II CSK 469/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 469/11
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M. K. i A. K.
przeciwko „S. Polska” – Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
o zakazanie naruszania patentu,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 marca 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powodów solidarnie
na rzecz pozwanej kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) zł tytułem
kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Powodowie M. K. i A.K. wnieśli skargę kasacyjną od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 16 marca 2011 r. Sąd ten zmienił wyrok Sądu Okręgowego,
uwzględniający powództwo:
1) nakazanie pozwanej S. AT Polska Sp. z o.o. zaprzestania wytwarzania,
używania, oferowania i wprowadzania do obrotu oraz importu elementów
znakujących do cechowania drewna, wytworzonych według patentu nr 191889
na wynalazek pt. „Element znakujący do cechowania drewna”, w tym
elementów znakujących do cechowania drewna posiadających następujące
cechy: płaska płytka z naniesioną informacją, zaczepy mocujące płytkę na
przyrządzie wbijającym, zaczepy mocujące płytkę do materiału drewnianego,
wyżłobienia o głębokości mniejszej lub równej grubości płytki, wyżłobienia o
głębokości równej grubości płytki na dłuższych krawędziach płytki;
2) o nakazanie pozwanej zniszczenia na własny koszt znajdujących się w jej
siedzibie, magazynach oraz placówkach handlowych elementów znakujących
do cechowania drewna wytworzonych według patentu nr 191889 i mających
opisane wyżej cechy;
3) o zobowiązanie pozwanej do opublikowania na własny koszt na trzeciej stronie
dziennika „Gazeta Wyborcza” oraz w czasopiśmie „Las Polski” w formie
ogłoszenia o określonej wielkości, w terminie dwóch tygodni od
uprawomocnienia się wyroku, oświadczenia następującej treści „ S. Sp. z o.o. z
siedzibą oświadcza, że naruszyła prawa z patentu nr 1 /.../ pt. „Element
znakujący do cechowania drewna”, udzielonego na rzecz M. K. i A. K.”,
a w przypadku nie wypełnienia powyższego zobowiązania przez pozwaną –
o upoważnienie powodów do opublikowania tego oświadczenia na koszt
pozwanej
i oddalił powództwo oraz zasądził od powodów solidarnie na rzecz pozwanej koszty
postępowania za obie instancje. Sąd drugiej instancji dokonał odmiennej oceny
materiału dowodowego, w szczególności opinii biegłych i uznał, że nie doszło do
naruszenia przez pozwaną przysługujących powodom praw z patentu.
3
Powodowie zaskarżyli powyższy wyrok, opierając skargę kasacyjną na
obydwu podstawach z art. 2983
§ 1 k.p.c. Podnieśli także, że wystąpiła nieważność
postępowania. Domagali się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości
i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu. W
skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia określili na 10 000 zł.
W odpowiedzi na skargę pozwana podniosła zarzut niedopuszczalności
skargi z uwagi na zbyt niską wartość przedmiotu zaskarżenia, nieosiągającą
poziomu wymaganego przez art. 3982
§ 1 k.p.c. w wypadku sprawy o prawa
majątkowe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jedną z ustawowych przesłanek dopuszczalności skargi kasacyjnej
w sprawach o prawa majątkowe jest osiągnięcie określonej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu
podlegającego zaskarżeniu jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych (art. 3982
§ 1
k.p.c.). Przesłanka ta podlega kontroli Sądu Najwyższego w ramach wstępnego
badania sprawy przekazanej mu ze skargą. W rozpatrywanej sprawie powodowie
określili wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 10 000 zł. Rozważenia
w związku z tym wymaga, czy niniejsza sprawa spełnia kryteria stawiane sprawie
o prawa majątkowe, a więc czy dochodzone w sprawie roszczenia służą
bezpośrednio realizacji interesów ekonomicznych podmiotu, który domaga się ich
ochrony (por. np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2005 r., III CZP
57/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 116). Problem ten był przedmiotem wypowiedzi
Sądu Najwyższego w powołanym przez pozwaną postanowieniu z dnia 8 marca
2007 r. (III CZ 12/07, OSNC 2008/2/26). Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym
w uzasadnieniu powołanego orzeczenia, które podziela także Sąd w składzie
rozpoznającym niniejszą sprawę, roszczenia określone w ustawie – Prawo
własności przemysłowej, służące do ochrony majątkowych praw bezwzględnych
(patentu, prawa ochronnego na znak towarowy) są bezpośrednio uwarunkowane
interesami ekonomicznymi podmiotu uprawnionego, a zatem mają charakter
majątkowy. Taka ich kwalifikacja harmonizuje z przepisami stanowiącymi
o przedawnieniu roszczeń z tytułu naruszenia patentu (art. 289 Pr.w.p.), mającymi
4
odpowiednie zastosowanie do roszczeń z tytułu naruszenia prawa ochronnego na
wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, prawa ochronnego na
znak towarowy, prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne i prawa z rejestracji
topografii, gdyż przedawniają się tylko roszczenia majątkowe (art. 117 § 1 k.c.).
W konsekwencji wszystkie trzy roszczenia dochodzone obecnie przez
powodów stanowią roszczenia majątkowe. Powodowie określili wartość przedmiotu
zaskarżenia na poziomie, który wyłącza dopuszczalność wniesienia skargi
kasacyjnej od orzeczenia Sądu Apelacyjnego. W związku z tym ich skargę
kasacyjną należało odrzucić na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3982
§ 1
k.p.c.
Orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego uzasadnia art. 39821
k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 i art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c. Wysokość zasądzonych
kosztów zastępstwa procesowego znajduje uzasadnienie w postanowieniach § 2
ust. 1 i 2, § 11 pkt 18 i § 13 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
md
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M. K. i A. K.
przeciwko „S. Polska” – Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
o zakazanie naruszania patentu,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 marca 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powodów solidarnie
na rzecz pozwanej kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) zł tytułem
kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Powodowie M. K. i A.K. wnieśli skargę kasacyjną od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 16 marca 2011 r. Sąd ten zmienił wyrok Sądu Okręgowego,
uwzględniający powództwo:
1) nakazanie pozwanej S. AT Polska Sp. z o.o. zaprzestania wytwarzania,
używania, oferowania i wprowadzania do obrotu oraz importu elementów
znakujących do cechowania drewna, wytworzonych według patentu nr 191889
na wynalazek pt. „Element znakujący do cechowania drewna”, w tym
elementów znakujących do cechowania drewna posiadających następujące
cechy: płaska płytka z naniesioną informacją, zaczepy mocujące płytkę na
przyrządzie wbijającym, zaczepy mocujące płytkę do materiału drewnianego,
wyżłobienia o głębokości mniejszej lub równej grubości płytki, wyżłobienia o
głębokości równej grubości płytki na dłuższych krawędziach płytki;
2) o nakazanie pozwanej zniszczenia na własny koszt znajdujących się w jej
siedzibie, magazynach oraz placówkach handlowych elementów znakujących
do cechowania drewna wytworzonych według patentu nr 191889 i mających
opisane wyżej cechy;
3) o zobowiązanie pozwanej do opublikowania na własny koszt na trzeciej stronie
dziennika „Gazeta Wyborcza” oraz w czasopiśmie „Las Polski” w formie
ogłoszenia o określonej wielkości, w terminie dwóch tygodni od
uprawomocnienia się wyroku, oświadczenia następującej treści „ S. Sp. z o.o. z
siedzibą oświadcza, że naruszyła prawa z patentu nr 1 /.../ pt. „Element
znakujący do cechowania drewna”, udzielonego na rzecz M. K. i A. K.”,
a w przypadku nie wypełnienia powyższego zobowiązania przez pozwaną –
o upoważnienie powodów do opublikowania tego oświadczenia na koszt
pozwanej
i oddalił powództwo oraz zasądził od powodów solidarnie na rzecz pozwanej koszty
postępowania za obie instancje. Sąd drugiej instancji dokonał odmiennej oceny
materiału dowodowego, w szczególności opinii biegłych i uznał, że nie doszło do
naruszenia przez pozwaną przysługujących powodom praw z patentu.
3
Powodowie zaskarżyli powyższy wyrok, opierając skargę kasacyjną na
obydwu podstawach z art. 2983
§ 1 k.p.c. Podnieśli także, że wystąpiła nieważność
postępowania. Domagali się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości
i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu. W
skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia określili na 10 000 zł.
W odpowiedzi na skargę pozwana podniosła zarzut niedopuszczalności
skargi z uwagi na zbyt niską wartość przedmiotu zaskarżenia, nieosiągającą
poziomu wymaganego przez art. 3982
§ 1 k.p.c. w wypadku sprawy o prawa
majątkowe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jedną z ustawowych przesłanek dopuszczalności skargi kasacyjnej
w sprawach o prawa majątkowe jest osiągnięcie określonej wartości przedmiotu
zaskarżenia. Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu
podlegającego zaskarżeniu jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych (art. 3982
§ 1
k.p.c.). Przesłanka ta podlega kontroli Sądu Najwyższego w ramach wstępnego
badania sprawy przekazanej mu ze skargą. W rozpatrywanej sprawie powodowie
określili wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 10 000 zł. Rozważenia
w związku z tym wymaga, czy niniejsza sprawa spełnia kryteria stawiane sprawie
o prawa majątkowe, a więc czy dochodzone w sprawie roszczenia służą
bezpośrednio realizacji interesów ekonomicznych podmiotu, który domaga się ich
ochrony (por. np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2005 r., III CZP
57/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 116). Problem ten był przedmiotem wypowiedzi
Sądu Najwyższego w powołanym przez pozwaną postanowieniu z dnia 8 marca
2007 r. (III CZ 12/07, OSNC 2008/2/26). Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym
w uzasadnieniu powołanego orzeczenia, które podziela także Sąd w składzie
rozpoznającym niniejszą sprawę, roszczenia określone w ustawie – Prawo
własności przemysłowej, służące do ochrony majątkowych praw bezwzględnych
(patentu, prawa ochronnego na znak towarowy) są bezpośrednio uwarunkowane
interesami ekonomicznymi podmiotu uprawnionego, a zatem mają charakter
majątkowy. Taka ich kwalifikacja harmonizuje z przepisami stanowiącymi
o przedawnieniu roszczeń z tytułu naruszenia patentu (art. 289 Pr.w.p.), mającymi
4
odpowiednie zastosowanie do roszczeń z tytułu naruszenia prawa ochronnego na
wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, prawa ochronnego na
znak towarowy, prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne i prawa z rejestracji
topografii, gdyż przedawniają się tylko roszczenia majątkowe (art. 117 § 1 k.c.).
W konsekwencji wszystkie trzy roszczenia dochodzone obecnie przez
powodów stanowią roszczenia majątkowe. Powodowie określili wartość przedmiotu
zaskarżenia na poziomie, który wyłącza dopuszczalność wniesienia skargi
kasacyjnej od orzeczenia Sądu Apelacyjnego. W związku z tym ich skargę
kasacyjną należało odrzucić na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3982
§ 1
k.p.c.
Orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego uzasadnia art. 39821
k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 i art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c. Wysokość zasądzonych
kosztów zastępstwa procesowego znajduje uzasadnienie w postanowieniach § 2
ust. 1 i 2, § 11 pkt 18 i § 13 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
md