IV CZ 162/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 162/11
POSTANOWIENIE
Dnia 18 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa K. W.
przeciwko I. Towarzystwu Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 maja 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej
na orzeczenie o kosztach procesu zawarte w punkcie drugim postanowienia
Sądu Okręgowego
z dnia 16 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 16 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy uchylił wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 25 listopada 2011 r., odrzucił wniosek o uzupełnienie
tego wyroku i rozstrzygnął (w pkt 2) o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie
takie zapadło w wyniku uwzględnienia apelacji pozwanego ubezpieczyciela.
Sąd Okręgowy wyjaśnił, że nie było podstaw do uzupełnienia wyroku Sądu
Rejonowego z dnia 22 kwietnia 2011 r. (wyrokiem z dnia 25 lipca 2011 r.),
ponieważ Sąd Rejonowy nie orzekł pozytywnie o żądaniu ustalenia
odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela na przyszłość, a z sentencji wyroku
wynikał wniosek o oddaleniu powództwa w tym zakresie. Jeżeli w uzasadnieniu
zaskarżonego wyroku wskazano, że wadliwie nie rozstrzygnięto o żądaniu ustalenia
odpowiedzialności na przyszłość, to stronie powodowej przysługiwała w tym
zakresie apelacja, a nie wniosek o sprostowanie lub uzupełnienie wyroku.
W zażaleniu na rozstrzygnięcie o kosztach, zawarte w pkt 2 postanowienia
z dnia 16 listopada 2011 r., pozwany stwierdzał, że doszło do naruszenia art. 102
k.p.c., skoro Sąd Okręgowy zasądził - powołując się na ten przepis - od powoda
na rzecz pozwanego kwotę 750 zł (odpowiadającą wysokości opłaty od apelacji)
i odstąpił od obciążenia tego powoda pozostałą częścią kosztów, tj. kosztów
zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy -
k.p.c. (...) (Dz. U. z 2011 r., nr 283, poz. 1381), przepisy tej ustawy - nowelizującej
m.in. art. 3942
k.p.c. - stosuje się do postępowań wszczętych po dniu wejścia jej
w życie. Zażalenie do Sądu Najwyższego jest zatem dopuszczalne (art. 3944
§ 1
pkt 2 k.p.c. w wersji przed dniem 3 maja 2012 r.).
Z uzasadnienia zażalenia i uzasadnienia zaskarżonego postanowienia
wynika, że rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego, Sąd Okręgowy
zasądził na rzecz pozwanego od powoda kwotę 750 zł (odpowiadającej
wniesionej przez powoda opłaty od apelacji), nie obciążył natomiast pozwanego
obowiązkiem poniesienia kosztów zastępstwa w wysokości 1200 zł.
Rozstrzygnięcie to zapadło przy uwzględnieniu postanowień art. 102 k.p.c.
3
Do Sądu meriti należy ocena, czy w rozpoznawanej sprawie wystąpiły takie
okoliczności, które dadzą się zakwalifikować jako „wypadek szczególnie
uzasadniony” w rozumieniu art. 102 k.p.c., a pozwalający na odejście przez Sąd od
reguły określonej w art. 98 k.p.c. Nie sposób skutecznie zakwestionować oceny
Sąd Okręgowego, że takie okoliczności wystąpiły w niniejszej sprawie, skoro Sąd
Rejonowy wadliwie dokonał „uzupełnienia” swojego wyroku w ten sposób, że ustalił
odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela za skutki wypadku na przyszłość,
gdy wcześniej w sposób ogólny oddalił żądanie powoda w tym zakresie.
Rzecz jasna, oddalenie takie mogło być kwestionowane jedynie w apelacji powoda,
natomiast nie było podstaw do uzupełnienia lub sprostowania wyroku Sądu
Rejonowego z dnia 22 kwietnia. Wadliwe rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego także
spowodowało odpowiednie koszty postępowania apelacyjnego. W takiej sytuacji
Sąd Okręgowy trafnie przyjął repartycję tych kosztów zgodnie z treścią pkt 2
zaskarżonego postanowienia, tj. zwrot przez powoda stronie pozwanej kwoty
odpowiadającej opłacie od apelacji i nieoobciążanie powoda kosztami zastępstwa
procesowego strony przeciwnej, poniesionymi w tym postępowaniu.
