II KK 190/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 190/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Monika Sieczko
w sprawie M. B.
skazanego z art. 190 § 1 k.k. i art. 193 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 29 sierpnia 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego
z dnia 22 czerwca 2011 r.,
Uchyla zaskarżony wyrok nakazowy i przekazuje sprawę
Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem nakazowym z dnia 22 czerwca 2011 r., wymierzył
M. B. dwie kary jednostkowe po 6 miesięcy ograniczenia wolności za popełnione w
dniu 17 maja 2010 r. występki określone w art. 190 § 1 k.k. i art. 193 § 1 k.k. oraz
orzekł wobec niego jedną karę łączną 12 miesięcy ograniczenia wolności. Żadna ze
stron nie wniosła sprzeciwu i wyrok nakazowy uprawomocnił się w dniu 15 lipca
2011 r.
Kasację od wskazanego wyroku nakazowego w całości na korzyść
skazanego złożył, w trybie art. 521 § 1 k.p.k., Prokurator Generalny. Zarzucając
rażące i mogące mieć istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie prawa karnego
procesowego, to jest art. 501 pkt 1 k.p.k., polegające na wydaniu na posiedzeniu
wyroku nakazowego w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej i innej
sprawie, zamiast rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych na rozprawie, wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku nakazowego i przekazanie sprawy sądowi
właściwemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługiwała na uwzględnienie w całości na posiedzeniu bez udziału
stron z racji swej oczywistej zasadności (art. 535 § 5 k.p.k.).
Art. 501 pkt 1 k.p.k. statuuje ujemne przesłanki szczególne trybu
nakazowego. W myśl tego przepisu niedopuszczalne jest wydanie wyroku
nakazowego „w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej lub innej sprawie”.
Skoro skazany od 5 maja 2011 r. do co najmniej 2 lipca 2012 r., a więc w
czasie wydania zaskarżonego orzeczenia, przebywał jako tymczasowo
aresztowany w Areszcie Śledczym (okoliczność ta wynika z informacji Centralnego
Zarządu Służby Więziennej Biura Informacji i Statystyki z 2 lipca 2012 r. – k. 5 akt
SN), a nadto w ramach niniejszej sprawy był zatrzymany od 17 (godz. 20.15) do 18
(godz. 14.30) maja 2010 r. (k. 12), to jest ewidentne, że w stosunku do M. B. nie
mógł zapaść wyrok nakazowy.
Wskazane naruszenie prawa miało niewątpliwie charakter rażący. Wskutek
pogwałcenia regulacji z art. 501 pkt 1 k.p.k. doszło do poważnego ograniczenia
możliwości realizowania przez oskarżonego prawa do obrony, a zatem należało
przyjąć, że mogło to mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia (art.
523 § 1 k.p.k.). Dlatego Sąd Najwyższy orzekł jak w dyspozytywnej części wyroku
(art. 537 § 2 k.p.k.).
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Monika Sieczko
w sprawie M. B.
skazanego z art. 190 § 1 k.k. i art. 193 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 29 sierpnia 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego
z dnia 22 czerwca 2011 r.,
Uchyla zaskarżony wyrok nakazowy i przekazuje sprawę
Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem nakazowym z dnia 22 czerwca 2011 r., wymierzył
M. B. dwie kary jednostkowe po 6 miesięcy ograniczenia wolności za popełnione w
dniu 17 maja 2010 r. występki określone w art. 190 § 1 k.k. i art. 193 § 1 k.k. oraz
orzekł wobec niego jedną karę łączną 12 miesięcy ograniczenia wolności. Żadna ze
stron nie wniosła sprzeciwu i wyrok nakazowy uprawomocnił się w dniu 15 lipca
2011 r.
Kasację od wskazanego wyroku nakazowego w całości na korzyść
skazanego złożył, w trybie art. 521 § 1 k.p.k., Prokurator Generalny. Zarzucając
rażące i mogące mieć istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie prawa karnego
procesowego, to jest art. 501 pkt 1 k.p.k., polegające na wydaniu na posiedzeniu
wyroku nakazowego w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej i innej
sprawie, zamiast rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych na rozprawie, wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku nakazowego i przekazanie sprawy sądowi
właściwemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługiwała na uwzględnienie w całości na posiedzeniu bez udziału
stron z racji swej oczywistej zasadności (art. 535 § 5 k.p.k.).
Art. 501 pkt 1 k.p.k. statuuje ujemne przesłanki szczególne trybu
nakazowego. W myśl tego przepisu niedopuszczalne jest wydanie wyroku
nakazowego „w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej lub innej sprawie”.
Skoro skazany od 5 maja 2011 r. do co najmniej 2 lipca 2012 r., a więc w
czasie wydania zaskarżonego orzeczenia, przebywał jako tymczasowo
aresztowany w Areszcie Śledczym (okoliczność ta wynika z informacji Centralnego
Zarządu Służby Więziennej Biura Informacji i Statystyki z 2 lipca 2012 r. – k. 5 akt
SN), a nadto w ramach niniejszej sprawy był zatrzymany od 17 (godz. 20.15) do 18
(godz. 14.30) maja 2010 r. (k. 12), to jest ewidentne, że w stosunku do M. B. nie
mógł zapaść wyrok nakazowy.
Wskazane naruszenie prawa miało niewątpliwie charakter rażący. Wskutek
pogwałcenia regulacji z art. 501 pkt 1 k.p.k. doszło do poważnego ograniczenia
możliwości realizowania przez oskarżonego prawa do obrony, a zatem należało
przyjąć, że mogło to mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia (art.
523 § 1 k.p.k.). Dlatego Sąd Najwyższy orzekł jak w dyspozytywnej części wyroku
(art. 537 § 2 k.p.k.).