II CSK 10/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CSK 13/05 I UK 194/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 10/12
POSTANOWIENIE
Dnia 30 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa B. U.
przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi Wojewódzkiemu
w G. i Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń
Spółce Akcyjnej w Warszawie
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 lipca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 lutego 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną
Uzasadnienie
2
Powódka B. U. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 24 lutego 2011 r. oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w
G. z dnia 30 września 2010 r. Sąd I instancji oddalił powództwo skarżącej
skierowane przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi Wojewódzkiemu w
G. oraz Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w Warszawie o zasądzenie
na jej rzecz od pozwanych solidarnie kwoty 100.000 zł z ustawowymi odsetkami
od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu z tytułu
zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną zakażeniem powódki bakteriami typu
Staphylococcus aureus szczep MSSA. Sądy obu instancji uznały, że powódka nie
wykazała z należytym stopniem prawdopodobieństwa, że pomiędzy pobytem i
leczeniem w pozwanym szpitalu, w którym powódka była poddawana
operacyjnemu leczeniu urazów odniesionych w wypadku komunikacyjnym, a
zakażeniem powódki bakterią gronkowca złocistego zachodzi związek
przyczynowo – skutkowy. Opierając się na opinii biegłych Sądy przyjęły, że
prawdopodobieństwo zakażenia powódki stwierdzonymi u niej bakteriami w
szpitalu było znikome.
Skargę kasacyjną powódka oparła na podstawie naruszenia przepisów
postępowania mającego, jej zdaniem, istotny wpływ na wynik sprawy. Zarzuciła
uchybienie art. 233 § 1 i 2 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że nie
uprawdopodobniła związku przyczynowego między działaniem pozwanego,
a skutkiem tego działania w postaci zakażenia jej bakterią gronkowca złocistego
podczas gdy z zebranego materiału dowodowego, wynika według niej, że
zakażenie rozwinęło się w następstwie zabiegu wykonanego przez pozwany
Szpital przy jednoczesnym wykluczeniu zachowań samej powódki jako czynnika
stanowiącego przyczynę rozwoju bakterii.
We wnioskach skarżąca domagała się uchylenia zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu przy
uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania oraz kosztów
postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna ukształtowana została w przepisach kodeksu
postępowania cywilnego jako środek odwoławczy o szczególnym charakterze,
3
nakierowany na ochronę interesu publicznego przez zapewnienie rozwoju prawa
i jednolitości wykładni, nie zaś jako ogólnie dostępny środek zaskarżenia orzeczeń
nie satysfakcjonujących stron. Sąd Najwyższy rozpoznając skargę kasacyjną nie
jest trzecią instancją sądową badającą dowody i czyniącą na ich podstawie
ustalenia faktyczne, lecz jest sądem prawa - wyjaśnia istotne zagadnienia prawne,
dokonuje wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, usuwa z obrotu prawnego orzeczenia
wydane w postępowaniu dotkniętym nieważnością lub oczywiście wadliwe.
Wyłączenie z zakresu zainteresowania Sądu Najwyższego oceny dowodów
i ustalania faktów dokonane zostało wprost w art. 3983
§ 3 k.p.c., w którym
ustanowiono zakaz włączania do podstaw skargi kasacyjnej zarzutów dotyczących
tych zagadnień. Oznacza to, że skarga kasacyjna oparta wyłącznie na tak
określonej, wykluczonej przez ustawodawcę podstawie jest niedopuszczalna
i podlega odrzuceniu w oparciu o art. 3986
§ 2 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC z 2006 r., nr 4,
poz. 76, czy też postanowienie tego Sądu z dnia 23 października 2006 r., I UK
194/06, Lex nr 950611).
Powołana przez skarżącą podstawa skargi obejmuje wyłącznie zarzuty
odnoszące się do ustalenia faktów na podstawie materiału dowodowego
zgromadzonego w sprawie. W konsekwencji jej skarga podlega odrzuceniu.
