V KK 179/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K 1014/09 II K 389/10 II K 458/07 II K 488/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 179/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
Protokolant Barbara Kobrzyńska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Krzysztofa Parchimowicza,
w sprawie A. M.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 29 sierpnia 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na niekorzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 13 grudnia 2011 r., ,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
A. M. został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego:
1) z dnia 26 lutego 2008 r., sygn. akt II K 458/07, za czyn z art. 178a § 1 k.k.
popełniony w dniu 8 lipca 2007 r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3 lata, której wykonanie zarządzono
prawomocnym postanowieniem z dnia 8 grudnia 2010 r.;
2) z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. akt II K 389/10, za czyn z art. 280 § 1 k.k. i
276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 29 lipca 2009 r.,
na karę 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności;
3) z dnia 17 maja 2010 r., sygn. akt II K 1014/09, za czyn z art. 280 § 1 k.k. i
157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w z art. 64 § 2 k.k., na karę 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
Wyrokiem łącznym z dnia 13 grudnia 2011 r., sygn. akt II K 488/11, Sąd Rejonowy
z wyroków opisanych w pkt 1 i 3 wymierzył karę łączną 2 lat i 2 miesięcy
pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet okresy odbytych kar z tych wyroków,
umorzył postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym wyroku
wskazanego w pkt 2, określił, że poszczególne wyroki w zakresie nieobjętym
wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu i zwolnił skazanego od
kosztów sądowych.
Wyrok uprawomocnił się w dniu 22 grudnia 2011 r.
Kasację od całości wyroku łącznego na niekorzyść skazanego złożył w dniu 11
maja 2012 r. Prokurator Generalny, zarzucając „rażące i mające istotny wpływ na
treść wyroku naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, to jest art. 86 § 1
k.k., polegające na wymierzeniu A. M. kary łącznej 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia
wolności, to jest w rozmiarze niższym od najwyższej jednostkowej kary
pozbawienia wolności podlegającej łączeniu, która orzeczona została wyrokiem
Sądu Rejonowego sygn. akt II K 1014/09, w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności” po czym wniósł o uchylenie tego wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest w pełni zasadna. Z przepisu art. 86 § 1 k.k. jasno wynika, że kara
łączna pozbawienia wolności nie może być niższa od najwyższej z jednostkowych
kar podlegających połączeniu. Kara taka, wymierzona wyrokiem opisanym w pkt 3,
wynosiła 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Dlatego orzeczenie kary łącznej
poniżej tej sankcji, stanowiącej dolną granicę możliwej do wymierzenia kary,
nastąpiło z rażącym naruszeniem wskazanego przepisu, które miało oczywisty,
istotny wpływ na treść wyroku.
Wyrok ten nie mógł się więc ostać.
Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy ustrzeże się stwierdzonego
uchybienia.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
Protokolant Barbara Kobrzyńska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Krzysztofa Parchimowicza,
w sprawie A. M.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 29 sierpnia 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na niekorzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 13 grudnia 2011 r., ,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
A. M. został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego:
1) z dnia 26 lutego 2008 r., sygn. akt II K 458/07, za czyn z art. 178a § 1 k.k.
popełniony w dniu 8 lipca 2007 r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3 lata, której wykonanie zarządzono
prawomocnym postanowieniem z dnia 8 grudnia 2010 r.;
2) z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. akt II K 389/10, za czyn z art. 280 § 1 k.k. i
276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 29 lipca 2009 r.,
na karę 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności;
3) z dnia 17 maja 2010 r., sygn. akt II K 1014/09, za czyn z art. 280 § 1 k.k. i
157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w z art. 64 § 2 k.k., na karę 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
Wyrokiem łącznym z dnia 13 grudnia 2011 r., sygn. akt II K 488/11, Sąd Rejonowy
z wyroków opisanych w pkt 1 i 3 wymierzył karę łączną 2 lat i 2 miesięcy
pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet okresy odbytych kar z tych wyroków,
umorzył postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym wyroku
wskazanego w pkt 2, określił, że poszczególne wyroki w zakresie nieobjętym
wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu i zwolnił skazanego od
kosztów sądowych.
Wyrok uprawomocnił się w dniu 22 grudnia 2011 r.
Kasację od całości wyroku łącznego na niekorzyść skazanego złożył w dniu 11
maja 2012 r. Prokurator Generalny, zarzucając „rażące i mające istotny wpływ na
treść wyroku naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, to jest art. 86 § 1
k.k., polegające na wymierzeniu A. M. kary łącznej 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia
wolności, to jest w rozmiarze niższym od najwyższej jednostkowej kary
pozbawienia wolności podlegającej łączeniu, która orzeczona została wyrokiem
Sądu Rejonowego sygn. akt II K 1014/09, w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności” po czym wniósł o uchylenie tego wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest w pełni zasadna. Z przepisu art. 86 § 1 k.k. jasno wynika, że kara
łączna pozbawienia wolności nie może być niższa od najwyższej z jednostkowych
kar podlegających połączeniu. Kara taka, wymierzona wyrokiem opisanym w pkt 3,
wynosiła 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Dlatego orzeczenie kary łącznej
poniżej tej sankcji, stanowiącej dolną granicę możliwej do wymierzenia kary,
nastąpiło z rażącym naruszeniem wskazanego przepisu, które miało oczywisty,
istotny wpływ na treść wyroku.
Wyrok ten nie mógł się więc ostać.
Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy ustrzeże się stwierdzonego
uchybienia.