Z przedstawionych względów zażalenie pozwanego należało oddalić jako
nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 18 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa K. W.
przeciwko I. Towarzystwu Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 maja 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej
na orzeczenie o kosztach procesu zawarte w punkcie drugim postanowienia
Sądu Okręgowego
z dnia 16 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 16 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy uchylił wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 25 listopada 2011 r., odrzucił wniosek o uzupełnienie
tego wyroku i rozstrzygnął (w pkt 2) o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie
takie zapadło w wyniku uwzględnienia apelacji pozwanego ubezpieczyciela.
Sąd Okręgowy wyjaśnił, że nie było podstaw do uzupełnienia wyroku Sądu
Rejonowego z dnia 22 kwietnia 2011 r. (wyrokiem z dnia 25 lipca 2011 r.),
ponieważ Sąd Rejonowy nie orzekł pozytywnie o żądaniu ustalenia
odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela na przyszłość, a z sentencji wyroku
wynikał wniosek o oddaleniu powództwa w tym zakresie. Jeżeli w uzasadnieniu
zaskarżonego wyroku wskazano, że wadliwie nie rozstrzygnięto o żądaniu ustalenia
odpowiedzialności na przyszłość, to stronie powodowej przysługiwała w tym
zakresie apelacja, a nie wniosek o sprostowanie lub uzupełnienie wyroku.
W zażaleniu na rozstrzygnięcie o kosztach, zawarte w pkt 2 postanowienia
z dnia 16 listopada 2011 r., pozwany stwierdzał, że doszło do naruszenia art. 102
k.p.c., skoro Sąd Okręgowy zasądził - powołując się na ten przepis - od powoda
na rzecz pozwanego kwotę 750 zł (odpowiadającą wysokości opłaty od apelacji)
i odstąpił od obciążenia tego powoda pozostałą częścią kosztów, tj. kosztów
zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy -
k.p.c. (...) (Dz. U. z 2011 r., nr 283, poz. 1381), przepisy tej ustawy - nowelizującej
m.in. art. 3942
k.p.c. - stosuje się do postępowań wszczętych po dniu wejścia jej
w życie. Zażalenie do Sądu Najwyższego jest zatem dopuszczalne (art. 3944
§ 1
pkt 2 k.p.c. w wersji przed dniem 3 maja 2012 r.).
Z uzasadnienia zażalenia i uzasadnienia zaskarżonego postanowienia
wynika, że rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego, Sąd Okręgowy
zasądził na rzecz pozwanego od powoda kwotę 750 zł (odpowiadającej
wniesionej przez powoda opłaty od apelacji), nie obciążył natomiast pozwanego
obowiązkiem poniesienia kosztów zastępstwa w wysokości 1200 zł.
Rozstrzygnięcie to zapadło przy uwzględnieniu postanowień art. 102 k.p.c.
3
Do Sądu meriti należy ocena, czy w rozpoznawanej sprawie wystąpiły takie
okoliczności, które dadzą się zakwalifikować jako „wypadek szczególnie
uzasadniony” w rozumieniu art. 102 k.p.c., a pozwalający na odejście przez Sąd od
reguły określonej w art. 98 k.p.c. Nie sposób skutecznie zakwestionować oceny
Sąd Okręgowego, że takie okoliczności wystąpiły w niniejszej sprawie, skoro Sąd
Rejonowy wadliwie dokonał „uzupełnienia” swojego wyroku w ten sposób, że ustalił
odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela za skutki wypadku na przyszłość,
gdy wcześniej w sposób ogólny oddalił żądanie powoda w tym zakresie.
Rzecz jasna, oddalenie takie mogło być kwestionowane jedynie w apelacji powoda,
natomiast nie było podstaw do uzupełnienia lub sprostowania wyroku Sądu
Rejonowego z dnia 22 kwietnia. Wadliwe rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego także
spowodowało odpowiednie koszty postępowania apelacyjnego. W takiej sytuacji
Sąd Okręgowy trafnie przyjął repartycję tych kosztów zgodnie z treścią pkt 2
zaskarżonego postanowienia, tj. zwrot przez powoda stronie pozwanej kwoty
odpowiadającej opłacie od apelacji i nieoobciążanie powoda kosztami zastępstwa
procesowego strony przeciwnej, poniesionymi w tym postępowaniu.
Z przedstawionych względów zażalenie pozwanego należało oddalić jako
nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).