III CZ 28/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZ 159/98
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 28/12
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej
przy uczestnictwie M. K., K. K. i P. K.
o ustanowienie kuratora spadku nieobjętego po S. G.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2012 r.,
zażalenia uczestnika M. K.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 7 grudnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Uczestnik postępowania M. K. wniósł skargę kasacyjną na postanowienie
Sądu Okręgowego z dnia 6 lipca 2011 r., w którym m.in. oddalone zostały apelacje
uczestników postępowania, złożone od postanowień Sądu Rejonowego: z dnia
23 czerwca 2010 r. i z dnia 21 lipca 2010 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego
z dnia 23 czerwca 2010 r. ustanowiono kuratora spadku nieobjętego po
spadkobierczyni (pkt I tego postanowienia, k. 112 akt sprawy). Wniesiona przez
uczestnika skarga kasacyjna odnosiła się do rozstrzygnięcia Sądów meriti
dotyczącego ustanowienia wspomnianego kuratora.
Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną, wyjaśniając, że jest ona
niedopuszczalna w świetle postanowień art. 5191
§ 4 pkt 2 k.p.c. (powinno być –
pkt 3). Sąd ten przyjął, że ustanowienie kuratora spadku nieobjętego należy
zaliczyć do tej kategorii spraw z zakresu prawa spadkowego, które objęte są tym
przepisem.
W zażaleniu uczestnika postępowania M. K. na to postanowienie wyrażono i
szerzej umotywowano stanowisko odmienne. Skarżący domagał się uchylenia
zaskarżonego postanowienia, zarzucając mu naruszenie art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z ogólną regułą, od wydanego przez sąd drugiej instancji
postanowienia co do istoty sprawy w sprawach dotyczących prawa spadkowego
przysługuje skarga kasacyjna (art. 5191
§ 1 k.p.c.). Ta ogólna reguła została jednak
ograniczona postanowieniem, zawartym w art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c., zgodnie
z którym skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach dotyczących m.in. zarządu
spadku nieobjętego. Powstaje kwestia, czy do tej właśnie kategorii spraw należy
zaliczyć także sprawę o ustanowienie kuratora spadku nieobjętego (art. 666 k.p.c.).
W literaturze trafnie wskazuje się na to, że przy interpretacji poszczególnych
kategorii (rodzajów) spraw, w tym spraw spadkowych w rozumieniu art. 5191
k.p.c.,
należy posługiwać się przede wszystkim odpowiednią terminologią i systematyką
przyjętą w przepisach kodeksu postępowania cywilnego. W odniesieniu do spraw
3
spadkowych podstawowe znaczenie będzie miała terminologia i systematyka tych
spaw przyjęta w przepisach art. 627 i n. k.p.c. Poszczególne przepisy,
pomieszczone w kolejnych rozdziałach, regulują odpowiednie materie prawne
dotyczące odpowiednich kategorii spraw spadkowych. Jeżeli zatem pojawiła się
kwestia ustanowienia kuratora spadku nieobjętego przez spadkobierców (art. 666
§ 1 k.p.c.) i ta materia prawa została uregulowana w ramach Rozdziału 7 - „Zarząd
spadku nieobjętego” (art. 666 k.p.c.), to nie ma wątpliwości co do tego, że kwestia
ustanowienia kuratora spadku nieobjętego należy do kategorii spraw „dotyczących
zarządu spadku nieobjętego” w rozumieniu art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c. Stanowisko
takie wynika także z dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego.
W postanowieniu z dnia 14 grudnia 1998 r., III CZ 159/98 (OSNC 1999, nr 6,
poz. 118) stwierdzono ogólnie, że w sprawach dotyczących zarządu spadku
nieobjętego kasacja nie przysługuje i wskazano tam wyraźnie na przepisy art. 666-
668 k.p.c., na tle których może pojawić się określona sprawa spadkowa.
Nie przekonuje zatem sformułowane w zażaleniu stanowisko skarżącego
o potrzebie i konieczności rozgraniczenia samej kwestii ustanowienia kuratora
spadku nieobjętego od zarządu takim spadkiem, sprawowanym przez kuratora.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c. oddalił zażalenie jako nieuzasadnione.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej
przy uczestnictwie M. K., K. K. i P. K.
o ustanowienie kuratora spadku nieobjętego po S. G.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2012 r.,
zażalenia uczestnika M. K.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 7 grudnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Uczestnik postępowania M. K. wniósł skargę kasacyjną na postanowienie
Sądu Okręgowego z dnia 6 lipca 2011 r., w którym m.in. oddalone zostały apelacje
uczestników postępowania, złożone od postanowień Sądu Rejonowego: z dnia
23 czerwca 2010 r. i z dnia 21 lipca 2010 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego
z dnia 23 czerwca 2010 r. ustanowiono kuratora spadku nieobjętego po
spadkobierczyni (pkt I tego postanowienia, k. 112 akt sprawy). Wniesiona przez
uczestnika skarga kasacyjna odnosiła się do rozstrzygnięcia Sądów meriti
dotyczącego ustanowienia wspomnianego kuratora.
Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną, wyjaśniając, że jest ona
niedopuszczalna w świetle postanowień art. 5191
§ 4 pkt 2 k.p.c. (powinno być –
pkt 3). Sąd ten przyjął, że ustanowienie kuratora spadku nieobjętego należy
zaliczyć do tej kategorii spraw z zakresu prawa spadkowego, które objęte są tym
przepisem.
W zażaleniu uczestnika postępowania M. K. na to postanowienie wyrażono i
szerzej umotywowano stanowisko odmienne. Skarżący domagał się uchylenia
zaskarżonego postanowienia, zarzucając mu naruszenie art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z ogólną regułą, od wydanego przez sąd drugiej instancji
postanowienia co do istoty sprawy w sprawach dotyczących prawa spadkowego
przysługuje skarga kasacyjna (art. 5191
§ 1 k.p.c.). Ta ogólna reguła została jednak
ograniczona postanowieniem, zawartym w art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c., zgodnie
z którym skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach dotyczących m.in. zarządu
spadku nieobjętego. Powstaje kwestia, czy do tej właśnie kategorii spraw należy
zaliczyć także sprawę o ustanowienie kuratora spadku nieobjętego (art. 666 k.p.c.).
W literaturze trafnie wskazuje się na to, że przy interpretacji poszczególnych
kategorii (rodzajów) spraw, w tym spraw spadkowych w rozumieniu art. 5191
k.p.c.,
należy posługiwać się przede wszystkim odpowiednią terminologią i systematyką
przyjętą w przepisach kodeksu postępowania cywilnego. W odniesieniu do spraw
3
spadkowych podstawowe znaczenie będzie miała terminologia i systematyka tych
spaw przyjęta w przepisach art. 627 i n. k.p.c. Poszczególne przepisy,
pomieszczone w kolejnych rozdziałach, regulują odpowiednie materie prawne
dotyczące odpowiednich kategorii spraw spadkowych. Jeżeli zatem pojawiła się
kwestia ustanowienia kuratora spadku nieobjętego przez spadkobierców (art. 666
§ 1 k.p.c.) i ta materia prawa została uregulowana w ramach Rozdziału 7 - „Zarząd
spadku nieobjętego” (art. 666 k.p.c.), to nie ma wątpliwości co do tego, że kwestia
ustanowienia kuratora spadku nieobjętego należy do kategorii spraw „dotyczących
zarządu spadku nieobjętego” w rozumieniu art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c. Stanowisko
takie wynika także z dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego.
W postanowieniu z dnia 14 grudnia 1998 r., III CZ 159/98 (OSNC 1999, nr 6,
poz. 118) stwierdzono ogólnie, że w sprawach dotyczących zarządu spadku
nieobjętego kasacja nie przysługuje i wskazano tam wyraźnie na przepisy art. 666-
668 k.p.c., na tle których może pojawić się określona sprawa spadkowa.
Nie przekonuje zatem sformułowane w zażaleniu stanowisko skarżącego
o potrzebie i konieczności rozgraniczenia samej kwestii ustanowienia kuratora
spadku nieobjętego od zarządu takim spadkiem, sprawowanym przez kuratora.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c. oddalił zażalenie jako nieuzasadnione.