V KZ 63/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 63/12
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie J. L.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 31 października 2012 r.,
na skutek zażalenia J. L. na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu
Apelacyjnego z dnia 24 sierpnia 2012 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku
o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku J. L. o
wznowienie postępowania z uwagi na brak formalny wniosku w postaci
niesporządzenia go i niepodpisania przez adwokata. Na to zarządzenie zażalenie
złożył J. L. zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego oraz naruszenie
przepisów prawa procesowego. W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego
zarządzenia i ewentualne przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Ustawodawca w art. 545 § 2 k.p.k. ustanowił tzw.
przymus adwokacko – radcowski, gdyż zgodnie z tym przepisem, jeżeli wniosek o
wznowienie postępowania nie pochodzi od prokuratora, to powinien zostać
sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. J. L. złożył wniosek
o wyznaczenie adwokata z urzędu. Zarządzeniem z dnia 31 lipca 2012 r.
odmówiono jego uwzględnienia. W związku z tym powstaje kwestia możliwości
2
dokonania oceny zasadności tej decyzji. W orzecznictwie Sądu Najwyższego
wyrażono pogląd, że rozpoznając zażalenie na odmowę przyjęcia środka
zaskarżenia sąd odwoławczy nie jest władny do kontrolowania wcześniejszego
zarządzenia o odmowie wyznaczenia adwokata z urzędu (por. uchwałę SN z dnia
16 grudnia 2003 r., I KZP 35/03, OSNKW 2004, z. 1, poz. 5). Przyjmując ten pogląd
należy stwierdzić, że zarządzenie o odmowie wyznaczenia adwokata z urzędu nie
podlega zainicjowanej obecnie kontroli odwoławczej. Tym samym wydanie
zaskarżonego zarządzenia z powodu nieuzupełnienia wskazanego na wstępie
braku formalnego wniosku o wznowienie postępowania, jest zasadne. Natomiast
trzeba zauważyć, że w zarządzeniu o odmowie wyznaczenia adwokata do
zbadania podstaw wniesienia wniosku o wznowienie postępowania, dokonano
jednocześnie ich oceny w oparciu o wniosek wnioskodawcy o wznowienie
postępowania. Taki sposób procedowania nie jest jednak właściwy. W
orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że w ramach kontroli
warunków formalnych wniosku o wznowienie postępowania badaniu podlega m.in.
wskazanie podstaw do wznowienia postępowania (por. postanowienie SN z dnia 28
V 2009 r., III KZ 22/09, OSNKW 2009, z. 7, poz. 59). Chodzi tu nie o formalne
przywołanie tych podstaw, ale o wskazanie okoliczności uprawdopodabniających
ich zaistnienie. Jeżeli więc wniosek o wznowienie postępowania nie spełnia tego
wymogu, to bezprzedmiotowe będzie wówczas rozpoznawanie wniosku o
wyznaczenie adwokata z urzędu. Dlatego też w niniejszej sprawie kontrola
formalna podstaw do wznowienia postępowania powinna nastąpić przy badaniu
warunków skutecznego złożenia wniosku o wznowienie postępowania, a nie przy
rozpoznawaniu wniosku o wyznaczenie adwokata z urzędu. Jednak ta
nieprawidłowość proceduralna nie ma wpływu na stwierdzenie, że wnioskodawca
nie spełnił warunku formalnego wniosku o wznowienie postępowania.
Z tych też względów Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
zarządzenie.
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie J. L.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 31 października 2012 r.,
na skutek zażalenia J. L. na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu
Apelacyjnego z dnia 24 sierpnia 2012 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku
o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku J. L. o
wznowienie postępowania z uwagi na brak formalny wniosku w postaci
niesporządzenia go i niepodpisania przez adwokata. Na to zarządzenie zażalenie
złożył J. L. zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego oraz naruszenie
przepisów prawa procesowego. W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego
zarządzenia i ewentualne przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Ustawodawca w art. 545 § 2 k.p.k. ustanowił tzw.
przymus adwokacko – radcowski, gdyż zgodnie z tym przepisem, jeżeli wniosek o
wznowienie postępowania nie pochodzi od prokuratora, to powinien zostać
sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. J. L. złożył wniosek
o wyznaczenie adwokata z urzędu. Zarządzeniem z dnia 31 lipca 2012 r.
odmówiono jego uwzględnienia. W związku z tym powstaje kwestia możliwości
2
dokonania oceny zasadności tej decyzji. W orzecznictwie Sądu Najwyższego
wyrażono pogląd, że rozpoznając zażalenie na odmowę przyjęcia środka
zaskarżenia sąd odwoławczy nie jest władny do kontrolowania wcześniejszego
zarządzenia o odmowie wyznaczenia adwokata z urzędu (por. uchwałę SN z dnia
16 grudnia 2003 r., I KZP 35/03, OSNKW 2004, z. 1, poz. 5). Przyjmując ten pogląd
należy stwierdzić, że zarządzenie o odmowie wyznaczenia adwokata z urzędu nie
podlega zainicjowanej obecnie kontroli odwoławczej. Tym samym wydanie
zaskarżonego zarządzenia z powodu nieuzupełnienia wskazanego na wstępie
braku formalnego wniosku o wznowienie postępowania, jest zasadne. Natomiast
trzeba zauważyć, że w zarządzeniu o odmowie wyznaczenia adwokata do
zbadania podstaw wniesienia wniosku o wznowienie postępowania, dokonano
jednocześnie ich oceny w oparciu o wniosek wnioskodawcy o wznowienie
postępowania. Taki sposób procedowania nie jest jednak właściwy. W
orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że w ramach kontroli
warunków formalnych wniosku o wznowienie postępowania badaniu podlega m.in.
wskazanie podstaw do wznowienia postępowania (por. postanowienie SN z dnia 28
V 2009 r., III KZ 22/09, OSNKW 2009, z. 7, poz. 59). Chodzi tu nie o formalne
przywołanie tych podstaw, ale o wskazanie okoliczności uprawdopodabniających
ich zaistnienie. Jeżeli więc wniosek o wznowienie postępowania nie spełnia tego
wymogu, to bezprzedmiotowe będzie wówczas rozpoznawanie wniosku o
wyznaczenie adwokata z urzędu. Dlatego też w niniejszej sprawie kontrola
formalna podstaw do wznowienia postępowania powinna nastąpić przy badaniu
warunków skutecznego złożenia wniosku o wznowienie postępowania, a nie przy
rozpoznawaniu wniosku o wyznaczenie adwokata z urzędu. Jednak ta
nieprawidłowość proceduralna nie ma wpływu na stwierdzenie, że wnioskodawca
nie spełnił warunku formalnego wniosku o wznowienie postępowania.
Z tych też względów Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
zarządzenie.