Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I UK 304/11
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Józef Iwulski (sprawozdawca)
SSA Maciej Piankowski
w sprawie z odwołania Z. T.
przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o emeryturę
rolniczą,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 21 lutego 2012 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 marca 2011 r.,
oddala skargę kasacyjną.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2010 r., Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych zmienił decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
2
Społecznego z dnia 14 października 2009 r. w ten sposób, że przyznał
ubezpieczonej Z. T. prawo do emerytury rolniczej od dnia 1 października 2009 r.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że ubezpieczona urodziła się w dniu 1
października 1949 r. W dniu 19 grudnia 1970 r. wraz z mężem zameldowała się na
pobyt stały w miejscowości C. , gdzie mąż objął posadę organisty w miejscowej
parafii rzymsko-katolickiej. Parafia ta była (i nadal jest) podatnikiem podatku
rolnego z tytułu posiadania gospodarstwa rolnego o powierzchni użytków rolnych
wynoszących 3,02 ha fizycznych (3,54 ha przeliczeniowych). Pod koniec 1970 r.
zmarł dzierżawca tego gospodarstwa, wobec czego ubezpieczona (legitymująca się
średnim wykształceniem rolniczym) postanowiła objąć je w dzierżawę. W tym celu
zawarła ustną umowę dzierżawy z ówczesnym proboszczem parafii. Ubezpieczona
zajmowała się uprawą dzierżawionej roli (uprawą ziół) korzystając z pomocy swej
matki. W związku z dzierżawą parafialnego gruntu ubezpieczona przekazywała
parafii rocznie 300 kilogramów zboża oraz 1 tonę ziemniaków. W związku z
prowadzeniem dzierżawionego gospodarstwa rolnego ubezpieczona nie
odprowadzała składek na ubezpieczenie społeczne.
W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji uznał, że
wnioskodawczyni spełniła przesłanki nabycia prawa do emerytury rolniczej.
Powołując się na treść art. 6 pkt 14, art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 20 grudnia 1990
r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 50, poz.
291 ze zm.), Sąd Okręgowy wskazał, że do rolniczego stażu emerytalnego - poza
okresami podlegania rolniczemu ubezpieczeniu społecznemu - należy
wnioskodawczyni zaliczyć okresy, za które opłacono składki na ubezpieczenie
społeczne rolników przewidziane w odpowiednich przepisach, chyba, że w myśl
tych przepisów nie istniał obowiązek opłacania składek. Do stażu emerytalnego
można zaliczyć okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w takim
gospodarstwie rolnym przypadającej po ukończeniu przez ubezpieczonego 16 roku
życia przed dniem 1 stycznia 1983 r. Warunkiem zaliczenia do rolniczego stażu
emerytalnego innych okresów, za które składki nie były opłacane jest wykazanie, że
osoba ubiegająca się o świadczenie faktycznie prowadziła gospodarstwo rolne i że
może być traktowana jako rolnik w rozumieniu przepisów ustawy. W ocenie Sądu
pierwszej instancji, ubezpieczona niewątpliwie prowadziła parafialne gospodarstwo
3
rolne przy Parafii Rzymsko-Katolickiej w C. od początku 1971 r. do 1993 r., wobec
czego powinna być traktowana jako rolnik w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia
20 grudnia 1990 r. Fakt prowadzenia przez ubezpieczoną gospodarstwa rolnego
dzierżawionego od parafii uprawnia zaś zaliczyć jej do stażu emerytalnego -
zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy - okres przypadający od 1 lipca 1977 r. do 31
grudnia 1982 r. Jeśli zaś chodzi o okres pracy rolniczej wykonywanej przez
ubezpieczoną między dniem 1 stycznia 1983 r. a 31 grudnia 1990 r., to Sąd
Okręgowy wskazał, że - zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy - do rolniczego stażu
emerytalnego może zostać zaliczony ubezpieczonej okres podlegania przez nią
ubezpieczeniu społecznemu rolników według zasad obowiązujących w latach 1983-
1990. Ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
indywidualnych i członków ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 24, poz.
