Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 24 KWIETNIA 2012 R.
SNO 18/12
Przewodniczący: sędzia SN Eugeniusz Wildowicz.
Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny z udziałem protokólanta w sprawie sędziego
Sądu Okręgowego w stanie spoczynku po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2012 r. zaża-
lenia wniesionego przez sędziego na postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscypli-
narnego w A. z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. ASD (...), w przedmiocie podjęcia zawieszo-
nego postępowania oraz wniosku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w A. o
przekazanie sprawy innemu sądowi
postanowił: 1. u t r z y m a ć w m o c y zaskarżone p o s t a n o w i e n i e ;
2. przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu – Sądowi Dyscy-
plinarnemu w B.
U Z A S A D N I E N I E
Postanowieniem z dnia 2 października 2009 r. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny
w A. wyłączył do odrębnego rozpoznania sprawę o czyn zarzucany obwinionemu sę-
dziemu Sądu Okręgowego w pkt 2 wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, polega-
jący na dopuszczeniu się uchybienia godności urzędu przez to, że w dniu 15 grudnia 2006
r. znajdując się w stanie nietrzeźwości i bez posiadania uprawnień prowadził pojazd me-
chaniczny w ruchu lądowym na trasie G. – J., tj. o przewinienie dyscyplinarne z art. 107 §
1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98,
poz. 1070 ze zm. – dalej jako u.s.p.). Tym samym postanowieniem, uwzględniając wnio-
sek obwinionego, Sąd Apelacyjny zawiesił w zakresie tego czynu postępowanie dyscypli-
2
narne do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego, prowadzonego prze-
ciwko obwinionemu przez Sąd Rejonowy pod sygn. II K 156/07.
W uzasadnieniu postanowienia o zawieszeniu postępowania wskazano, że postępo-
wanie karne prowadzone przeciwko obwinionemu sędziemu dotyczy czynu tożsamego do
objętego zarzutem w sprawie dyscyplinarnej. Podkreślono także, że z uwagi na przebieg i
ostateczny wynik postępowania karnego może mieć istotne znaczenie dla toku postępo-
wania dowodowego oraz sposobu rozstrzygnięcia sprawy dyscyplinarnej, tak z punktu
widzenia niezbędnych ustaleń co do winy jak i terminu przedawnienia określonego w art.
108 § 3 u.s.p.
Postanowieniem z dnia 7 lutego 2012 r. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w A.
podjął zawieszone postępowanie, a nadto wystąpił do Sądu Najwyższego – Sądu Dyscy-
plinarnego o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu – Sądowi Dys-
cyplinarnemu w B. W uzasadnieniu pierwszego z wymienionych rozstrzygnięć Sąd Ape-
lacyjny wskazał, że w obecnej chwili postępowanie karne przeciwko obwinionemu sę-
dziemu zostało zakończone, co wynika z treści wyroków Sądu Rejonowego z dnia 19
kwietnia 2011 r., sygn. akt II K 156/09 oraz Sądu Okręgowego z dnia 17 stycznia 2012 r.,
sygn. akt IX Ka 1106/11.
W uzasadnieniu wystąpienia do Sądu Najwyższego w trybie art. 36 k.p.k. w zw. z
art. 128 u.s.p., Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w A. wskazał, że wszystkie osoby,
które zgodnie z wnioskiem należy wezwać na rozprawą zamieszkują z dala od Sądu Ape-
lacyjnego w A., a w pobliżu, bądź znacznie bliżej Sądu Apelacyjnego w B. Konieczne
może też być przesłuchanie biegłych psychiatrów oraz psychologa zatrudnionych na
Uniwersytecie Medycznym w B.
Obwiniony sędzia wniósł zażalenie na powyższe postanowienie w części dotyczącej
podjęcia postępowania dyscyplinarnego. W jego uzasadnieniu zarzucił, że wyrok Sądu
Okręgowego w sprawie karnej jest po części orzeczeniem kasatoryjnym, albowiem uchy-
lił rozstrzygnięcie zawarte w jednym z punktów wyroku Sądu pierwszej instancji i w tej
części przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi. Dlatego, zdaniem ob-
winionego, błędne jest stanowisko, że postępowanie karne jakie toczyło się przeciwko
niemu zakończyło się i nie było podstaw do podjęcia postępowania dyscyplinarnego.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
3
Zarzuty podniesione w zażaleniu są nieuzasadnione. Z treści wyroku Sądu Okręgo-
wego z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie IX Ka 1106/11 wynika jednoznacznie, że po-
stępowanie karne przeciwko obwinionemu w zakresie merytorycznego rozstrzygnięcia o
winie, rodzaju i wysokości kary zostało prawomocnie zakończone. Sąd odwoławczy w
tym zakresie zmienił skazujący wyrok Sądu pierwszej instancji jedynie co do orzeczonej
grzywny. Uchylenie wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie temu Sądowi sprawy do
ponownego rozpoznania, na czym opiera swoje zarzuty obwiniony, dotyczyło wyłącznie
zawartego w punkcie VII wyroku Sądu pierwszej instancji rozstrzygnięcia w zakresie
wydatków.
W tym stanie rzeczy została prawomocnie rozstrzygnięta kwestia odpowiedzialności
karnej obwinionego za popełnienie czynu stanowiącego występek z art. 178a § 1 k.k. a
ostateczne rozstrzygnięcie o kosztach postępowania nie ma żadnego wpływu na to mery-
toryczne orzeczenie. Wobec tego, że odpadła przyczyna zawieszenia dotychczasowego
postępowania dyscyplinarnego jego podjęcie jest uzasadnione.
Z tych względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny utrzymał w mocy zaskarżone
postanowienie na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p.
Zdaniem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego uzasadniony jest, zawarty w
tym samym postanowieniu, wniosek o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Ape-
lacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu w B. Zgodnie z art. 36 k.p.k., sąd wyższego rzędu
nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli
większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala
od sądu właściwego. Z uzasadnienia wniosku o przekazanie sprawy wynika, że taka sytu-
acja bez wątpienia występuje w niniejszej sprawie.
Dlatego Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny na podstawie art. 36 k.p.k. w zw. z art.
128 u.s.p. orzekł jak wyżej w punkcie drugim postanowienia.

SNO 18/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia