IV CZ 69/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 69/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)
SSN Anna Owczarek
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. G., C. G. i A. G.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń SA w Warszawie
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 października 2012 r.,
zażalenia powodów
na postanowienie o kosztach procesu zawarte w punkcie drugim orzeczenia
Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 lutego 2012 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powodów na rzecz pozwanego
po 100 (sto) zł kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 29 lutego 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
powodów i zasądził od powodów na rzecz pozwanego po 1000 zł tytułem
częściowego zwrotu kosztów procesu za drugą instancję
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że wniesiona przez profesjonalnego
pełnomocnika apelacja powodów została odrzucona z powodu nieuiszczenia – po
oddaleniu zażalenia na postanowienie oddalające wniosek o zwolnienie od kosztów
sądowych – w terminie należnej opłaty od apelacji (art. 370 w związku z art. 373
k.p.c.) Uzasadniając orzeczenie o kosztach za instancję odwoławczą, Sąd
przytoczył art. 102 w związku z art. 108 § 1 k.p.c. i wyjaśnił, że obciążył powodów
częściowo tymi kosztami ze względu na sposób zakończenia sporu w drugiej
instancji, jak również sytuację ekonomiczną powodów i charakter dochodzonego
roszczenia.
Postanowienie zaskarżyli powodowie w części dotyczącej rozstrzygnięcia
o kosztach za instancję odwoławczą. Zarzucili, że zostało ono wydane
z naruszeniem art. 102, art. 108, art. 370 i art. 373 k.p.c. i wnieśli o uchylenie
postanowienia w zaskarżonej części i „nieorzekanie o kosztach postępowania”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ze względu na zakres zaskarżenia postanowienia zarzuty wydania
postanowienia z naruszeniem przepisów dotyczących odrzucenia apelacji (art. 370
i art. 373 k.p.c.) nie podlegają kontroli zażaleniowej. Nieuzasadniony jest zarzut
naruszenia art. 108 k.p.c., albowiem przepis ten – w zakresie, w jakim znajduje
zastosowanie w sprawie – nakłada na sąd wykonany w sprawie obowiązek
orzeczenia o kosztach procesu w każdym orzeczeniu kończącym sprawę
w instancji.
Podstawę prawną rozstrzygnięcia w sprawie o kosztach za instancję
odwoławczą stanowił przepis art. 102 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego jest ugruntowane stanowisko, że przepis art.
102 k.p.c. zawiera uprawnienie o charakterze czysto dyskrecjonalnym. Wprawdzie
kwestia trafności i zasadności skorzystania z tego uprawnienia, co do zasady może
być objęta kontrolą sądu wyższego rzędu, niemniej jednak ewentualna zmiana
3
zaskarżonego orzeczenia o koszach powinna być tylko wyjątkowa
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2011 r., IV CZ 136/10,
z dnia 11 maja 2011 r., I CZ 34/11, z dnia 19 października 2011 r., II CZ 68/11
i z dnia 9 lutego 2012 r., III CZ 2/12, niepubl.). Sąd Najwyższy nie dopatrzył się
w okolicznościach sprawy sytuacji szczególnej i wyjątkowej, wymagającej jego
ingerencji. Zarzut wydania postanowienia w zaskarżonej części z naruszeniem art.
102 k.p.c. należało zatem uznać za nieuzasadniony.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie jako
nieuzasadnione (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.). O kosztach
postępowania zażaleniowego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98
w związku z art. 105 § 1, art. 391 § 1 i art. 3941
§ 3 k.p.c. Przewidziana w § 12 ust.
