rozporządzenia dział VIII poz. 1,2 i 3. W szczególności oceny Sądu Okręgowego wymaga kwestia, czy J. J. pracując na stanowisku robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował wyłącznie jako kierowca, a wykonywane prace rozładunkowe i załadunkowe były czynnościami dodatkowymi, w niewielkim wymiarze i nie miały wpływu na ocenę charakteru pracy wykonywanej na tym stanowisku, czy też prace te stanowiły ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe w transporcie (dział VIII poz. 1) i wykonywane łącznie z pracą kierowcy samochodu ciężarowego stanowiły prace w warunkach szczególnych ewentualnie, że prace te powodowały obniżenie pełnego wymiaru czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego i w związku z tym ten okres pracy nie stanowił pracy
w warunkach szczególnych. Oceny powyższej kwestii Sąd Okręgowy powinien dokonać także na podstawie innych dowodów, które uzna za niezbędne, w tym dowodu z zeznań świadków zgłoszonych przez wnioskodawcę lub innych. Dopiero po wszechstronnym przeanalizowaniu zakresu obowiązków wnioskodawcy i odniesieniu tych obowiązków do stanowisk prac wymienionych w załączniku A do rozporządzenia, możliwe będzie dokonanie oceny charakteru pracy J. J., wykonywanej w spornym okresie i zgodności
z prawem zaskarżonej decyzji.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy w Białymstoku
ustalił i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, czyli 1 stycznia 1999 r., osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn (pkt 1) oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa
w art. 27 (pkt 2). Z kolei w myśl ust. 2 tego przepisu emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Z kolei w myśl art. 32 ww. ustawy w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 r., będącym pracownikiem, o którym mowa w ust. 2-3, zatrudnionym w szczególnych warunkach, przysługuje emerytura, jeżeli osiągnął wiek emerytalny (60 lat) oraz posiada 25 - letni okres zatrudnienia, a w tym, co najmniej 15 lat okresów pracy w warunkach szczególnych. Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy,
w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy (§ 2 ust. 1).

Zgodnie z działem VII pkt 1 i 2 wykazu A stanowiącego załącznik do w/w rozporządzenia, pracą w szczególnych warunkach, której wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, są ciężkie prace załadunkowe
i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie oraz prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych.

J. J. spełnia wszystkie ustawowo określone przesłanki do uzyskania prawa do emerytury za wyjątkiem wymaganego 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Spór dotyczył zaliczenia okresu jego pracy
w Fabryce (...) w S. od 06 listopada 1975 r. do 1 listopada 1976 r. do stażu pracy w szczególnych warunkach.

Ze świadectwa pracy z dnia 31 lipca 1998 r. wynika, iż J. J. od dnia 6 listopada 1975 r. do 01 listopada 1976 r. pracował na stanowisku robotnika transportu zewnętrznego – kierowcy ciągnika. Fakt pracy odwołującego na stanowisku kierowcy ciągnika nie został potwierdzony
w żadnym innym dokumencie. Z przedłożonej dokumentacji płacowej (k. 30) wynika jednoznacznie, że w spornym okresie J. J. zatrudniony był jako robotnik transportu.

Ponadto J. J. przesłuchany w charakterze strony zeznał, że w spornym okresie czasu jako kierowca ciągnika pracował przez ¾ czasu pracy a przez ¼ zajmował się załadunkiem i rozładunkiem.

Praca kierowcy ciągnika mogłaby być uznana za pracę w warunkach szczególnych pod warunkiem, że wnioskodawca wykonywałaby ją stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych
w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r.
w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (por. wyrok Sądu Najwyższego z 08 czerwca 2011 r., I UK 393/10; wyrok Sądu Najwyższego z 19 maja 2011 r. UK 174/10).

Prace załadunkowe i wyładunkowe w spornym okresie, o których zeznał odwołujący, nie dotyczyły materiałów określonych z dziale VII pkt 1 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Odwołujący nie udowodnił więc, że w okresie od dnia 6 listopada 1975 r. do 01 listopada 1976 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Stąd, odwołanie jako pozbawione podstaw prawnych, na podstawie
art. 477 ¹⁴ § 1 kpc podlegało oddaleniu.