V CNP 66/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 66/11
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi R. Ł. i L. Ł.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 4 czerwca 2009 r.,
w sprawie powództwa A. K.-T. i P. T.
przeciwko R. Ł. i L. Ł.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 marca 2012 r.,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od R. Ł. i L. Ł. solidarnie na rzecz A. K.-T. i P. T.
solidarnie kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset) tytułem
zwrotu kosztów postępowania przed Sądem Najwyższym;
3) przyznaje adw. Ł. Ś. od Skarbu Państwa – Sądu
Okręgowego kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset),
powiększoną o należny podatek od towarów i usług,
tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej skarżącym z urzędu w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga
dotyczy. Wymaganie to jest spełnione tylko wtedy, gdy skarżący złoży
oświadczenie, że szkoda wystąpiła, wskaże jej rodzaj, wysokość i czas powstania,
wykaże, że jest ona następstwem wydania zaskarżonego wyroku oraz powoła lub
przedstawi dowody albo inne środki uwiarygodniające jego twierdzenia w tym
przedmiocie (porównaj między innymi orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia
11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16).
Nie spełnia powyższego wymagania przedstawienie szkody w skardze
pozwanych o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w Ś. z dnia 4 czerwca 2009 r. oddalającego ich apelację od wyroku
Sądu pierwszej instancji zasądzającego od nich solidarnie na rzecz powodów
solidarnie kwotę 10 017 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 5 000 zł od dnia 22
października 2007 r. i od kwoty 5 017 zł od dnia 7 maja 2008 r.
Pozwani wskazali, że na skutek wydania zaskarżonego wyroku ponieśli
szkodę w wysokości 12 335 zł. Stwierdzili, że skutkiem wydania zaskarżonego
wyroku uprawomocnił się wyrok Sądu pierwszej instancji zasądzający od nich na
rzecz powodów w sumie kwotę 11 735 zł oraz należne odsetki a nadto Sąd drugiej
instancji zasądził od nich na rzecz powodów 600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu
i suma tych kwot (12 335 zł) stanowi kwotę istniejącej i wymagalnej wierzytelności
powodów względem pozwanych, zwiększającej pasywa pozwanych.
Skarżący nie przedstawili rachunkowego wyliczenia szkody w kwocie 11 735
zł wskazując jedynie, że jest to w sumie kwota zasadzona wyrokiem Sądu
pierwszej instancji. Nie wskazali, co składa się na powyższą kwotę ani nie określili
rodzaju tej szkody. Ponieważ Sąd pierwszej instancji zasądził od nich na rzecz
powodów kwotę 10 017 zł z ustawowymi odsetkami od określonych w wyroku kwot
i dat – nie wskazanie w skardze rachunkowego sposobu wyliczenia szkody
w wysokości 11 735 zł ani nie określenie jej rodzaju – nie pozwala na stwierdzenie,
że poniesienie szkody w tej wysokości zostało uprawdopodobnione. Nie wiadomo
bowiem, co składa się na kwotę 11 735 zł: czy koszty procesu za pierwszą
3
instancje czy ustawowe odsetki od zasądzonej kwoty 10 017 zł., a jeżeli odsetki to
za jaki okres i od jakich kwot (Sąd pierwszej instancji zasądzając odsetki rozdzielił
bowiem zasądzoną należność na dwie różne kwoty i od każdej z nich zasądził
odsetki od innej daty).
Powyższe braki uniemożliwiają weryfikację twierdzenia skarżących
w zakresie wysokości szkody poniesionej przez wydanie zaskarżonego wyroku, co
prowadzi do wniosku, że nie zostało spełnione wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 odrzucił
skargę.
Na wniosek powodów zawarty w odpowiedzi na skargę zasądzono na ich
rzecz solidarnie od pozwanych solidarnie zwrot kosztów postępowania przed
Sądem Najwyższym na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1 art. 391 § 1,
art. 39821
i art. 42412
k.p.c.
