IV CZ 59/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CKN 1454/00 IV CZ 106/01
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 59/12
POSTANOWIENIE
Dnia 20 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku K. K.
przy uczestnictwie M. K.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 września 2012 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 28 września 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z 28 września 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną uczestniczki M. K. od postanowienia tego Sądu z 19 kwietnia 2011 r.,
wydanego w sprawie o zniesienie współwłasności. Sąd Okręgowy przyjął, że
skarga kasacyjna jest niedopuszczalna z uwagi na zbyt niską wartość przedmiotu
zaskarżenia i jako podstawę rozstrzygnięcia powołał art. 5191
§ 2 k.p.c. oraz art.
3986
§ 2 k.p.c.
W zażaleniu na postanowienie z 28 września 2011 r. uczestniczka zarzuciła,
że zapadło ono z rażącym naruszeniem przepisów postępowania, to jest art. 233
k.p.c., 3986
§ 2 k.p.c., 5191
§ 2 k.p.c. i art. 64 Konstytucji.
Uczestniczka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i nadanie
biegu wniesionej skardze kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Określenie w art. 5191
k.p.c. rodzaju spraw, w których przysługuje lub nie
przysługuje skarga kasacyjna nawiązuje bezpośrednio do systematyki spraw
poddanych rozpoznaniu w postępowaniu nieprocesowym w poszczególnych
działach części pierwszej, księgi drugiej, tytułu II k.p.c. Przez określone według ich
rodzaju sprawy, w których według art. 5191
k.p.c. przysługuje skarga kasacyjna
należy zatem rozumieć sprawy odpowiadające tej systematyce (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2001 r., III CKN 1454/00, OSNC 2001, nr 7-8,
poz. 116).
O dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o podział majątku
wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami rozstrzyga
wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 5191
§ 2 k.p.c.). Art. 5191
§ 2 k.p.c.
dopuszczając skargę kasacyjną w sprawach z zakresu prawa rodzinnego
w sprawach o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej
między małżonkami, ustanawia granicę kwotową od stu pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Według tej samej zasady w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. ustawodawca uregulował
kwestię dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o zniesienie
współwłasności. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w postanowieniu z 11 lipca 2001 r.,
IV CZ 106/01, (Prok. i Pr. 2002, nr 6) dla oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej
3
w tych sprawach nie ma znaczenia wartość poszczególnych składników majątku,
czy też wartość całego majątku wspólnego będącego przedmiotem podziału.
Decyduje o niej bowiem wyłącznie wartość przedmiotu zaskarżenia podana przez
wnoszącego skargę kasacyjną uczestnika postępowania, który określa ją
adekwatnie do wartości naruszonego orzeczeniem uprawnienia majątkowego.
Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte 11 października 2007 r.
z inicjatywy K. K., który wniósł o zniesienie współwłasności nieruchomości
lokalowej. Poza sporem pozostawało, że jedyny składnik podlegającego podziałowi
majątku to nieruchomość lokalowa, kupiona przez K. K. i M. K. już po rozwodzie.
W toku postępowania wszczętego przez K. K. - M. K. wystąpiła o uzgodnienie
treści księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości lokalowej z rzeczywistym
stanem prawnym poprzez ujawnienie w niej, że nieruchomość jest przedmiotem
współwłasności nie zaś wspólności ustawowej. Sprawa została zarejestrowana
przez Sąd Rejonowy do sygn. I C … i – na podstawie art. 619 k.p.c. – przekazana
do rozpoznania w sprawie o zniesienie współwłasności. Sąd Rejonowy uznał,
że nieruchomość podlegająca podziałowi jest przedmiotem współwłasności stron
w częściach po ½, co uczestniczka kwestionowała w apelacji i kwestionuje także
w skardze kasacyjnej.
Koniecznym elementem apelacji i skargi kasacyjnej jest określenie wartości
przedmiotu sporu. Fachowo reprezentowana uczestnika w obu tych środkach
zaskarżenia wartość tę określiła na 125.000 zł, co – jak wynika z uzasadnienia
zaskarżonego postanowienia i zażalenia – odpowiada połowie wartości
nieruchomości podlegającej podziałowi. Tak samo określiła też wartość przedmiotu
zaskarżenia w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
Nie może zatem uczestniczka oczekiwać, że Sąd drugiej instancji orzekający
w sprawie, ale i Sąd Najwyższy, do którego wniosła zażalenie na postanowienie
o odrzuceniu skargi kasacyjnej, oznaczy wartość przedmiotu zaskarżenia
dla kwestionowanego przez nią rozstrzygnięcia na innym niż oznaczony przez nią
poziomie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu.
