IV CNP 28/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 28/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2010 r.,
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 sierpnia 2012 r.,
odrzuca skargę i zasądza od powoda na rzecz pozwanego
zastępowanego przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa
kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia
wydanego przez Sąd Apelacyjny w dniu 23 lutego 2012 r., w którym w oparciu o art.
49 k.p.c. wyłączono od rozpoznania sprawy imiennie wskazanych sędziów
orzekających w Sądzie Okręgowym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia –
stosownie do treści art. 4241
§ 1 k.p.c. w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia
22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze - przysługuje od
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie,
jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. W wyjątkowych sytuacjach, określonych w § 2 powołanego
przepisu, skarga przysługuje od prawomocnego wyroku sądu pierwszej lub drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub
uchylenie wyroku w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.
Powołany przepis określa zatem precyzyjnie, jakie orzeczenie wydane
w postępowaniu cywilnym może zostać zaskarżone tym środkiem zaskarżenia.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie
przysługuje bowiem od każdego orzeczenia, jakie zostało wydane przez sąd
a jedynie od tych, które w przepisach wyraźnie zostały określone. Tym samym, ten
szczególny środek przysługuje od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji
(art. 4241
§ 1 k.p.c.), w sytuacjach wyjątkowych także od wyroków sądu pierwszej
instancji (art. 4241
§ 2 k.p.c.) oraz od postanowień wydanych w postępowaniu
nieprocesowym, które zostały określone w art. 519 2
k.p.c.
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia
wydanego przez Sąd Apelacyjny w dniu 23 lutego 2012 r., w którym w oparciu o art.
3
49 k.p.c. wyłączono od rozpoznania sprawy imiennie wskazanych sędziów
orzekających w Sądzie Okręgowym.
Mając na względzie treść art. 4241
§ 1 k.p.c. w powołanym wyżej brzmieniu
należy stwierdzić, że orzeczenie zaskarżone skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia nie mieści się w hipotezie tego unormowania,
a w konsekwencji wniesienie tego środka zaskarżenia w zastanej sytuacji
procesowej jest niedopuszczalne (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna
(art. 4248
§ 1 k.p.c.). O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o treść art. 98
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2010 r.,
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 sierpnia 2012 r.,
odrzuca skargę i zasądza od powoda na rzecz pozwanego
zastępowanego przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa
kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia
wydanego przez Sąd Apelacyjny w dniu 23 lutego 2012 r., w którym w oparciu o art.
49 k.p.c. wyłączono od rozpoznania sprawy imiennie wskazanych sędziów
orzekających w Sądzie Okręgowym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia –
stosownie do treści art. 4241
§ 1 k.p.c. w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia
22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze - przysługuje od
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie,
jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. W wyjątkowych sytuacjach, określonych w § 2 powołanego
przepisu, skarga przysługuje od prawomocnego wyroku sądu pierwszej lub drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub
uchylenie wyroku w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.
Powołany przepis określa zatem precyzyjnie, jakie orzeczenie wydane
w postępowaniu cywilnym może zostać zaskarżone tym środkiem zaskarżenia.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie
przysługuje bowiem od każdego orzeczenia, jakie zostało wydane przez sąd
a jedynie od tych, które w przepisach wyraźnie zostały określone. Tym samym, ten
szczególny środek przysługuje od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji
(art. 4241
§ 1 k.p.c.), w sytuacjach wyjątkowych także od wyroków sądu pierwszej
instancji (art. 4241
§ 2 k.p.c.) oraz od postanowień wydanych w postępowaniu
nieprocesowym, które zostały określone w art. 519 2
k.p.c.
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia
wydanego przez Sąd Apelacyjny w dniu 23 lutego 2012 r., w którym w oparciu o art.
3
49 k.p.c. wyłączono od rozpoznania sprawy imiennie wskazanych sędziów
orzekających w Sądzie Okręgowym.
Mając na względzie treść art. 4241
§ 1 k.p.c. w powołanym wyżej brzmieniu
należy stwierdzić, że orzeczenie zaskarżone skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia nie mieści się w hipotezie tego unormowania,
a w konsekwencji wniesienie tego środka zaskarżenia w zastanej sytuacji
procesowej jest niedopuszczalne (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna
(art. 4248
§ 1 k.p.c.). O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o treść art. 98
k.p.c.