pkt 2 w związku z § 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego z urzędu (Dz. U. 163, poz. 1349 ze zm.), przy wartości przedmiotu
zaskarżenia 3000 zł, minimalna stawka za prowadzenie sprawy w postępowaniu
zażaleniowym przed Sądem Najwyższym wynosi 300 zł (50% z 600 zł). W tej
sytuacji od każdego z powodów na rzecz pozwanego należało zasądzić po 100 zł
tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 12 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)
SSN Anna Owczarek
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. G., C. G. i A. G.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń SA w Warszawie
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 października 2012 r.,
zażalenia powodów
na postanowienie o kosztach procesu zawarte w punkcie drugim orzeczenia
Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 lutego 2012 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powodów na rzecz pozwanego
po 100 (sto) zł kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 29 lutego 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
powodów i zasądził od powodów na rzecz pozwanego po 1000 zł tytułem
częściowego zwrotu kosztów procesu za drugą instancję
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że wniesiona przez profesjonalnego
pełnomocnika apelacja powodów została odrzucona z powodu nieuiszczenia – po
oddaleniu zażalenia na postanowienie oddalające wniosek o zwolnienie od kosztów
sądowych – w terminie należnej opłaty od apelacji (art. 370 w związku z art. 373
k.p.c.) Uzasadniając orzeczenie o kosztach za instancję odwoławczą, Sąd
przytoczył art. 102 w związku z art. 108 § 1 k.p.c. i wyjaśnił, że obciążył powodów
częściowo tymi kosztami ze względu na sposób zakończenia sporu w drugiej
instancji, jak również sytuację ekonomiczną powodów i charakter dochodzonego
roszczenia.
Postanowienie zaskarżyli powodowie w części dotyczącej rozstrzygnięcia
o kosztach za instancję odwoławczą. Zarzucili, że zostało ono wydane
z naruszeniem art. 102, art. 108, art. 370 i art. 373 k.p.c. i wnieśli o uchylenie
postanowienia w zaskarżonej części i „nieorzekanie o kosztach postępowania”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ze względu na zakres zaskarżenia postanowienia zarzuty wydania
postanowienia z naruszeniem przepisów dotyczących odrzucenia apelacji (art. 370
i art. 373 k.p.c.) nie podlegają kontroli zażaleniowej. Nieuzasadniony jest zarzut
naruszenia art. 108 k.p.c., albowiem przepis ten – w zakresie, w jakim znajduje
zastosowanie w sprawie – nakłada na sąd wykonany w sprawie obowiązek
orzeczenia o kosztach procesu w każdym orzeczeniu kończącym sprawę
w instancji.
Podstawę prawną rozstrzygnięcia w sprawie o kosztach za instancję
odwoławczą stanowił przepis art. 102 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego jest ugruntowane stanowisko, że przepis art.
102 k.p.c. zawiera uprawnienie o charakterze czysto dyskrecjonalnym. Wprawdzie
kwestia trafności i zasadności skorzystania z tego uprawnienia, co do zasady może
być objęta kontrolą sądu wyższego rzędu, niemniej jednak ewentualna zmiana
3
zaskarżonego orzeczenia o koszach powinna być tylko wyjątkowa
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2011 r., IV CZ 136/10,
z dnia 11 maja 2011 r., I CZ 34/11, z dnia 19 października 2011 r., II CZ 68/11
i z dnia 9 lutego 2012 r., III CZ 2/12, niepubl.). Sąd Najwyższy nie dopatrzył się
w okolicznościach sprawy sytuacji szczególnej i wyjątkowej, wymagającej jego
ingerencji. Zarzut wydania postanowienia w zaskarżonej części z naruszeniem art.
102 k.p.c. należało zatem uznać za nieuzasadniony.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie jako
nieuzasadnione (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.). O kosztach
postępowania zażaleniowego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98
w związku z art. 105 § 1, art. 391 § 1 i art. 3941
§ 3 k.p.c. Przewidziana w § 12 ust.
pkt 2 w związku z § 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego z urzędu (Dz. U. 163, poz. 1349 ze zm.), przy wartości przedmiotu
zaskarżenia 3000 zł, minimalna stawka za prowadzenie sprawy w postępowaniu
zażaleniowym przed Sądem Najwyższym wynosi 300 zł (50% z 600 zł). W tej
sytuacji od każdego z powodów na rzecz pozwanego należało zasądzić po 100 zł
tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.
db