Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 56/12
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
w sprawie D. S.
w przedmiocie zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 30 lipca
2012 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o
doręczenie wyroku sądu odwoławczego z dnia 19 kwietnia 2012 r. wraz z
uzasadnieniem w trybie art. 524 § 1 zd. drugie k.p.k.
p o s t a n o w i ł :
zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że
wniosek skazanego D. S. o przywrócenie terminu pozostawić
bez rozpoznania .
UZASADNIENIE
Sąd uznał D. S. winnym zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów z art.
207 § 2 k.k. i art. 157 § 1 k.k. oraz art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu
narkomanii i za te czyny, po połączeniu kar jednostkowych wymierzył mu karę
łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Rozstrzygnięcie to zostało
zmienione wyrokiem Sądu Okręgowego z 19 kwietnia 2012 r., w ten sposób, że
karę łączną podwyższono do 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wnioskiem z
26 kwietnia 2012 r. obrońca zażądał doręczenia odpisu wyroku z uzasadnieniem, a
także doręczenia wyroku i jego uzasadnienia D. S. Odpis wyroku z uzasadnieniem
doręczono obrońcy skazanego, natomiast nie doręczono go skazanemu. Ten
ostatni złożył następnie wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu do sporządzenia
kasacji, który postanowieniem z 18 lipca 2012 r., rozpoznano odmownie –
2
uzasadniono to tym, że upływ terminu do złożenia wniosku o doręczenie odpisu
wyroku z uzasadnieniem i tak zamyka drogę do skutecznego wniesienia kasacji.
Skazany wniósł pismem z 26 lipca 2012 r. o przywrócenie terminu do złożenia
wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem, którego to wniosku
postanowieniem z 30 lipca 2012 r. nie uwzględniono, uzasadniając tym, że wobec
poprawnego pouczenia skazanego o warunkach dopuszczalności kasacji i braku
niezależnych od niego przyczyn niedochowania terminu, brak podstaw do
przywrócenia. Na to postanowienie skazany wniósł zażalenie, które przyjęto i
przekazano Sądowi Najwyższemu do rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy jest treść wniosku obrońcy z 26
kwietnia 2012 r. o doręczenie odpisu wyroku sądu odwoławczego z uzasadnieniem;
przedstawia się ona następująco: „Zwracam się z wnioskiem o doręczenie mi
odpisu wyroku z dnia 19.04.2011 r., wraz z uzasadnieniem. Nadto, wnoszę o
doręczenie w/w wyroku oraz jego uzasadnienia skazanemu D. S. z jednoczesnym
pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia kasacji.” Tak zredagowana treść
wniosku nie pozostawia wątpliwości, że jasno zwerbalizowaną intencją obrońcy
było złożenie wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem nie tylko w
imieniu własnym, tj. obrońcy, ale też w imieniu skazanego, ze skutkiem dla tego
ostatniego. Dla Sądu Najwyższego niezrozumiałe jest, dlaczego wniosek w
brzmieniu przytoczonym powyżej, skutkował doręczeniem odpisu wyroku z
uzasadnieniem wyłącznie obrońcy. Można się jedynie domyślać, że jest to
wynikiem zapatrywania, jakie Sąd Okręgowy wyraził w uzasadnieniu postanowienia
z 16 lipca 2012 r., w myśl którego złożenie przez obrońcę wniosku o doręczenie
odpisu wyroku z uzasadnieniem nie zwalnia z tej konieczności skazanego. Pogląd
ten w ocenie Sądu Najwyższego jest błędny. Istotą roli procesowej obrońcy, jako
reprezentanta oskarżonego czy skazanego w procesie karnym, jest dokonywanie w
tymże procesie karnym czynności w imieniu reprezentowanego i z procesowym
skutkiem dla tegoż. Trudno wskazać powody, dla którego rzecz miałaby się inaczej
z czynnością procesową, o której mowa w art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k. – z całą
pewnością także i wniosek o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem może
złożyć obrońca w imieniu skazanego i ze skutkami dla tegoż. W niniejszej sprawie
3
nie ma wątpliwości, że taka właśnie była treść wniosku obrońcy z 26 kwietnia 2012
r., a zatem wniosek ten skutkował koniecznością doręczenia wyroku z
uzasadnieniem zarówno obrońcy, jak i skazanemu.
Sąd Okręgowy winien zatem omawiany wniosek obrońcy wykonać w
stosunku do skazanego, co dopiero otworzy temu ostatniemu termin 30-dniowy do
wniesienia kasacji. Taka ocena stanu prawnego zmusza do przyjęcia, że
postępowanie w sprawie przywrócenia skazanemu terminu do złożenia wniosku o
doręczenie odpisu z uzasadnieniem jest bezprzedmiotowe – wniosek ten przecież
został skutecznie złożony. Z tego względu Sąd Najwyższy postanowił zaskarżone
postanowienie zmienić w ten sposób, że wniosek pozostawić bez rozpoznania.
Na marginesie warto zauważyć, że takie postawienie kwestii skuteczności
wniosku obrońcy z 26 kwietnia 2012 r. rzuca też nowe światło na postanowienie
Sądu Okręgowego z 18 lipca 2012 r. o odmowie wyznaczenia skazanemu obrońcy
do postępowania kasacyjnego – wszak odmowa ta oparta była na błędnym
założeniu, że skuteczne wniesienie kasacji jest już niemożliwe. Należy zatem
przyjąć, że przy doręczeniu skazanemu odpisu wyroku z uzasadnieniem należy
pouczyć go o możliwości ponownego złożenia wniosku o wyznaczenie obrońcy z
urzędu.
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.