Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 78/12
POSTANOWIENIE
Dnia 9 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie A. R.
skazanego z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 października 2012 r.,
zażalenia skazanego
...........................................................................................................................
na zarządzenie sędziego Wydziału Karnego Odwoławczego Sądu Okręgowego
z dnia 3 sierpnia 2012 r.,
p o s t a n o w i :ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 3 sierpnia 2012 r., w sprawie sygn. akt /…/ sędzia
Wydziału Karnego Odwoławczego Sądu Okręgowego odmówił przyjęcia kasacji
skazanego A. R. wobec braku uzupełnienia braku formalnego tego pisma w postaci
sporządzenia i podpisania go przez adwokata.
Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżył zażaleniem sporządzonym osobiście
skazany A. R., wskazując na brak kontaktu z obrońcą wyznaczonym z urzędu w
celu zbadania akt sprawy oraz kwestionując rozstrzygnięcia sądów orzekających w
przedmiocie przypisania mu czynu o znamionach określonych w art. 288 § 1 kk w
zw. z art. 64 § 1 kk.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
2
Zażalenie skazanego A. R. nie okazało się zasadne, a zawarty w nim
wniosek – nie mógł zostać uwzględniony. Podstawy merytoryczne i warunki
formalne obowiązujące przy sporządzeniu i wnoszeniu kasacji są określone w
ustawie procesowej i ich przestrzeganie jest obowiązkiem wszystkich organów.
Przepisy rozdziału 55 Kodeksu postępowania karnego precyzują zasady procedury
kasacyjnej i ograniczenia przedmiotowo-podmiotowe w odniesieniu do tego
nadzwyczajnego środka zaskarżenia. Jednym z takich wymagań formalnych jest
obowiązek sporządzenia kasacji przez adwokata, co w tej sprawie nie nastąpiło.
Obrońca wyznaczony z urzędu w celu zbadania sprawy i ewentualnego
sporządzenia stosownego pisma procesowego lub opinii o braku podstaw do
wystąpienia z kasacją, przeanalizował akta oraz okoliczności podnoszone obecnie
przez skazanego i wyraził przekonanie, że nie zawierają one argumentów
spełniających ustawowe wymagania sformułowane pod adresem wspomnianego
nadzwyczajnego środka zaskarżenia. Z uwagi na to, że kasacja jest środkiem
zaskarżenia zmierzającym do zakwestionowania prawidłowego przebiegu
postępowania lub prawnej oceny wyrażonej w kwestionowanym rozstrzygnięciu i
musi zawierać zarzuty oraz argumenty odwołujące się do stanu normatywnego a
także przyjętej wykładni obowiązujących przepisów, zasadnicze znaczenie ma
zbadanie akt sprawy przez wykwalifikowanego prawnika jakim jest adwokat – w tym
wypadku wyznaczony z urzędu. Drugoplanowe natomiast znaczenie odgrywa – na
tym etapie procesu – bezpośredni kontakt obrońcy ze skazanym, czego jednak nie
należy całkowicie deprecjonować.
W złożonym obecnie zażaleniu skazany A. R. nie wykazał, aby obrońca
wyznaczony mu z urzędu nierzetelnie zbadał akta jego sprawy, bądź też pominął
okoliczności podnoszone przez skarżącego już po prawomocnym zakończeniu
procesu, a mogące mieć znaczenie na obecnym etapie procedowania. Nie zostały
także podniesione okoliczności, które skazany ewentualnie miałby zamiar
przekazać swemu obrońcy, mogące odegrać istotną rolę przy hipotetycznym
formułowaniu zarzutów kasacyjnych. Z treści kolejnych pism, jak i zażalenia wynika,
że skazany kwestionuje treść orzeczeń skazujących, jednak bez wskazania na ich
błędy prawne, które mogłyby stanowić podstawę kasacji.
Skoro zatem w tej sprawie obowiązek sporządzenia i podpisania
nadzwyczajnego środka zaskarżenia przez adwokata nie został spełniony ani w
wyniku wyznaczenia skazanemu A. R. obrońcy z urzędu, ani po udzieleniu mu
3
pouczenia o możliwości ustanowienia w tym celu obrońcy z wyboru, to ustawową
konsekwencją takiego stanu rzeczy, było utrzymanie w mocy zaskarżonego
zarządzenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.