Sad Najwyższy nie orzekł o kosztach pozwanego ubezpieczyciela
w postępowaniu kasacyjnym z uwagi na to, że odpowiedź na skargę kasacyjną
złożona została po terminie z art. 3987
§ 1 k.p.c.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 30 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa B. U.
przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi Wojewódzkiemu
w G. i Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń
Spółce Akcyjnej w Warszawie
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 lipca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 lutego 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną
Uzasadnienie
2
Powódka B. U. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 24 lutego 2011 r. oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w
G. z dnia 30 września 2010 r. Sąd I instancji oddalił powództwo skarżącej
skierowane przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi Wojewódzkiemu w
G. oraz Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w Warszawie o zasądzenie
na jej rzecz od pozwanych solidarnie kwoty 100.000 zł z ustawowymi odsetkami
od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu z tytułu
zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną zakażeniem powódki bakteriami typu
Staphylococcus aureus szczep MSSA. Sądy obu instancji uznały, że powódka nie
wykazała z należytym stopniem prawdopodobieństwa, że pomiędzy pobytem i
leczeniem w pozwanym szpitalu, w którym powódka była poddawana
operacyjnemu leczeniu urazów odniesionych w wypadku komunikacyjnym, a
zakażeniem powódki bakterią gronkowca złocistego zachodzi związek
przyczynowo – skutkowy. Opierając się na opinii biegłych Sądy przyjęły, że
prawdopodobieństwo zakażenia powódki stwierdzonymi u niej bakteriami w
szpitalu było znikome.
Skargę kasacyjną powódka oparła na podstawie naruszenia przepisów
postępowania mającego, jej zdaniem, istotny wpływ na wynik sprawy. Zarzuciła
uchybienie art. 233 § 1 i 2 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że nie
uprawdopodobniła związku przyczynowego między działaniem pozwanego,
a skutkiem tego działania w postaci zakażenia jej bakterią gronkowca złocistego
podczas gdy z zebranego materiału dowodowego, wynika według niej, że
zakażenie rozwinęło się w następstwie zabiegu wykonanego przez pozwany
Szpital przy jednoczesnym wykluczeniu zachowań samej powódki jako czynnika
stanowiącego przyczynę rozwoju bakterii.
We wnioskach skarżąca domagała się uchylenia zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu przy
uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania oraz kosztów
postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna ukształtowana została w przepisach kodeksu
postępowania cywilnego jako środek odwoławczy o szczególnym charakterze,
3
nakierowany na ochronę interesu publicznego przez zapewnienie rozwoju prawa
i jednolitości wykładni, nie zaś jako ogólnie dostępny środek zaskarżenia orzeczeń
nie satysfakcjonujących stron. Sąd Najwyższy rozpoznając skargę kasacyjną nie
jest trzecią instancją sądową badającą dowody i czyniącą na ich podstawie
ustalenia faktyczne, lecz jest sądem prawa - wyjaśnia istotne zagadnienia prawne,
dokonuje wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, usuwa z obrotu prawnego orzeczenia
wydane w postępowaniu dotkniętym nieważnością lub oczywiście wadliwe.
Wyłączenie z zakresu zainteresowania Sądu Najwyższego oceny dowodów
i ustalania faktów dokonane zostało wprost w art. 3983
§ 3 k.p.c., w którym
ustanowiono zakaz włączania do podstaw skargi kasacyjnej zarzutów dotyczących
tych zagadnień. Oznacza to, że skarga kasacyjna oparta wyłącznie na tak
określonej, wykluczonej przez ustawodawcę podstawie jest niedopuszczalna
i podlega odrzuceniu w oparciu o art. 3986
§ 2 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC z 2006 r., nr 4,
poz. 76, czy też postanowienie tego Sądu z dnia 23 października 2006 r., I UK
194/06, Lex nr 950611).
Powołana przez skarżącą podstawa skargi obejmuje wyłącznie zarzuty
odnoszące się do ustalenia faktów na podstawie materiału dowodowego
zgromadzonego w sprawie. W konsekwencji jej skarga podlega odrzuceniu.
Sad Najwyższy nie orzekł o kosztach pozwanego ubezpieczyciela
w postępowaniu kasacyjnym z uwagi na to, że odpowiedź na skargę kasacyjną
złożona została po terminie z art. 3987
§ 1 k.p.c.
db