Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 152/11
POSTANOWIENIE
Dnia 19 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z wniosku L. C.
przy uczestnictwie Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie
o stwierdzenie zasiedzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 kwietnia 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 31 maja 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
W postępowaniu z wniosku L. C. z udziałem Agencji Nieruchomości
Rolnych w Warszawie o zasiedzenie, postanowieniem z dnia 18 marca 2010 r. Sąd
Rejonowy w K. oddalił wniosek, a Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 26
sierpnia 2010 r. oddalił apelację wnioskodawcy. Od postanowienia Sądu
Okręgowego wnioskodawca wniósł skargę kasacyjną. Jako uczestnika
postępowania wskazał Agencję Nieruchomości Rolnych, Oddział Terenowy w G. z
siedzibą w P., ul. P.. Zarządzeniem z dnia 1 kwietnia 2011 r. Przewodniczący
zobowiązał wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej
przez prawidłowe oznaczenie siedziby uczestnika, w terminie tygodniowym pod
rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. W wykonaniu powyższego, skarżący
pismem z dnia 18 kwietnia 2011 r. jako uczestnika postępowania ponownie wskazał
„Agencję Nieruchomości Rolnych, Oddział Terenowy w G. z siedzibą w P., ul. P.”.
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 31 maja 2011 r. odrzucił skargę
kasacyjną wskazując w uzasadnieniu, że braki formalne skargi nie zostały usunięte
w zakreślonym przez Przewodniczącego terminie, nie można było bowiem przyjąć,
że zobowiązanie Sądu zostało prawidłowo wykonane. W ocenie Sądu Okręgowego
skarżący nieprawidłowo oznaczył siedzibę uczestnika postępowania wskazując,
zamiast siedziby Agencji oznaczonej w statucie - miasta stołecznego Warszawy,
siedzibę jej oddziału terenowego.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca, domagając się jego
uchylenia wskazał, braki formalne skargi kasacyjnej usunął przez określenie
uczestnika „zgodnie z jego nazwą i siedzibą podaną przez niego na listowniku”
i używaną przez uczestnika w toku postępowania. Gdyby zaś przyjąć, że nie ma
racji, to brak żądanego przez Sąd Okręgowy wskazania Warszawy jako siedziby
uczestnika postępowania można uznać za oczywistą omyłkę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustawodawca w § 1 i 2 art. 3984
k.p.c. określił wymagania stawiane skardze
kasacyjnej jako szczególnemu środkowi zaskarżenia, które nie mogą być
3
uzupełnione, w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek z tych
wymagań podlega odrzuceniu bez wzywania do usunięcia braków. W § 3 art. 3984
k.p.c. określone zostały natomiast, przez odesłanie do art. 126 k.p.c., wymagania
stawiane skardze kasacyjnej jako zwykłemu pismu procesowemu. Oznaczenie
w skardze kasacyjnej stron (uczestników) przez wskazanie imion i nazwisk osób
fizycznych, a w odniesieniu do osób prawnych ich firmy i siedziby, należy do
wymagań przewidzianych dla pisma procesowego, w związku z czym braki w tym
zakresie podlegają usunięciu zgodnie z art. 3986
§ 1 k.p.c. Nieuzupełnienie przez
stronę skarżącą takich braków skargi kasacyjnej, mimo wezwania
przewodniczącego, powoduje jej odrzucenie.
Skarga kasacyjna wnioskodawcy nie zawierała prawidłowego wskazania
siedziby uczestnika postępowania - Agencji Nieruchomości Rolnych. Jest to
państwowa osoba prawna, której osobowość prawna została nadana ustawą z dnia
19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu
Państwa (t. jedn. Dz. U. z 2007 r., nr. 231, poz. 1700 ze zm.); zgodnie z art. 4
ustawy, siedzibą Agencji Nieruchomości Rolnych jest Warszawa.
Niewątpliwie skarga wnioskodawcy nie zawierała prawidłowo oznaczonej
siedziby uczestnika i jest też niewątpliwe, że wnioskodawca nie usunął tej
wadliwości, jednakże, w okolicznościach sprawy, gdy uczestnikiem postępowania
była państwowa osoba prawna z siedzibą określoną w ustawie, przy czym w toku
postępowania Sądy rozstrzygające sprawę w obu instancjach nie miały wątpliwości
co do oznaczenia uczestnika i jego siedziby, błąd popełniony w skardze kasacyjnej
nie powinien być traktowany jako jej brak formalny skutkujący odrzuceniem skargi
w razie jego niepoprawienia. Odrzucenie skargi nie znajdowało podstaw, rażąc
nadmiernym formalizmem.
Z omówionych względów zażalenie należało uwzględnić na podstawie
art. 39815
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
jw