IV CNP 124/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 124/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 18 lutego 2011 r., w sprawie z powództwa E. P.
przeciwko I.P.
o uchylenie obowiązku alimentacyjnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
W związku ze skargą powoda E. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 18 lutego 2011 r. należy zważyć,
co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto –
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. - że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
nie wskazuje bowiem przepisu prawa, z którymi wyrok jest niezgodny.
Uchwała Sądu Najwyższego nie jest przepisem prawa, dlatego przytoczenie jej nie
może być uznane za wypełnienie wspomnianego wymogu konstrukcyjnego.
Nie został spełniony także wymóg określony w pkt 4 i 5, jednozdaniowa wzmianka
o braku środków zaskarżenia, bez przytoczenia stosownych przepisów prawa oraz
bez podjęcia nawet próby wykazania związku przyczynowego pomiędzy wydaniem
zaskarżonego wyroku a szkodą, której nawet szacunkowo nie wskazano, oznacza,
że wniesiony środek nie jest w istocie skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku i jako niedopuszczalny podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 18 lutego 2011 r., w sprawie z powództwa E. P.
przeciwko I.P.
o uchylenie obowiązku alimentacyjnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
W związku ze skargą powoda E. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 18 lutego 2011 r. należy zważyć,
co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto –
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. - że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
nie wskazuje bowiem przepisu prawa, z którymi wyrok jest niezgodny.
Uchwała Sądu Najwyższego nie jest przepisem prawa, dlatego przytoczenie jej nie
może być uznane za wypełnienie wspomnianego wymogu konstrukcyjnego.
Nie został spełniony także wymóg określony w pkt 4 i 5, jednozdaniowa wzmianka
o braku środków zaskarżenia, bez przytoczenia stosownych przepisów prawa oraz
bez podjęcia nawet próby wykazania związku przyczynowego pomiędzy wydaniem
zaskarżonego wyroku a szkodą, której nawet szacunkowo nie wskazano, oznacza,
że wniesiony środek nie jest w istocie skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku i jako niedopuszczalny podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.