133 ze zm.) wprowadzała w art. 3 ust. 1 generalną zasadę podlegania przez
rolników obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu, jednak w myśl art. 2 tej
ustawy ubezpieczeniu rolniczemu nie podlegały osoby użytkujące wyłącznie grunty
stanowiące własność związków wyznaniowych. Tak więc ubezpieczona,
dzierżawiąc w okresie przypadającym od 31 grudnia 1982 r. i do 31 grudnia 1990 r.
grunty stanowiące własność parafii rzymsko-katolickiej nie opłacała za ten okres
składek na rolnicze ubezpieczenie społeczne, bowiem za osoby użytkujące takie
grunty nie istniał obowiązek opłacania składek zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 3 ustawy z
14 grudnia 1982 r. Zdaniem Sądu Okręgowego, okres ten może jednak zostać
zaliczony do "okresów podlegania ubezpieczeniu" na podstawie art. 6 pkt 14
ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. W konsekwencji, Sąd pierwszej instancji doszedł
do przekonania, że do stażu emerytalnego wnioskodawczyni - oprócz okresu
przypadającego od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1982 r. - należy zaliczyć również
okres od 1 stycznia 1983 r. do 31 grudnia 1990 r. na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2
ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. (czyli cały okres sporny, pominięty przez organ
rentowy w decyzji odmawiającej wnioskodawczyni prawa do emerytury). Skoro
ubezpieczona osiągnęła ustawowy wiek emerytalny 60 lat w dniu 1 października
2009 r. i w tej dacie legitymowała się stażem emerytalnym w łącznym wymiarze
obejmującym co najmniej 25 lat, to należało jej przyznać emeryturę od tego dnia,
gdyż wniosek ubezpieczona złożyła w październiku 2009 r.
4
Wyrokiem z dnia 23 marca 2011 r., Sąd Apelacyjny, w uwzględnieniu apelacji
organu rentowego od wyroku Sądu pierwszej instancji, zmienił wyrok Sądu
Okręgowego i oddalił odwołanie ubezpieczonej od decyzji organu rentowego. Sąd
Apelacyjny wskazał, że wnioskodawczyni zgłosiła się do rolniczych ubezpieczeń
społecznych dopiero z dniem 1 stycznia 2000 r. i podlegała tym ubezpieczeniom do
dnia wydania zaskarżonej decyzji (9 lat i 9 miesięcy). Natomiast w okresie
wcześniejszym, od 1 stycznia 1991 r. do 31 grudnia 1993 r. (3 lata) ubezpieczona
opłacała składki na ubezpieczenia społeczne rolników z tytułu pracy w
gospodarstwie rolnym parafii dzierżawionym przez siebie w okresie od 2 stycznia
1971 r. do 31 grudnia 1993 r. Ponadto wnioskodawczyni podlegała powszechnym
ubezpieczeniom społecznym w okresie od 29 sierpnia 1996 r. do 11 grudnia 1998 r.
w związku z wykonywaniem pracy w pełnym wymiarze poza rolnictwem (2 lata, 3
miesiące i 13 dni). Organ rentowy zaliczył ubezpieczonej do stażu pracy
uprawniającego ją do emerytury rolniczej łącznie okres 19 lat i 25 dni, w tym
uwzględnił okres jej pracy w gospodarstwie rolnym parafii (od 2 stycznia 1971 r. do
30 czerwca 1977 r.). Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji,
że w spornych latach 1971-1990 wnioskodawczyni była rolnikiem w rozumieniu art.
6 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników,
skoro prowadziła wydzierżawione od parafii gospodarstwo rolne. Tym niemniej
istota zagadnienia w rozpoznawanej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia,
czy okres prowadzenia tego gospodarstwa może być zaliczony wnioskodawczyni
do jej stażu emerytalnego na podstawie art. 20 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.
Sąd Apelacyjny zwrócił uwagę, że do dnia 30 czerwca 1977 r. rolnicy indywidualni
w ogóle nie byli objęci ubezpieczeniami społecznymi. Dopiero ustawa z dnia 27
października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla
rolników i ich rodzin (Dz.U. Nr 32, poz. 140) wprowadziła obowiązek ubezpieczenia
rolników indywidualnych. Obowiązek opłacania składek stosownie do art. 38 tej
ustawy powstawał od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, w którym rolnik
rozpoczął prowadzenie gospodarstwa rolnego, a ustawał z końcem miesiąca
kalendarzowego, w którym rolnik przestał prowadzić gospodarstwo rolne. Ustawa ta
została z dniem 1 stycznia 1983 r. zastąpiona ustawą z dnia 14 grudnia 1982 r. o
ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin. W myśl
5
przepisów tej ustawy ubezpieczeniu społecznemu rolników nie podlegały osoby
użytkujące wyłącznie grunty stanowiące własność związków wyznaniowych.
Literalna wykładnia art. 3 ust. 2 tej ustawy potwierdza, że osoby użytkujące grunty
stanowiące własność związków wyznaniowych nie podlegały ubezpieczeniom
społecznym. Nie ma więc podstaw prawnych, aby twierdzić, że takie osoby
podlegały przedmiotowym ubezpieczeniom, a jedynie były zwolnione z obowiązku
opłacania składek. Zaprezentowane przez Sąd pierwszej instancji stanowisko
jakoby rolnicy użytkujący gospodarstwa rolne związków wyznaniowych byli
zwolnieni z obowiązku opłacania składek nie ma oparcia w treści art. 3 ust. 2
ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. W myśl aktualnie obowiązujących przepisów o
ubezpieczeniu społecznemu rolników, do emerytalnego stażu pracy rolniczej
zalicza się między innymi okresy podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników
indywidualnych i członków ich rodzin w latach 1983-1990, a także okresy, od
których zależy prawo do emerytury zgodnie z powszechnymi przepisami
emerytalnymi, przy czym stosownie do art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990
r. w stosunku do osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r., do okresów
uprawniających do emerytury rolniczej nie wlicza się okresów, od których zależy
prawo do emerytury przysługującej z ogólnych (powszechnych) przepisów
emerytalnych. Skoro wnioskodawczyni urodziła się po dniu 31 grudnia 1948 r., to
nie można jej doliczyć do rolniczego stażu emerytalnego okresu podlegania przez
nią pracowniczym ubezpieczeniom społecznym. Prawo do emerytury rolniczej w jej
wypadku zależy więc wyłącznie od wykazania okresów ubezpieczenia rolniczego.
Do tych okresów należy zaś niewątpliwie zaliczyć okresy opłacania składek na
ubezpieczenia rolnicze, a więc okresy od 1 stycznia 1991 r. do 31 grudnia 1993 r.
oraz od 1 stycznia 2000 r. Na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy można
wnioskodawczyni zaliczyć również okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego
przed dniem 1 stycznia 1983 r. Tak więc łączny okres, od którego zależy prawo
wnioskodawczyni do emerytury rolniczej, wynosi 24 lata, 6 miesięcy i 25 dni.
Ustalony w taki sposób łączny staż emerytalny nie uprawnia jednak
wnioskodawczyni do emerytury rolniczej, bowiem nie istnieją podstawy prawne do
zaliczenia wnioskodawczyni okresu przypadającego od 1 stycznia 1983 r. do 31
grudnia 1990 r. do rolniczego stażu emerytalnego (w tym okresie wnioskodawczyni
6
bowiem nie podlegała wcale ubezpieczeniom społecznym rolników). Skoro
wnioskodawczyni nie legitymuje się minimalnym 25-letnim okresem ubezpieczenia
społecznego rolników, to tym samym nie nabyła prawa do emerytury rolniczej.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego ubezpieczona wniosła skargę kasacyjną, w
której zarzuciła naruszenie art. 20 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 pkt 14 ustawy z
dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników w związku z art. 1
ust. 1, art. 2 pkt 1 a, art. 2 pkt 3, art. 3 ust. 1 i art. 3 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14
grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków
ich rodzin, wskutek błędnego uznania, że ubezpieczona nie podlegała
ubezpieczeniu społecznemu rolników w sytuacji, gdy była rolnikiem prowadzącym
gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r., co wyłączało
możliwość jej ubezpieczenia społecznego w ramach powszechnego sytemu
ubezpieczeń społecznych, a także wyłączało możliwość opłacania przez nią
składek na ubezpieczenie społeczne rolników wyłącznie z tej przyczyny, że
właścicielem ziemi, którą użytkowała, była wspólnota wyznaniowa, a nie podmiot
świecki. W uzasadnieniu podstaw kasacyjnych ubezpieczona wskazała w
szczególności, że, będąc rolnikiem w latach 1983-1990, nie miała możliwości
ubezpieczenia się z jakiegokolwiek innego - poza rolniczym - tytułu ubezpieczenia.
