V KZ 61/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 61/12
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie R. A.
skazanego z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 31 października 2012 r.,
zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 9 sierpnia 2012 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie
wniosku skazanego o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie na
piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy umorzył
postępowanie w przedmiocie wniosku skazanego o przywrócenie terminu do
złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 13 lipca 2004 r. Na to postanowienie zażalenie wniósł skazany,
zarzucając obrazę przepisów postępowania i obrazę przepisów prawa materialnego
przez uznanie, że art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. stanowi podstawę do umorzenia
postępowania w przedmiocie przywrócenia zawitego terminu. W konkluzji skarżący
wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do złożenia
wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu
odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie nie jest zasadne. Sąd Okręgowy uznał, że kwestia przywrócenia
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia
wyroku sądu odwoławczego, została już prawomocnie rozstrzygnięta w związku z
wydaniem w tym przedmiocie postanowienia przez Sąd Okręgowy z dnia 16 marca
2012 r., utrzymanego w mocy postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 27
czerwca 2012 r. Wobec powyższego Sąd ten zastosował art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. W
zażaleniu skazany podniósł, że w ponownym wniosku o przywrócenie terminu
wskazał nowe okoliczności celem wykazania, że uchybienie terminu zawitego
nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych. Natomiast w uzasadnieniu
zaskarżonego postanowienia Sąd Okręgowy nie odniósł się do nich ani też nie
wypowiedział się, czy w przypadku podniesienia nowych okoliczności i tak kwestia
przywrócenia terminu została już prawomocnie rozstrzygnięta.
Trzeba jednak zauważyć, że rozstrzygnięcie tego zagadnienia jest
bezprzedmiotowe, skoro warunkiem skutecznego złożenia wniosku o przywrócenie
zawitego terminu do dokonania czynności procesowej, jak wynika z art. 126 § 1
k.p.k., jest dotrzymanie zawitego 7 - dniowego terminu do złożenia tego wniosku.
Jego uchybienie powoduje, że wniosek o przywrócenie terminu jest bezskuteczny,
a więc nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu (art. 122 § 1 k.p.k.). Niewątpliwie
w realiach rozpoznawanej sprawy ten termin nie został dochowany odnośnie do
obecnego wniosku. Z treści art. 126 § 1 k.p.k. wynika, że początek jego biegu
należy liczyć w stosunku do pierwszego wniosku o przywrócenie terminu. Oznacza
to, że każdy kolejny wniosek jest bezskuteczny, co uzasadnia stwierdzenie, że
ustawa nie przewiduje możliwości skutecznego złożenia ponownego wniosku o
przywrócenie terminu w tej samej sprawie.
Z tych też względów, niezależnie od sformułowanego rozstrzygnięcia,
niedopuszczalne było ponowne merytoryczne rozpoznanie wniosku skazanego o
przywrócenie terminu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
postanowienie.
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie R. A.
skazanego z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 31 października 2012 r.,
zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 9 sierpnia 2012 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie
wniosku skazanego o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie na
piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy umorzył
postępowanie w przedmiocie wniosku skazanego o przywrócenie terminu do
złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 13 lipca 2004 r. Na to postanowienie zażalenie wniósł skazany,
zarzucając obrazę przepisów postępowania i obrazę przepisów prawa materialnego
przez uznanie, że art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. stanowi podstawę do umorzenia
postępowania w przedmiocie przywrócenia zawitego terminu. W konkluzji skarżący
wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do złożenia
wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu
odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie nie jest zasadne. Sąd Okręgowy uznał, że kwestia przywrócenia
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia
wyroku sądu odwoławczego, została już prawomocnie rozstrzygnięta w związku z
wydaniem w tym przedmiocie postanowienia przez Sąd Okręgowy z dnia 16 marca
2012 r., utrzymanego w mocy postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 27
czerwca 2012 r. Wobec powyższego Sąd ten zastosował art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. W
zażaleniu skazany podniósł, że w ponownym wniosku o przywrócenie terminu
wskazał nowe okoliczności celem wykazania, że uchybienie terminu zawitego
nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych. Natomiast w uzasadnieniu
zaskarżonego postanowienia Sąd Okręgowy nie odniósł się do nich ani też nie
wypowiedział się, czy w przypadku podniesienia nowych okoliczności i tak kwestia
przywrócenia terminu została już prawomocnie rozstrzygnięta.
Trzeba jednak zauważyć, że rozstrzygnięcie tego zagadnienia jest
bezprzedmiotowe, skoro warunkiem skutecznego złożenia wniosku o przywrócenie
zawitego terminu do dokonania czynności procesowej, jak wynika z art. 126 § 1
k.p.k., jest dotrzymanie zawitego 7 - dniowego terminu do złożenia tego wniosku.
Jego uchybienie powoduje, że wniosek o przywrócenie terminu jest bezskuteczny,
a więc nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu (art. 122 § 1 k.p.k.). Niewątpliwie
w realiach rozpoznawanej sprawy ten termin nie został dochowany odnośnie do
obecnego wniosku. Z treści art. 126 § 1 k.p.k. wynika, że początek jego biegu
należy liczyć w stosunku do pierwszego wniosku o przywrócenie terminu. Oznacza
to, że każdy kolejny wniosek jest bezskuteczny, co uzasadnia stwierdzenie, że
ustawa nie przewiduje możliwości skutecznego złożenia ponownego wniosku o
przywrócenie terminu w tej samej sprawie.
Z tych też względów, niezależnie od sformułowanego rozstrzygnięcia,
niedopuszczalne było ponowne merytoryczne rozpoznanie wniosku skazanego o
przywrócenie terminu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
postanowienie.