II CNP 16/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II BU 25/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 16/12
POSTANOWIENIE
Dnia 25 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 25 maja 2012 r.,
skargi B. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 11 lutego 2010 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Gminy Miejskiej W.
przeciwko B. C.
o zapłatę,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącej na rzecz Gminy
Miejskiej W. kwotę 1200 (tysiąc dwieście) zł tytułem zwrotu
kosztów postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 11 lutego 2010 r. oddalił apelację pozwanej
B. C. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 30 października 2009 r. w sprawie z
powództwa Gminy Miejskiej W. o zapłatę.
Pozwana wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku
Sądu Okręgowego, wskazując m.in., że na skutek wydania powyższego orzeczenia
poniosła szkodę, na dowód czego złożyła odpowiednią dokumentację -
poświadczone dowody wpłaty na rzecz Gminy Miejskiej W.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 4245
§ 1 k.p.c. określa wymagania o charakterze konstrukcyjnym,
jakie musi spełniać skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia. Należy do nich m.in. wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne (pkt 3). Wymóg wskazania przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne jest niezależny od obowiązku przytoczenia
podstaw skargi i ich uzasadnienia (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) i nie jest sanowany
przez powołanie przepisów prawa w podstawach, na których skarga została oparta
(por. postanowienie SN z dnia 6 marca 2008 r., II BU 25/07, niepubl.).
Skarga B. C. nie spełnia wymogu z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., a braki w
zakresie wymagań konstrukcyjnych nie podlegają uzupełnieniu. W konsekwencji
skarga nimi dotknięta jest odrzucana a limine (art. 424 § 1 k.p.c.).
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 25 maja 2012 r.,
skargi B. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 11 lutego 2010 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Gminy Miejskiej W.
przeciwko B. C.
o zapłatę,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącej na rzecz Gminy
Miejskiej W. kwotę 1200 (tysiąc dwieście) zł tytułem zwrotu
kosztów postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 11 lutego 2010 r. oddalił apelację pozwanej
B. C. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 30 października 2009 r. w sprawie z
powództwa Gminy Miejskiej W. o zapłatę.
Pozwana wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku
Sądu Okręgowego, wskazując m.in., że na skutek wydania powyższego orzeczenia
poniosła szkodę, na dowód czego złożyła odpowiednią dokumentację -
poświadczone dowody wpłaty na rzecz Gminy Miejskiej W.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 4245
§ 1 k.p.c. określa wymagania o charakterze konstrukcyjnym,
jakie musi spełniać skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia. Należy do nich m.in. wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne (pkt 3). Wymóg wskazania przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne jest niezależny od obowiązku przytoczenia
podstaw skargi i ich uzasadnienia (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) i nie jest sanowany
przez powołanie przepisów prawa w podstawach, na których skarga została oparta
(por. postanowienie SN z dnia 6 marca 2008 r., II BU 25/07, niepubl.).
Skarga B. C. nie spełnia wymogu z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., a braki w
zakresie wymagań konstrukcyjnych nie podlegają uzupełnieniu. W konsekwencji
skarga nimi dotknięta jest odrzucana a limine (art. 424 § 1 k.p.c.).
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.