4
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 20 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku K. K.
przy uczestnictwie M. K.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 września 2012 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 28 września 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z 28 września 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną uczestniczki M. K. od postanowienia tego Sądu z 19 kwietnia 2011 r.,
wydanego w sprawie o zniesienie współwłasności. Sąd Okręgowy przyjął, że
skarga kasacyjna jest niedopuszczalna z uwagi na zbyt niską wartość przedmiotu
zaskarżenia i jako podstawę rozstrzygnięcia powołał art. 5191
§ 2 k.p.c. oraz art.
3986
§ 2 k.p.c.
W zażaleniu na postanowienie z 28 września 2011 r. uczestniczka zarzuciła,
że zapadło ono z rażącym naruszeniem przepisów postępowania, to jest art. 233
k.p.c., 3986
§ 2 k.p.c., 5191
§ 2 k.p.c. i art. 64 Konstytucji.
Uczestniczka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i nadanie
biegu wniesionej skardze kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Określenie w art. 5191
k.p.c. rodzaju spraw, w których przysługuje lub nie
przysługuje skarga kasacyjna nawiązuje bezpośrednio do systematyki spraw
poddanych rozpoznaniu w postępowaniu nieprocesowym w poszczególnych
działach części pierwszej, księgi drugiej, tytułu II k.p.c. Przez określone według ich
rodzaju sprawy, w których według art. 5191
k.p.c. przysługuje skarga kasacyjna
należy zatem rozumieć sprawy odpowiadające tej systematyce (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2001 r., III CKN 1454/00, OSNC 2001, nr 7-8,
poz. 116).
O dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o podział majątku
wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami rozstrzyga
wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 5191
§ 2 k.p.c.). Art. 5191
§ 2 k.p.c.
dopuszczając skargę kasacyjną w sprawach z zakresu prawa rodzinnego
w sprawach o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej
między małżonkami, ustanawia granicę kwotową od stu pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Według tej samej zasady w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. ustawodawca uregulował
kwestię dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o zniesienie
współwłasności. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w postanowieniu z 11 lipca 2001 r.,
IV CZ 106/01, (Prok. i Pr. 2002, nr 6) dla oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej
3
w tych sprawach nie ma znaczenia wartość poszczególnych składników majątku,
czy też wartość całego majątku wspólnego będącego przedmiotem podziału.
Decyduje o niej bowiem wyłącznie wartość przedmiotu zaskarżenia podana przez
wnoszącego skargę kasacyjną uczestnika postępowania, który określa ją
adekwatnie do wartości naruszonego orzeczeniem uprawnienia majątkowego.
Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte 11 października 2007 r.
z inicjatywy K. K., który wniósł o zniesienie współwłasności nieruchomości
lokalowej. Poza sporem pozostawało, że jedyny składnik podlegającego podziałowi
majątku to nieruchomość lokalowa, kupiona przez K. K. i M. K. już po rozwodzie.
W toku postępowania wszczętego przez K. K. - M. K. wystąpiła o uzgodnienie
treści księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości lokalowej z rzeczywistym
stanem prawnym poprzez ujawnienie w niej, że nieruchomość jest przedmiotem
współwłasności nie zaś wspólności ustawowej. Sprawa została zarejestrowana
przez Sąd Rejonowy do sygn. I C … i – na podstawie art. 619 k.p.c. – przekazana
do rozpoznania w sprawie o zniesienie współwłasności. Sąd Rejonowy uznał,
że nieruchomość podlegająca podziałowi jest przedmiotem współwłasności stron
w częściach po ½, co uczestniczka kwestionowała w apelacji i kwestionuje także
w skardze kasacyjnej.
Koniecznym elementem apelacji i skargi kasacyjnej jest określenie wartości
przedmiotu sporu. Fachowo reprezentowana uczestnika w obu tych środkach
zaskarżenia wartość tę określiła na 125.000 zł, co – jak wynika z uzasadnienia
zaskarżonego postanowienia i zażalenia – odpowiada połowie wartości
nieruchomości podlegającej podziałowi. Tak samo określiła też wartość przedmiotu
zaskarżenia w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
Nie może zatem uczestniczka oczekiwać, że Sąd drugiej instancji orzekający
w sprawie, ale i Sąd Najwyższy, do którego wniosła zażalenie na postanowienie
o odrzuceniu skargi kasacyjnej, oznaczy wartość przedmiotu zaskarżenia
dla kwestionowanego przez nią rozstrzygnięcia na innym niż oznaczony przez nią
poziomie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu.
4
jw