V CZ 107/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 107/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lutego 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 czerwca 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c., uznając, że powódka, pomimo
wezwania, nie usunęła braku skargi kasacyjnej, ponieważ uzasadnienie wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, zawarte w uzasadnieniu tej skargi, jest
niewystarczające. Spełnienie tego wymogu nie może się ograniczać do
uzasadnienia wcześniej powołanych podstaw skargi kasacyjnej, a do tego
sprowadza się uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
stwierdził Sąd Apelacyjny.
W zażaleniu powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia
twierdząc, że sformułowała w skardze kasacyjnej wniosek o przyjęcie skargi do
rozpoznania i jego uzasadnienie. Zdaniem żalącej, o ocenie czy uzasadnienie
wniosku jest wystarczające do przyjęcia skargi do rozpoznania orzeka Sąd
Najwyższy a nie Sąd Apelacyjny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało z przyczyn formalnych na uwzględnienie. Strona
powodowa została wezwana przez przewodniczącego na podstawie art. 3986
§ 1
k.p.c do usunięcia braku skargi kasacyjnej, przez zamieszczenie brakującego
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, a więc
spełnienia wymogu określonego w art. 3984
§ 2 k.p.c. (a nie jak błędnie podała
żaląca w uzasadnieniu zażalenia – art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
Wykonując wezwanie przewodniczącego strona powodowa w piśmie
procesowym z dnia 22 czerwca 2011 r., w którym błędnie określono jego datę jako
22.07.2011 r. (k. 249 akt), zamieściła na s. 2 uzasadnienie wniosku, powołując się
na istnienie istotnego zagadnienia prawnego oraz na konieczność
zagwarantowania przez państwo jednolitych zasad w podanym w piśmie zakresie.
Uzasadnienie to uznał Sąd Apelacyjny za niewystarczające, ze wskazaniem
własnej motywacji dla takiej oceny.
3
W tej sytuacji należało przyjąć, że brak skargi kasacyjnej w postaci
uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania został przez stronę powodową
usunięty, co pozbawiało Sąd drugiej instancji uprawnienia odrzucenia skargi
kasacyjnej na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Uznanie przez Sąd Apelacyjny przedmiotowego uzasadnienia wniosku za
niewystarczające dla jego uwzględnienia stanowiło już niedopuszczalne wkroczenie
przez ten Sąd w płaszczyznę oceny merytorycznej, którą ustawodawca zastrzegł
wyłącznie dla Sądu Najwyższego, a nie dla Sądu drugiej instancji. W tej ostatniej
kwestii rację ma więc strona żaląca, że o merytorycznej zasadności wniosku,
w kontekście jego uzupełnionego w terminie uzasadnienia, orzeka Sąd Najwyższy,
a nie Sąd Apelacyjny.
Wobec powyższego, z tej ostatnio wskazanej przyczyny, Sąd Najwyższy
uwzględnił zażalenie i orzekł jak w sentencji na podstawie art. 39816
k.p.c. w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lutego 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 czerwca 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c., uznając, że powódka, pomimo
wezwania, nie usunęła braku skargi kasacyjnej, ponieważ uzasadnienie wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, zawarte w uzasadnieniu tej skargi, jest
niewystarczające. Spełnienie tego wymogu nie może się ograniczać do
uzasadnienia wcześniej powołanych podstaw skargi kasacyjnej, a do tego
sprowadza się uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
stwierdził Sąd Apelacyjny.
W zażaleniu powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia
twierdząc, że sformułowała w skardze kasacyjnej wniosek o przyjęcie skargi do
rozpoznania i jego uzasadnienie. Zdaniem żalącej, o ocenie czy uzasadnienie
wniosku jest wystarczające do przyjęcia skargi do rozpoznania orzeka Sąd
Najwyższy a nie Sąd Apelacyjny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało z przyczyn formalnych na uwzględnienie. Strona
powodowa została wezwana przez przewodniczącego na podstawie art. 3986
§ 1
k.p.c do usunięcia braku skargi kasacyjnej, przez zamieszczenie brakującego
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, a więc
spełnienia wymogu określonego w art. 3984
§ 2 k.p.c. (a nie jak błędnie podała
żaląca w uzasadnieniu zażalenia – art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
Wykonując wezwanie przewodniczącego strona powodowa w piśmie
procesowym z dnia 22 czerwca 2011 r., w którym błędnie określono jego datę jako
22.07.2011 r. (k. 249 akt), zamieściła na s. 2 uzasadnienie wniosku, powołując się
na istnienie istotnego zagadnienia prawnego oraz na konieczność
zagwarantowania przez państwo jednolitych zasad w podanym w piśmie zakresie.
Uzasadnienie to uznał Sąd Apelacyjny za niewystarczające, ze wskazaniem
własnej motywacji dla takiej oceny.
3
W tej sytuacji należało przyjąć, że brak skargi kasacyjnej w postaci
uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania został przez stronę powodową
usunięty, co pozbawiało Sąd drugiej instancji uprawnienia odrzucenia skargi
kasacyjnej na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Uznanie przez Sąd Apelacyjny przedmiotowego uzasadnienia wniosku za
niewystarczające dla jego uwzględnienia stanowiło już niedopuszczalne wkroczenie
przez ten Sąd w płaszczyznę oceny merytorycznej, którą ustawodawca zastrzegł
wyłącznie dla Sądu Najwyższego, a nie dla Sądu drugiej instancji. W tej ostatniej
kwestii rację ma więc strona żaląca, że o merytorycznej zasadności wniosku,
w kontekście jego uzupełnionego w terminie uzasadnienia, orzeka Sąd Najwyższy,
a nie Sąd Apelacyjny.
Wobec powyższego, z tej ostatnio wskazanej przyczyny, Sąd Najwyższy
uwzględnił zażalenie i orzekł jak w sentencji na podstawie art. 39816
k.p.c. w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.