II CZ 169/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 169/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Marta Romańska
w sprawie z wniosku A. B.
przy uczestnictwie J. N., K. B., J.
B. i W. O.
o stwierdzenie nabycia własności przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 marca 2012 r.,
zażalenia uczestników postępowania na orzeczenie o kosztach
zawarte w postanowieniu Sądu Okręgowego w P.
z dnia 29 lipca 2011 r.,
oddala zażalenie; nie obciąża żalącego kosztami
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 lipca 2011 r. Sąd Okręgowy w P. postanowił
obciążyć przeciwników kosztami postępowania w zakresie faktycznie poniesionym.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik procesowy uczestników
wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 520 § 3 k.p.c., w razie sprzeczności interesów sąd może
nałożyć na uczestnika, którego wniosek został oddalony lub odrzucony obowiązek
zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika. Ta sytuacja
nie różni się od typowych sytuacji występujących w procesie, gdzie sprzeczność
interesów stron jest regułą i w zakresie orzekania o kosztach obowiązuje zasada
odpowiedzialności za wynik procesu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 maja 2011r., III CZ 27/11, niepubl.).
Trafnie jednak Sąd Okręgowy przyjął, że użycie przez ustawodawcę
sformułowania „sąd może” w art. 520 § 3 k.p.c. oznacza dopuszczalność
ograniczenia bądź nawet zniesienia obowiązku zwrotu kosztów postępowania
poniesionych przez innego uczestnika. Kryterium oceny będzie stanowić art. 102
k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Przepis ten stwarza luz decyzyjny dla organu
stosującego prawo, umożliwiający realizację funkcji tej regulacji a więc
nieobciążenie jednej ze stron kosztami postępowania w sytuacjach szczególnych.
Z tego względu nieuzasadniona jest nadmierna ingerencja w rozstrzygnięcia
wydane na podstawie art. 102 k.c. Kontrola sprawowana przez Sąd Najwyższy
musi być ograniczona do zwalczania orzeczeń dotkniętych poważnym błędem.
Przyjęta wykładnia przemawia za oddaleniem zażalenia. Sąd Okręgowy miał
podstawę do wyłączenia obowiązku zwrotu kosztów postępowania poniesionych
przez innego uczestnika z uwagi na charakter sprawy.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 2 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Marta Romańska
w sprawie z wniosku A. B.
przy uczestnictwie J. N., K. B., J.
B. i W. O.
o stwierdzenie nabycia własności przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 marca 2012 r.,
zażalenia uczestników postępowania na orzeczenie o kosztach
zawarte w postanowieniu Sądu Okręgowego w P.
z dnia 29 lipca 2011 r.,
oddala zażalenie; nie obciąża żalącego kosztami
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 lipca 2011 r. Sąd Okręgowy w P. postanowił
obciążyć przeciwników kosztami postępowania w zakresie faktycznie poniesionym.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik procesowy uczestników
wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 520 § 3 k.p.c., w razie sprzeczności interesów sąd może
nałożyć na uczestnika, którego wniosek został oddalony lub odrzucony obowiązek
zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika. Ta sytuacja
nie różni się od typowych sytuacji występujących w procesie, gdzie sprzeczność
interesów stron jest regułą i w zakresie orzekania o kosztach obowiązuje zasada
odpowiedzialności za wynik procesu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 maja 2011r., III CZ 27/11, niepubl.).
Trafnie jednak Sąd Okręgowy przyjął, że użycie przez ustawodawcę
sformułowania „sąd może” w art. 520 § 3 k.p.c. oznacza dopuszczalność
ograniczenia bądź nawet zniesienia obowiązku zwrotu kosztów postępowania
poniesionych przez innego uczestnika. Kryterium oceny będzie stanowić art. 102
k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Przepis ten stwarza luz decyzyjny dla organu
stosującego prawo, umożliwiający realizację funkcji tej regulacji a więc
nieobciążenie jednej ze stron kosztami postępowania w sytuacjach szczególnych.
Z tego względu nieuzasadniona jest nadmierna ingerencja w rozstrzygnięcia
wydane na podstawie art. 102 k.c. Kontrola sprawowana przez Sąd Najwyższy
musi być ograniczona do zwalczania orzeczeń dotkniętych poważnym błędem.
Przyjęta wykładnia przemawia za oddaleniem zażalenia. Sąd Okręgowy miał
podstawę do wyłączenia obowiązku zwrotu kosztów postępowania poniesionych
przez innego uczestnika z uwagi na charakter sprawy.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
jw