Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt KSP 15/12
POSTANOWIENIE
Dnia 15 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Tomasz Grzegorczyk
w sprawie skargi J. M.
na przewlekłość postępowania przed Sądem Rejonowym w G.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron
w dniu 15 listopada 2012 r.,
z urzędu kwestii właściwości
p o s t a n o w i ł
skargę J. M. zwrócić do rozpoznania Sądowi
Okręgowemu jako sądowi właściwemu.
UZASADNIENIE
J. M. pismem z dnia 6 sierpnia 2012 r. wniósł skargę na przewlekłość
postępowania, toczącego się obecnie przed Sądem Rejonowym, domagając się
stwierdzenia przewlekłości tego postępowania i zasądzenia od Skarbu Państwa na
jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości 20 000 złotych. W uzasadnieniu skargi
wskazał, że postępowanie w jego sprawie toczyło się również przed Sądem
Najwyższym w ramach postępowania, dotyczącego ustalenia właściwości sądu
meriti, stąd jego zdaniem, w związku z regulacją art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 17
czerwca 2004 r. o skardze na naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy w
postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez
prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179,
2
poz. 1843 ze zm.; dalej: ustawa o skardze na przewlekłość postępowania)
właściwym do rozpoznania skargi jest Sąd Najwyższy.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o skardze na przewlekłość postępowania,
sądem właściwym do rozpoznania skargi jest sąd przełożony nad sądem, przed
którym toczy się postępowanie, tj. postępowanie główne, dotyczące kwestii
odpowiedzialności karnej skarżącego. Na ustalenie właściwości sądu do
rozpoznania skargi na przewlekłość postępowania nie mają wpływu postępowania
incydentalne przed sądami wyższych instancji lub Sądem Najwyższym, choćby
nawet skarga na przewlekłość została wniesiona w toku jednego z tych postępowań
(zob. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 marca 2005 r., SPK 7/05, LEX nr
569096).
Z tego względu w niniejszej sprawie nie może mieć zastosowania art. 4 ust.
2 ustawy o skardze na przewlekłość, który wskazywałby Sąd Najwyższy jako
właściwy do rozpoznania skargi. Zastosowanie znajdzie natomiast przepis art. 4
ust. 1 tej ustawy, co prowadzi do stwierdzenia, że sądem właściwym do
rozpoznania skargi J. M. jest Sąd Okręgowy jako sąd przełożony nad Sądem
Rejonowym, przed którym toczy się postępowanie, którego dotyczy skarga.
Przekazanie sprawy Sądowi Najwyższemu nastąpiło zatem z rażącym
naruszeniem prawa, skutkując przy tym zniesieniem terminu posiedzenia w
przedmiocie rozpoznania skargi na przewlekłość oraz oczywiście zbędnym i
kosztownym przesłaniem 117 tomów akt, co zasługuje na szczególną dezaprobatę.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.