Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 64/12
POSTANOWIENIE
Dnia 13 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski
w sprawie z wniosku skazanego J. K.
o wznowienie postępowania
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 13 września 2012 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r., o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
J. K. przesłał do Sądu Apelacyjnego sporządzony przez siebie wniosek o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego z dnia 11 października 2011 utrzymującym w mocy wyrok Sądu
Rejonowego z dnia 11 marca 2011 r. Osobnym pismem zwrócił się o wyznaczenie
mu obrońcy z urzędu, który to wniosek, po potwierdzeniu, że skazany nie ma
środków na opłacenie adwokata, został uwzględniony. Wyznaczony obrońca złożył
pismo, w którym – motywując swoje stanowisko – stwierdził brak podstaw do
wznowienia postępowania w sprawie J. K. Pismo to zostało doręczone skazanemu,
z wezwaniem do uzupełnienia w terminie 7 dni braku formalnego osobiście
sporządzonego wniosku, przez sporządzenie go i podpisanie przez adwokata, pod
rygorem odmowy przyjęcia wniosku. Poinformowano wnioskodawcę, że ma prawo
we własnym zakresie ustanowić obrońcę oraz że odmowa sporządzenia wniosku o
2
wznowienie postępowania przez adwokata wyznaczonego z urzędu nie stanowi
podstawy do wyznaczenia innego obrońcy z urzędu. J. K.w zakreślonym terminie
wspomnianego braku nie uzupełnił, natomiast wystąpił o przydzielenie mu innego
obrońcy z urzędu, co spotkało się z odmową Sądu Apelacyjnego. Następnie,
zarządzeniem z dnia 25 czerwca 2012 r., Zastępca Przewodniczącego II Wydziału
Karnego tego Sądu na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k.
odmówiła przyjęcia wniosku o wznowienia postępowania złożonego przez J. K.
Zażalenie na to zarządzenie złożył skazany. Nie wskazał, jaką normę
prawną narusza to zarządzenie, natomiast skupił uwagę na wykazaniu, że nie jest
słuszny pogląd obrońcy o braku podstaw do wniesienia wniosku o wznowienie
postępowania oraz że brak pieniędzy uniemożliwia mu skorzystanie z pomocy
obrońcy z wyboru, który zapewne znalazłby takie podstawy. Autor zażalenia
stwierdził, że to sąd powinien decydować, czy zachodzą przesłanki do wznowienia
postępowania, a nie obrońca z urzędu, a w konkluzji wniósł o „wstawiennictwo” w
jego sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżone zarządzenie
znajduje oparcie w powołanych w jego treści przepisach prawa. Zgodnie z art. 530
§ 2 k.p.k., do którego odsyła art. 545 § 1 k.p.k., należy odmówić przyjęcia wniosku
o wznowienie postępowania m.in. wtedy, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa
w art. 120 § 2 k.p.k., tj. nie zostanie uzupełniony w terminie brak formalny tego
pisma procesowego. Wniosek sporządzony przez skazanego był dotknięty brakiem,
bowiem art. 545 § 2 k.p.k. stanowi, że „wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli
nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez
adwokata albo radcę prawnego”. Wydaje się, że wymóg ten znany jest skazanemu,
skoro wraz z wnioskiem o wznowienie postępowania złożył wniosek o wyznaczenie
obrońcy z urzędu. Jest też istotne, że zaskarżone zarządzenie zostało wydane po
zapewnieniu skazanemu skorzystania z prawa do obrony, przez wyznaczenie mu
obrońcy z urzędu i nie przeczy temu fakt, że obrońca nie znalazł podstaw do
złożenia oczekiwanego przez skazanego wniosku. Odmowa wyznaczenia
następnego obrońcy nie była niezgodna z prawem, bowiem Sąd rozważył, czy
istnieją okoliczności za tym przemawiające, nadto skazany nie może spodziewać
się, że Sąd, obciążając każdorazowo Skarb Państwa kosztami wynagrodzenia
adwokata, będzie wyznaczał mu kolejno obrońców, aż znajdzie się taki, który
3
podzieli jego przekonanie o istnieniu podstaw do wznowienia postępowania.
Przekonanie to skazany powinien zatem zrealizować, o ile sytuacja materialna na
to mu pozwoli, przez samodzielne zaangażowanie adwokata, jako że w każdym
czasie może złożyć spełniający wymogi formalne wniosek o wznowienie
postępowania na swoją korzyść.
Mając zatem na uwadze, że skarżący nie wykazał wadliwości zarządzenia,
którego wydanie było konsekwencją nieusunięcia braku wniesionego przez niego
wniosku o wznowienie postępowania oraz że zostało ono poprzedzone stosownymi
czynnościami podejmowanymi przez właściwy sąd, orzeczono jak na wstępie.