Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 25/12
POSTANOWIENIE
Dnia 15 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z wniosku M. G.
przy uczestnictwie M. G. i in. ,
o stwierdzenie nabycia spadku po B. J.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 czerwca 2012 r.,
zażalenia uczestników postępowania W. D. i A. D.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 19 września 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 19 września 2011 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił
skargę kasacyjną uczestników postępowania A. D. i W. D. od postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 7 lipca 2011 r. W uzasadnieniu wyjaśnił, że skarżący składając
w dniu 5 sierpnia 2011 r. wniosek o doręczenie zaskarżonego skargą kasacyjną
postanowienia nie dochowali terminu, o którym mowa w art. 387 § 3 k.p.c. i z tego
powodu skarga kasacyjna była niedopuszczalna.
W zażaleniu uczestnicy postępowania zarzucili naruszenie art. 45 ust. 1
w zw. z art. 2 w zw. z art. 77 ust. 2 w zw. z art. 78 Konstytucji RP oraz art. 6
Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a także
naruszenia art. 3985
k.p.c. i wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia
w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się bezzasadne.
Jeżeli orzeczenia wraz z uzasadnieniem nie doręcza się z urzędu skarga
kasacyjna przysługuje tylko wtedy, gdy przed upływem tygodnia od ogłoszenia jego
sentencji, strona (uczestnik postępowania) zażądała doręczenia orzeczenia wraz
z uzasadnieniem (art. 387 § 3 i art. 3985
k.p.c.). Jeżeli zatem strona (uczestnik
postępowania) po ogłoszeniu orzeczenia nie wystąpi z żądaniem doręczenia
orzeczenia z uzasadnieniem bądź żądanie to zgłosi z przekroczeniem
tygodniowego terminu – tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie – wówczas
termin do złożenia skargi kasacyjnej nie rozpoczyna biegu i staje się ona
niedopuszczalna (por. m. in. postanowienie SN z dnia 11 grudnia 1996 r., I PKN
45/96, OSNAPiUS 1997, nr 14, poz. 254, postanowienie SN z dnia 16 kwietnia
2008 r., I CZ 33/08, nie publ.).
Sąd Najwyższy w swoim orzecznictwie wielokrotnie podkreślał, że strona
(uczestnik postępowania), która nieprawidłowo korzysta z przysługującego jej
prawa do zaskarżenia orzeczenia sądowego i w związku z tym spotyka się
z zasadnym odrzuceniem wniesionego przez nią środka, nie może skutecznie
odwoływać się do art. 45 ust. 1 Konstytucji RP lub do art. 6 ust. 1 powołanej
Konwencji dla wykazania, że została pozbawiona przysługujących jej praw
(zob. postanowienie SN z dnia 19 kwietnia 2007 r., I CZ 41/07, nie publ.).
3
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
db

II CZ 25/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia