Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 149/11
POSTANOWIENIE
Dnia 22 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
ze skargi pozwanego S. L.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 lutego 2010 r.,
w sprawie z powództwa Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji WARTA
Spółki Akcyjnej w Warszawie
przeciwko S. L. i Ł. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 marca 2012 r.,
zażalenia pozwanego S. L.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 sierpnia 2011 r.,
oddala zażalenie
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 5
lutego 2010 r. złożoną przez pozwanego S. L. W zażaleniu na to postanowienie
skarżący S. L., zarzucając naruszenia art. 403 § 2 k.p.c., wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia, wskazując, że pojawiła się nowa istotna okoliczność,
której nie mógł powołać wcześniej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nową okolicznością, na którą powołuje się skarżący, jest ustalona w opinii
prywatnej, która powstała już po uprawomocnieniu się wyroku, tzw. „czasowa
i lotna żywotność iskier spawalniczych”. Środek dowodowy, który powstał po
uprawomocnieniu się wyroku, nie może być podstawą do wznowienia
postępowania. W szczególności nie stanowi podstawy wznowienia postępowania,
przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c., odmienna ocena okoliczności na których oparto
orzeczenie, dokonana w opinia innego biegłego, niż zawarta w opiniach biegłych
złożonych w toku rozpoznania sprawy. Podobnie Sąd Najwyższy w postanowieniu
z dnia 6 maja 2010 r., III PZ 3/10 (niepubl.) oraz w postanowieniu z dnia 14 maja
1971 r. II CO 3/7, (niepubl). Dopuszczenie do wznawiania spraw zakończonych
prawomocnym wyrokiem, na podstawie odmiennej oceny okoliczności, które były
już przedmiotem opinii biegłych złożonych w toku postępowania, prowadziłoby do
naruszenia powagi sądu. Rzeczą stron jest dostarczenie sądowi dowodów, które
pozwalają na wydanie sprawiedliwego orzeczenia. Jeżeli więc strona nie
przedstawi w trakcie procesu opinii, która świadczy o braku jej odpowiedzialności,
lub nie zakwestionuje skutecznie opinii biegłego złożonej w sprawie, która nie
wyklucza jej odpowiedzialności, nie może po uprawomocnieniu wyroku, żądać
wznowienia postępowania, powołują się na nowe okoliczności, które ujawnił kolejny
biegły. Takie rozumienie nowych okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, o których mowa w art. 403 § 2 k.p.c., stanowi racjonalne
ograniczenie możliwości wznawiania postępowań zakończonych prawomocnym
wyrokiem. Wznawianie postępowań zakończonych prawomocnym wyrokiem, na
podstawie ocen zawartych w opiniach kolejnych biegłych, sporządzanych już po
3
uprawomocnieniu się orzeczenia, przedłużałoby proces w nieskończoność,
uzależniając jego zakończenie od aktywności stron nie w czasie jego trwania lecz
po zakończeniu procesu. Z tego względu, to że skarżący dowiedział się o nowej
okoliczności na podstawie opinii biegłych sporządzonej już po uprawomocnieniu się
wyroku, nie może być podstawą do wznowienia postępowania. Jeszcze raz
powtórzyć należy, że opinia biegłego ma znaczenie w trakcie trwania procesu i do
stron należy dbałość o to, aby przed jego zakończeniem dostarczyć sądowi
dowodów i opinii, także zawartych w opiniach wymagających specjalistycznej
wiedzy, które pozwolą na wydanie sprawiedliwego wyroku.
Mając na uwadze, że zarzut naruszenia art. 403 § 2 k.p.c., okazał się
nieuzasadniony Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.
jw

IV CZ 149/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia