Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 133/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Maria Szulc (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa S. Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w W.
przeciwko R. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 21 czerwca 2012 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie zawarte w punkcie II wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 czerwca 2011 r.,
1) zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób,
że zasądza na rzecz powódki od pozwanego kwotę
2700,- (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania apelacyjnego;
2) zasądza na rzecz pozwanego od powódki kwotę 480
(czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny zasądził od pozwanego R. K.
na rzec powódki S. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., kwotę 5.400
(pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w
postępowaniu apelacyjnym. Rozstrzygnięcie to zapadło w oparciu o art. 98 § 1 i § 3
k.p.c., a wysokość kosztów została ustalona zgodnie z § 7 pkt 6 w zw. z § 12 ust. 1
pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002 r., Nr 163, poz. 1349).
W zażaleniu od powyższego postanowienia pozwany zarzucił naruszenie
przepisów wyżej wskazanego rozporządzenia, to jest: § 6 pkt 6 przez
jego niezastosowanie, § 7 pkt 6 przez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji,
kiedy przedmiotowa sprawa nie była sprawą o zniesienie współwłasności oraz § 2
pkt. 1 i 2 poprzez niezasadne dwukrotne pomnożenie stawki minimalnej, kiedy
to niezbędny nakład pełnomocnika strony powodowej, a także charakter sprawy nie
uzasadniały mnożenia tej stawki, a sam pełnomocnik w odpowiedzi na apelację
nie składał takiego wniosku. Pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego
postanowienia poprzez zasądzenie kwoty 2700 zł tytułem kosztów zastępstwa
procesowego i orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażaleniu pozwanego nie można odmówić słuszności. W pierwszej
kolejności należy odnieść się do zarzutów naruszenia § 7 pkt 6 oraz § 6 pkt 6
powyższego rozporządzenia. Otóż istotnie Sąd drugiej instancji albo niewłaściwie
zakwalifikował rozpoznawaną przez siebie sprawę jako sprawę o zniesienie
współwłasności, gdy tymczasem była to sprawa o zapłatę, albo omyłkowo błędnie
wpisał oznaczenie przytoczonego § 7 pkt 6 zamiast § 6 pkt 7 rozporządzenia.
W efekcie wskazanie przez Sąd Apelacyjny jako podstawy prawnej rozstrzygnięcia
§ 7 pkt 6 rozporządzenia było wadliwe. Zważywszy na fakt, że jest to sprawa o
zapłatę kwoty pieniężnej, opłata za czynności radcy prawnego powinna być liczona
według stawek minimalnych przewidzianych dla danej wartości przedmiotu sporu.
W sprawie niniejszej jest to kwota 176400 złotych, a zatem zastosowanie ma § 6
pkt 6 rozporządzenia przewidujący stawkę minimalną w kwocie 3600 złotych.
3
Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia powodowi należało przyznać zwrot
kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 75% stawki minimalnej, tj. kwotę
2700 złotych, bowiem w pierwszej instancji prowadził sprawę ten sam pełnomocnik.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie wynika, by Sąd Apelacyjny
rozważał zastosowanie § 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia zezwalającego na
zastosowanie stawki minimalnej w podwyższonej wysokości, a nadto w odpowiedzi
na apelację brak jest takiego wniosku pełnomocnika powoda. Pozwala to na
przyjęcie, że określenie kwoty opłaty za czynności radcy prawnego było wynikiem
błędnego zastosowania § 6 pkt 7 rozporządzenia/wadliwie oznaczonego w
uzasadnieniu jako § 7 pkt 6/ i w konsekwencji przyjęcia jako stawki minimalnej
kwoty 7200 zł, co w wyniku zastosowania § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia dało
kwotę zasądzoną czyli 5400 złotych.
Z powyższych przyczyn uznać należało, że opłata z tytułu czynności radcy
prawnego obliczona zgodnie z § 6 pkt 6 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia,
powinna wynosić kwotę 2700 złotych.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 386 § 1 w zw. z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c., postanowiono jak w punkcie pierwszym sentencji. O kosztach
postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 108 § 1 k.p.c., art. 98
k.p.c. i § 6 pkt 3 w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002 r., Nr 163, poz. 1349).