W związku z tym - uwzględniając powszechność oraz podstawowe cele systemu
ubezpieczeń społecznych - należy uznać, że niepodleganie przez nią
ubezpieczeniu rolniczemu w latach 1983-1990 było w istocie zwolnieniem jej z
obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników. Okres tego
zwolnienia (w którym nie mogła opłacać składek) należy, w konsekwencji, zaliczyć
ubezpieczonej przy ustalaniu stażu emerytalnego. Zdaniem skarżącej, jej sytuacja
prawna jest wyjątkowa, gdyż została "pokrzywdzona przez regulację, która w
świetle powszechności systemu ubezpieczeń społecznych nie znajduje
uzasadnienia". Z tej przyczyny, dokonując interpretacji przepisów regulujących
sytuację prawną wnioskodawczyni, należy odejść od wykładni językowej na rzecz
wykładni systemowej. Skarżąca wniosła o zmianę wyroku Sądu Apelacyjnego oraz
zmianę decyzji organu rentowego i przyznanie jej prawa do emerytury rolniczej od
dnia 1 października 2009 r., a także o zasądzenie kosztów postępowania, jak
również o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie. Uzasadniając potrzebę
7
rozpoznania niniejszej skargi ubezpieczona wskazała na "potrzebę wykładni
przepisów prawnych wywołujących rozbieżności w orzecznictwie".
Sąd Najwyższy wziął pod uwagę, co następuje:
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników, okresami podlegania określonemu ubezpieczeniu
społecznemu - w rozumieniu przepisów tej ustawy - są tylko takie okresy, za które
opłacono przewidziane w odpowiednich przepisach składki na to ubezpieczenie,
chyba że w myśl tych przepisów nie istniał obowiązek opłacania składek (art. 6 pkt
14). Z tej regulacji wynika wniosek, że zasadą obowiązującą przy kwalifikowaniu
określonego czasu jako okresu podlegania danemu rodzajowi ubezpieczenia
społecznego jest, iż za okres rolniczego ubezpieczenia społecznego może zostać
uznany wyłącznie ten okres, za który opłacono składki na to ubezpieczenie.
Jedynie w drodze wyjątku od tej zasady, za okres rolniczego ubezpieczenia
społecznego może być uznany także inny okres podlegania temu ubezpieczeniu,
za który - w myśl przepisów ubezpieczeniowych - nie istniał obowiązek opłacania
składek.
Z ustaleń faktycznych sprawy wynika, że wnioskodawczyni nieprzerwanie
prowadziła gospodarstwo rolne dzierżawione przez siebie od parafii Kościoła
rzymsko-katolickiego w latach 1971-1993. Spór dotyczy wyłącznie przedziału
czasowego od 1 stycznia 1983 r. do 31 grudnia 1990 r., a więc odnosi się do
okresu, w którym obowiązywała ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin. W sprawie ustalono
(była to okoliczność niesporna), że w tym okresie wnioskodawczyni nie opłacała
składek na rolnicze ubezpieczenie społeczne. A zatem należało rozważyć, czy w
tym okresie nieuiszczanie składek wynikało z ustawowego zwolnienia
wnioskodawczyni z tego obowiązku, przy jednoczesnym objęciu jej rolniczym
systemem ubezpieczeń społecznych, czy też nieopłacanie składek było
konsekwencją nieobjęcia wnioskodawczyni w ogóle obowiązkiem rolniczego
ubezpieczenia społecznego.
8
Rozstrzygnięcie tego problemu przesądza o wyniku sprawy, skoro w myśl
art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym
rolników, do okresów podlegania rolniczemu ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu
wymaganych do nabycia prawa do emerytury rolniczej, zalicza się także okresy
podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych w latach 1983-
1990. Zgodnie z obowiązującymi w spornym okresie przepisami ustawy z dnia 14
grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków
ich rodzin (art. 3 ust. 2 tej ustawy), ubezpieczeniu społecznemu rolników nie
podlegały osoby: 1) będące pracownikami zatrudnionymi w wymiarze czasu pracy
nie niższym niż połowa wymiaru obowiązującego w danym zawodzie albo objęte
innymi przepisami o ubezpieczeniu społecznym lub o zaopatrzeniu emerytalnym, 2)
mające ustalone prawo do emerytury lub renty oraz 3) użytkujące wyłącznie grunty
stanowiące własność związków wyznaniowych. Stanowcze (wyraźne,
jednoznaczne) brzmienie art. 3 ust. 2 pkt 3 tej ustawy ("ubezpieczeniu nie
podlegają osoby") oznacza, że osoba użytkująca w okresie od 1 stycznia 1983 r. do
31 grudnia 1990 r. grunty stanowiące wyłącznie własność związków wyznaniowych
podlegała całkowitemu wyłączeniu z rolniczego systemu ubezpieczeń społecznych.
W konsekwencji taka osoba oczywiście nie była również obowiązana do opłacania
składek na to ubezpieczenie. W spornym okresie skarżąca była osobą prowadzącą
działalność rolniczą na gruntach stanowiących własność osoby prawnej Kościoła
rzymsko-katolickiego, a zatem w latach 1983-1990 była wyłączona z rolniczego
systemu ubezpieczeń społecznych i dlatego nie opłacała składek na to
ubezpieczenie. Sąd Apelacyjny słusznie zauważył, że prezentowane przez
wnioskodawczynię stanowisko jakoby w spornym okresie podlegała rolniczemu
systemowi ubezpieczeniowemu a jedynie była ustawowo zwolniona z obowiązku
uiszczania składek, nie ma oparcia w ówcześnie obowiązujących przepisach,
bowiem w myśl art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin, z obowiązku
odprowadzania składek ubezpieczonych zwolnieni byli wyłącznie ubezpieczeni
rolnicy uprawnieni do okresowej renty inwalidzkiej. Zwolnienie z obowiązku
uiszczania składek mogło być ponadto przyznane rolnikom (osobom podlegającym
rolniczemu systemowi ubezpieczeń społecznych) na zasadach określonych w
9
przepisach wykonawczych wydanych przez Radę Ministrów na podstawie art. 43
ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r.
Skoro więc wnioskodawczyni w okresie od 1 stycznia 1983 do 31 grudnia
1990 r. w myśl art. 3 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. była wyłączona z
rolniczego systemu ubezpieczeń społecznych (nie podlegała rolniczemu
ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu), to okres ten nie może zostać uwzględniony
jej na zasadach przewidzianych w art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia
1990 r. przy obliczaniu stażu emerytalnego uprawniającego do emerytury rolniczej.
Twierdzenie skarżącej jakoby została ona "pokrzywdzona przez regulację, która w
świetle powszechności systemu ubezpieczeń społecznych nie znajduje
uzasadnienia" jest chybione przede wszystkim z uwagi na to, że przepisy prawa
ubezpieczeń społecznych mają charakter norm bezwzględnie obowiązujących, co
oznacza w szczególności obowiązek dokonywania ich ścisłej wykładni. W takim
razie wszelkie wyjątki od zasady, zgodnie z którą okresami podlegania rolniczemu
ubezpieczeniu społecznemu są okresy opłacania składek na to ubezpieczenie, nie
mogą być interpretowane rozszerzająco. Sporny w sprawie okres, za który
wnioskodawczyni nie odprowadzała składek, bowiem taki obowiązek nie ciążył na
niej z racji wyłączenia jej z rolniczego systemu ubezpieczeń społecznych, nie może
zatem być uznany za "okres podlegania ubezpieczeniu rolników indywidualnych w
latach 1983-1990" w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990
r. Taka ścisła wykładnia przepisów dotyczących rolniczego ubezpieczenia
społecznego odpowiada ponadto ogólniejszym założeniom towarzyszącym
systemowi ubezpieczeń społecznych na wypadek starości, którego rodzajem, mimo
wielu odrębności, jest ubezpieczenie społeczne rolników (por. wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 8 maja 2008 r., I UK 346/07, LEX nr 490389). Przedstawione
powyżej uwagi prowadzą do wniosku, iż zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego nie
narusza przepisów powołanych w skardze kasacyjnej.
Sąd Najwyższy - pomimo wniosku o rozpoznanie skargi na rozprawie
(art. 39811
§ 1 k.p.c.) - rozpoznał ją na posiedzeniu niejawnym (co jest zasadą).
Potrzeba wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie (na którą powołała się skarżąca) nie jest przesłanką
rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie a w sprawie nie występowało istotne
10
zagadnienie prawne. Można co najwyżej stwierdzić, że przesłanką uzasadniającą
rozpoznanie przedmiotowej skargi była potrzeba rozstrzygnięcia wątpliwości
interpretacyjnych dotyczących wykładni przepisów w niej powołanych.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną na
podstawie art. 39814
k.p.c.