IV KK 100/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
WYROK Z DNIA 3 LIPCA 2012 R.
IV KK 100/12
Wyrokiem nakazowym można orzec środek karny w postaci
obowiązku naprawienia szkody (art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 502 § 2 k.p.k.).
Przewodniczący: sędzia SN J. Matras.
Sędziowie SN: B. Skoczkowska, D. Świecki (sprawozdawca).
Prokurator Prokuratury Generalnej: M. Tabor.
Sąd Najwyższy w sprawie Arkadiusza D., skazanego z art. 286 § 3
k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 3 lipca 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść
skazanego, od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w C. z dnia 28
listopada 2011 r.,
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę p r z e k a z a ł Sądowi Rejonowemu
w C. do ponownego rozpoznania.
U Z A S A D N I E N I E
Wyrokiem nakazowym z dnia 28 listopada 2011 r. Sąd Rejonowy w C.
uznał oskarżonego Arkadiusza D. za winnego popełnienia przestępstwa z
art. 286 § 3 k.k. i na podstawie tego przepisu w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k.
wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, ustalając
wysokość stawki na 10 zł. Na podstawie art. 72 § 2 k.k. orzekł wobec
oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem
przez zapłatę na rzecz Anieli P. kwotę 1 600,00 zł w terminie 6 miesięcy od
2
daty uprawomocnienia się orzeczenia. Ponadto orzeczono o dowodzie
rzeczowym i kosztach procesu.
Wyrok ten nie został zaskarżony sprzeciwem.
Od tego wyroku kasację na niekorzyść oskarżonego wniósł Prokurator
Generalny zaskarżając go w całości i zarzucił rażące i mające istotny wpływ
na treść orzeczenia naruszenie przepisów:
– prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 72 § 2 k.k., wobec
orzeczenia obowiązku naprawienia szkody w sytuacji, w której nie
zawieszono wykonania kary;
– prawa karnego procesowego, a mianowicie art. 502 § 1 k.p.k., przez
orzeczenie kary grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, podczas gdy
wyrokiem nakazowym można wymierzyć tę karę w wysokości do 100
stawek dziennych.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w C.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna. Doszło bowiem do rażącego
naruszenia wskazanych w niej przepisów prawa materialnego i
procesowego, co miało istotny wpływ na treść wyroku. Wykładnia a rubrica
art. 72 k.k. wskazuje, że wynikająca z § 2 tego przepisu możliwość
zobowiązania oskarżonego do naprawienia szkody w całości lub w części
związana jest z warunkowym zawieszeniem wykonania kary. Dlatego też
orzeczenie wyrokiem nakazowym kary grzywny bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania, nie pozwalało na zastosowanie art. 72 § 2 k.k.
Natomiast w wyroku nakazowym możliwość orzeczenia środka karnego w
postaci obowiązku naprawienia szkody istnieje na podstawie art. 46 § 1 k.k.
w zw. z art. 502 § 2 k.p.k. Także przy wymiarze kary grzywny doszło do
wskazanej w kasacji rażącej obrazy prawa materialnego, gdyż wymiar tej
kary w wysokości 200 stawek dziennych naruszył art. 502 § 1 k.p.k. Z
3
przepisu tego wynika, że wyrokiem nakazowym można orzec grzywnę w
wysokości do 100 stawek dziennych. Artykuł 502 § 1 k.p.k. „stanowi
inaczej” w zakresie górnej granicy ustawowego wymiaru grzywny
określonego w art. 33 § 1 k.k.
Z tych też względów Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok
nakazowy i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Z uwagi na
wniesienie kasacji na niekorzyść oskarżonego, w ponownym postępowaniu
Sąd Rejonowy będzie mógł ponownie nałożyć obowiązek naprawienia
szkody, a także orzec karę grzywny w wysokości poprzednio określonej, ale
wówczas już nie w postępowaniu nakazowym.
IV KK 100/12
Wyrokiem nakazowym można orzec środek karny w postaci
obowiązku naprawienia szkody (art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 502 § 2 k.p.k.).
Przewodniczący: sędzia SN J. Matras.
Sędziowie SN: B. Skoczkowska, D. Świecki (sprawozdawca).
Prokurator Prokuratury Generalnej: M. Tabor.
Sąd Najwyższy w sprawie Arkadiusza D., skazanego z art. 286 § 3
k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 3 lipca 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść
skazanego, od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w C. z dnia 28
listopada 2011 r.,
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę p r z e k a z a ł Sądowi Rejonowemu
w C. do ponownego rozpoznania.
U Z A S A D N I E N I E
Wyrokiem nakazowym z dnia 28 listopada 2011 r. Sąd Rejonowy w C.
uznał oskarżonego Arkadiusza D. za winnego popełnienia przestępstwa z
art. 286 § 3 k.k. i na podstawie tego przepisu w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k.
wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, ustalając
wysokość stawki na 10 zł. Na podstawie art. 72 § 2 k.k. orzekł wobec
oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem
przez zapłatę na rzecz Anieli P. kwotę 1 600,00 zł w terminie 6 miesięcy od
2
daty uprawomocnienia się orzeczenia. Ponadto orzeczono o dowodzie
rzeczowym i kosztach procesu.
Wyrok ten nie został zaskarżony sprzeciwem.
Od tego wyroku kasację na niekorzyść oskarżonego wniósł Prokurator
Generalny zaskarżając go w całości i zarzucił rażące i mające istotny wpływ
na treść orzeczenia naruszenie przepisów:
– prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 72 § 2 k.k., wobec
orzeczenia obowiązku naprawienia szkody w sytuacji, w której nie
zawieszono wykonania kary;
– prawa karnego procesowego, a mianowicie art. 502 § 1 k.p.k., przez
orzeczenie kary grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, podczas gdy
wyrokiem nakazowym można wymierzyć tę karę w wysokości do 100
stawek dziennych.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w C.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna. Doszło bowiem do rażącego
naruszenia wskazanych w niej przepisów prawa materialnego i
procesowego, co miało istotny wpływ na treść wyroku. Wykładnia a rubrica
art. 72 k.k. wskazuje, że wynikająca z § 2 tego przepisu możliwość
zobowiązania oskarżonego do naprawienia szkody w całości lub w części
związana jest z warunkowym zawieszeniem wykonania kary. Dlatego też
orzeczenie wyrokiem nakazowym kary grzywny bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania, nie pozwalało na zastosowanie art. 72 § 2 k.k.
Natomiast w wyroku nakazowym możliwość orzeczenia środka karnego w
postaci obowiązku naprawienia szkody istnieje na podstawie art. 46 § 1 k.k.
w zw. z art. 502 § 2 k.p.k. Także przy wymiarze kary grzywny doszło do
wskazanej w kasacji rażącej obrazy prawa materialnego, gdyż wymiar tej
kary w wysokości 200 stawek dziennych naruszył art. 502 § 1 k.p.k. Z
3
przepisu tego wynika, że wyrokiem nakazowym można orzec grzywnę w
wysokości do 100 stawek dziennych. Artykuł 502 § 1 k.p.k. „stanowi
inaczej” w zakresie górnej granicy ustawowego wymiaru grzywny
określonego w art. 33 § 1 k.k.
Z tych też względów Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok
nakazowy i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Z uwagi na
wniesienie kasacji na niekorzyść oskarżonego, w ponownym postępowaniu
Sąd Rejonowy będzie mógł ponownie nałożyć obowiązek naprawienia
szkody, a także orzec karę grzywny w wysokości poprzednio określonej, ale
wówczas już nie w postępowaniu nakazowym.