I CZ 18/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 18/12
POSTANOWIENIE
Dnia 9 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Centralnemu Zarządowi Służby Więziennej
w W.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 marca 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od Skarbu Państwa Sądu
Apelacyjnego na rzecz adwokata P. P. z W. kwotę 1800 (tysiąc
osiemset) zł z należnym podatkiem od towarów i usług z tytułu
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w
postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie powoda J.
J. na postanowienie tego Sądu z dnia 11 października 2011 r. W zażaleniu na to
postanowienie, ustanowiony z urzędu pełnomocnik powoda zarzucając naruszenie
art. 5 k.p.c. oraz art. 117 § 4 k.p.c., wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie, które odrzucił Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 30 listopada
2011 r. zostało sporządzone osobiście przez powoda. Sąd Apelacyjny miał więc
pełne podstawy do jego odrzucenia, zważywszy na wymogi określone w art. 871
k.p.c. Zarzut naruszenia art. 5 k.p.c., podnoszony w zażaleniu powoda z dnia
16 stycznia 2012 r. nie może być uwzględniony. Jak wykazuje sam powód, wnosił
on kilkakrotnie o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Należy wiec uznać, że miał
on dostateczną wiedzę na temat wymogów jakie ustawa stawia przy wnoszeniu
zażalenia do Sądu Najwyższego. To, że nie czekając na rozstrzygnięcie Sądu
w sprawie ustanowienia pełnomocnika, wniósł osobiście zażalenie do Sądu
Najwyższego nie jest więc następstwem braku informacji ze strony sądu, lecz
decyzją powoda. Nawet zakładając, że miało to związek z brakiem informacji
ze strony sądu, nie prowadzi to do złagodzenia wymogu przewidzianego w art. 871
k.p.c., gdyż przepis ten nie dopuszcza żadnych innych wyjątków od zasady
występowania w postępowaniu przed Sądem Najwyższym przez profesjonalnego
pełnomocnika, poza określonymi w tym przepisie.
Zaskarżone postanowienie nie narusza też art. 117 § 4 k.p.c., zważywszy,
że przepis ten przewiduje tryb składania wniosku o ustanowienie pełnomocnika
z urzędu. Sąd Apelacyjny, wydając zaskarżone postanowienie w niczym zaś nie
naruszył tego przepisu. Ustanowienie pełnomocnika z urzędu lub odmowa takiego
ustanowienia nastąpiła w innym postanowieniu i to postanowienie może powód
skarżyć z powołaniem się na art. 117 § 4 k.p.c.
3
Mając na uwadze, że zarzuty poniesione w zażaleniu okazały się
nieuzasadnione Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
, w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c., orzekł jak w sentencji.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 9 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Centralnemu Zarządowi Służby Więziennej
w W.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 marca 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od Skarbu Państwa Sądu
Apelacyjnego na rzecz adwokata P. P. z W. kwotę 1800 (tysiąc
osiemset) zł z należnym podatkiem od towarów i usług z tytułu
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w
postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie powoda J.
J. na postanowienie tego Sądu z dnia 11 października 2011 r. W zażaleniu na to
postanowienie, ustanowiony z urzędu pełnomocnik powoda zarzucając naruszenie
art. 5 k.p.c. oraz art. 117 § 4 k.p.c., wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie, które odrzucił Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 30 listopada
2011 r. zostało sporządzone osobiście przez powoda. Sąd Apelacyjny miał więc
pełne podstawy do jego odrzucenia, zważywszy na wymogi określone w art. 871
k.p.c. Zarzut naruszenia art. 5 k.p.c., podnoszony w zażaleniu powoda z dnia
16 stycznia 2012 r. nie może być uwzględniony. Jak wykazuje sam powód, wnosił
on kilkakrotnie o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Należy wiec uznać, że miał
on dostateczną wiedzę na temat wymogów jakie ustawa stawia przy wnoszeniu
zażalenia do Sądu Najwyższego. To, że nie czekając na rozstrzygnięcie Sądu
w sprawie ustanowienia pełnomocnika, wniósł osobiście zażalenie do Sądu
Najwyższego nie jest więc następstwem braku informacji ze strony sądu, lecz
decyzją powoda. Nawet zakładając, że miało to związek z brakiem informacji
ze strony sądu, nie prowadzi to do złagodzenia wymogu przewidzianego w art. 871
k.p.c., gdyż przepis ten nie dopuszcza żadnych innych wyjątków od zasady
występowania w postępowaniu przed Sądem Najwyższym przez profesjonalnego
pełnomocnika, poza określonymi w tym przepisie.
Zaskarżone postanowienie nie narusza też art. 117 § 4 k.p.c., zważywszy,
że przepis ten przewiduje tryb składania wniosku o ustanowienie pełnomocnika
z urzędu. Sąd Apelacyjny, wydając zaskarżone postanowienie w niczym zaś nie
naruszył tego przepisu. Ustanowienie pełnomocnika z urzędu lub odmowa takiego
ustanowienia nastąpiła w innym postanowieniu i to postanowienie może powód
skarżyć z powołaniem się na art. 117 § 4 k.p.c.
3
Mając na uwadze, że zarzuty poniesione w zażaleniu okazały się
nieuzasadnione Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
, w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c., orzekł jak w sentencji.
jw