V CNP 69/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 69/11
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi S. D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Rejonowego z dnia 3 grudnia 2008 r.,
w sprawie z wniosku B. D.
przy uczestnictwie S. D.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Uczestnik postępowania S. D. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 3 grudnia 2008 r.
w sprawie o podział majątku wspólnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5192
§ 2 k.p.c. w sytuacji, gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia uzależniona jest od istnienia
wyjątkowego wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W przedmiotowej sprawie była możliwość zaskarżenia postanowienia Sądu
Rejonowego, istniała zatem możliwość jego uchylenia lub zmiany. Skarżący nie
skorzystał z tej możliwości i nie wykazał, aby w jego w sprawie rzeczywiście
zachodził nadzwyczajny przypadek dopuszczalności skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Uczestnik postępowania
konsekwentnie nie podejmował korespondencji w sprawie, wysyłanej na wskazany
przez siebie adres, dobrowolnie rezygnując tym samym z możliwości
podejmowania w toku sprawy czynności procesowych. W istocie skarżący
zastępuje skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia środki odwoławcze przysługujące mu na zasadach ogólnych.
Jeżeli strona miała obiektywną możliwość skorzystania z instancji
odwoławczej i z tej możliwości nie skorzystała z przyczyn leżących po jej stronie, to
skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).
Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia środka
odwoławczego, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania
z takiego środka (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r.,
V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Wobec powyższego na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy
odrzucił skargę.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi S. D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Rejonowego z dnia 3 grudnia 2008 r.,
w sprawie z wniosku B. D.
przy uczestnictwie S. D.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Uczestnik postępowania S. D. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 3 grudnia 2008 r.
w sprawie o podział majątku wspólnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5192
§ 2 k.p.c. w sytuacji, gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia uzależniona jest od istnienia
wyjątkowego wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W przedmiotowej sprawie była możliwość zaskarżenia postanowienia Sądu
Rejonowego, istniała zatem możliwość jego uchylenia lub zmiany. Skarżący nie
skorzystał z tej możliwości i nie wykazał, aby w jego w sprawie rzeczywiście
zachodził nadzwyczajny przypadek dopuszczalności skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Uczestnik postępowania
konsekwentnie nie podejmował korespondencji w sprawie, wysyłanej na wskazany
przez siebie adres, dobrowolnie rezygnując tym samym z możliwości
podejmowania w toku sprawy czynności procesowych. W istocie skarżący
zastępuje skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia środki odwoławcze przysługujące mu na zasadach ogólnych.
Jeżeli strona miała obiektywną możliwość skorzystania z instancji
odwoławczej i z tej możliwości nie skorzystała z przyczyn leżących po jej stronie, to
skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).
Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia środka
odwoławczego, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania
z takiego środka (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r.,
V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Wobec powyższego na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy
odrzucił skargę.