II KO 42/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KO 42/12
POSTANOWIENIE
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Dariusz Świecki
w sprawie zażalenia A. M.
na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej
z dnia 8 marca 2012r. o odmowie wszczęcia śledztwa
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 29 sierpnia 2012 r.,
wniosku Sądu Rejonowego
z dnia 29 czerwca 2012r., o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu
,
p o s t a n o w i ł:
odmówić przekazania sprawy.
UZASADNIENIE
W uzasadnieniu wniosku o przekazanie sprawy w trybie art. 37 k.p.k., sąd właściwy
podnosi, że przedmiotem rozpoznania jest zażalenie A. M. na postanowienie o odmowie
wszczęcia śledztwa w związku z jego zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa przez sędziów orzekających w Sądzie Okręgowym w procesie cywilnym. W
ocenie sądu występującego rozstrzyganie zażalenia przez sąd właściwy może być
postrzegane w tych warunkach jako okoliczność nie sprzyjająca obiektywnemu orzekaniu.
Sąd Najwyższy nie podzielił tego stanowiska.
Sam fakt, że postępowanie dotyczy sędziów Sądu Okręgowego, nie stanowi
wystarczającego powodu do przekazania sprawy w trybie art. 37 k.p.k. W realiach sprawy
okoliczność, że stawiany sędziom zarzut ma charakter wyłącznie wiążący się z ich pracą
orzeczniczą, a przy tym nie toczy się przeciwko nim postępowanie dyscyplinarne o to samo
zachowanie, czyni przekazywanie sprawy z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości
innemu sądowi równorzędnemu niecelowym. Wcale bowiem nie służy wytworzeniu w
opinii publicznej przekonania o bezstronności sądów, lecz przeciwnie, może wywołać
przekonanie o łatwości manipulowania ustawową właściwością sądów.
Brak jest zatem podstaw do uznania, by w uwarunkowaniach przedstawionych w
uzasadnieniu wniosku, zaistniały okoliczności mające wpływ na niezależność i zdolność
obiektywnego orzekania sędziów sądu właściwego.
Z tych motywów orzeczono jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Dariusz Świecki
w sprawie zażalenia A. M.
na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej
z dnia 8 marca 2012r. o odmowie wszczęcia śledztwa
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 29 sierpnia 2012 r.,
wniosku Sądu Rejonowego
z dnia 29 czerwca 2012r., o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu
,
p o s t a n o w i ł:
odmówić przekazania sprawy.
UZASADNIENIE
W uzasadnieniu wniosku o przekazanie sprawy w trybie art. 37 k.p.k., sąd właściwy
podnosi, że przedmiotem rozpoznania jest zażalenie A. M. na postanowienie o odmowie
wszczęcia śledztwa w związku z jego zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa przez sędziów orzekających w Sądzie Okręgowym w procesie cywilnym. W
ocenie sądu występującego rozstrzyganie zażalenia przez sąd właściwy może być
postrzegane w tych warunkach jako okoliczność nie sprzyjająca obiektywnemu orzekaniu.
Sąd Najwyższy nie podzielił tego stanowiska.
Sam fakt, że postępowanie dotyczy sędziów Sądu Okręgowego, nie stanowi
wystarczającego powodu do przekazania sprawy w trybie art. 37 k.p.k. W realiach sprawy
okoliczność, że stawiany sędziom zarzut ma charakter wyłącznie wiążący się z ich pracą
orzeczniczą, a przy tym nie toczy się przeciwko nim postępowanie dyscyplinarne o to samo
zachowanie, czyni przekazywanie sprawy z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości
innemu sądowi równorzędnemu niecelowym. Wcale bowiem nie służy wytworzeniu w
opinii publicznej przekonania o bezstronności sądów, lecz przeciwnie, może wywołać
przekonanie o łatwości manipulowania ustawową właściwością sądów.
Brak jest zatem podstaw do uznania, by w uwarunkowaniach przedstawionych w
uzasadnieniu wniosku, zaistniały okoliczności mające wpływ na niezależność i zdolność
obiektywnego orzekania sędziów sądu właściwego.
Z tych motywów orzeczono jak na wstępie.