Na wniosek pełnomocnika z urzędu skarżących przyznano mu od Skarbu
Państwa zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanym z urzędu
w postępowaniu przed Sądem Najwyższym (§ 19, 20 w zw. z § 13 ust. 5 pkt 2, § 6
pkt 5 i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Dz. U. Nr 163,
poz. 1348 ze zm.).
md
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi R. Ł. i L. Ł.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 4 czerwca 2009 r.,
w sprawie powództwa A. K.-T. i P. T.
przeciwko R. Ł. i L. Ł.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 marca 2012 r.,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od R. Ł. i L. Ł. solidarnie na rzecz A. K.-T. i P. T.
solidarnie kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset) tytułem
zwrotu kosztów postępowania przed Sądem Najwyższym;
3) przyznaje adw. Ł. Ś. od Skarbu Państwa – Sądu
Okręgowego kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset),
powiększoną o należny podatek od towarów i usług,
tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej skarżącym z urzędu w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga
dotyczy. Wymaganie to jest spełnione tylko wtedy, gdy skarżący złoży
oświadczenie, że szkoda wystąpiła, wskaże jej rodzaj, wysokość i czas powstania,
wykaże, że jest ona następstwem wydania zaskarżonego wyroku oraz powoła lub
przedstawi dowody albo inne środki uwiarygodniające jego twierdzenia w tym
przedmiocie (porównaj między innymi orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia
11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16).
Nie spełnia powyższego wymagania przedstawienie szkody w skardze
pozwanych o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w Ś. z dnia 4 czerwca 2009 r. oddalającego ich apelację od wyroku
Sądu pierwszej instancji zasądzającego od nich solidarnie na rzecz powodów
solidarnie kwotę 10 017 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 5 000 zł od dnia 22
października 2007 r. i od kwoty 5 017 zł od dnia 7 maja 2008 r.
Pozwani wskazali, że na skutek wydania zaskarżonego wyroku ponieśli
szkodę w wysokości 12 335 zł. Stwierdzili, że skutkiem wydania zaskarżonego
wyroku uprawomocnił się wyrok Sądu pierwszej instancji zasądzający od nich na
rzecz powodów w sumie kwotę 11 735 zł oraz należne odsetki a nadto Sąd drugiej
instancji zasądził od nich na rzecz powodów 600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu
i suma tych kwot (12 335 zł) stanowi kwotę istniejącej i wymagalnej wierzytelności
powodów względem pozwanych, zwiększającej pasywa pozwanych.
Skarżący nie przedstawili rachunkowego wyliczenia szkody w kwocie 11 735
zł wskazując jedynie, że jest to w sumie kwota zasadzona wyrokiem Sądu
pierwszej instancji. Nie wskazali, co składa się na powyższą kwotę ani nie określili
rodzaju tej szkody. Ponieważ Sąd pierwszej instancji zasądził od nich na rzecz
powodów kwotę 10 017 zł z ustawowymi odsetkami od określonych w wyroku kwot
i dat – nie wskazanie w skardze rachunkowego sposobu wyliczenia szkody
w wysokości 11 735 zł ani nie określenie jej rodzaju – nie pozwala na stwierdzenie,
że poniesienie szkody w tej wysokości zostało uprawdopodobnione. Nie wiadomo
bowiem, co składa się na kwotę 11 735 zł: czy koszty procesu za pierwszą
3
instancje czy ustawowe odsetki od zasądzonej kwoty 10 017 zł., a jeżeli odsetki to
za jaki okres i od jakich kwot (Sąd pierwszej instancji zasądzając odsetki rozdzielił
bowiem zasądzoną należność na dwie różne kwoty i od każdej z nich zasądził
odsetki od innej daty).
Powyższe braki uniemożliwiają weryfikację twierdzenia skarżących
w zakresie wysokości szkody poniesionej przez wydanie zaskarżonego wyroku, co
prowadzi do wniosku, że nie zostało spełnione wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 odrzucił
skargę.
Na wniosek powodów zawarty w odpowiedzi na skargę zasądzono na ich
rzecz solidarnie od pozwanych solidarnie zwrot kosztów postępowania przed
Sądem Najwyższym na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1 art. 391 § 1,
art. 39821
i art. 42412
k.p.c.
Na wniosek pełnomocnika z urzędu skarżących przyznano mu od Skarbu
Państwa zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanym z urzędu
w postępowaniu przed Sądem Najwyższym (§ 19, 20 w zw. z § 13 ust. 5 pkt 2, § 6
pkt 5 i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Dz. U. Nr 163,
poz. 1348 ze zm.).
md