Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 74/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie skazanego R. W.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 listopada 2012 r.,
zażalenia obrońcy skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w S.e z dnia 12
września 2012 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku
o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 12 września 2012 r. Sąd Okręgowy w S. nie
uwzględnił wniosku obrońcy skazanego o przywrócenie terminu do złożenia
wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu
Okręgowego w S. z dnia 23 kwietnia 2012 r. Na to postanowienie zażalenie wniósł
obrońca skazanego i zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za
podstawę rozstrzygnięcia , który nastąpił w wyniku obrazy prawa procesowego
mającej wpływ na jego treść, tj. art. 92 w zw. z art. 2 § 2, art. 4, art. 5 § 2, art. 7 oraz
8 § 1 k.p.k., a nadto art. 6 i art. 126 § 1 k.p.k., a następnie wskazał, na czym
polegały zarzucane uchybienia. W konkluzji skarżący wniósł o zmianę
zaskarżonego postanowienia i przywrócenie skazanemu terminu, ewentualnie o
uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu
w S. do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie nie jest zasadne. Pomimo licznie wskazanych w zażaleniu
przepisów procesowych, które zdaniem skarżącego zostały naruszone, nie został
postawiony zarzut odwoławczy obrazy art. 133 § 1 i 2 k.p.k., który to przepis
stanowił przecież podstawę uznania, że oskarżony został prawidłowo
zawiadomiony o terminie rozprawy apelacyjnej. Jedynie z uzasadnienia zażalenia
wynika, że skarżący kwestionuje zastosowanie tego przepisu twierdząc we wniosku
o przywrócenie terminu, iż oskarżony nie otrzymał zawiadomienia o pozostawieniu
przesyłki we właściwej placówce pocztowej.
Należy jednak zauważyć, że jak słusznie wskazał Sąd Okręgowy w
uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, ocena prawidłowości dokonanego
doręczenia zastępczego w trybie art. 133 § 1 i 2 k.p.k. dokonywana jest na
podstawie adnotacji umieszczonej na przesyłce, która powinna odzwierciedlać
wykonanie czynności niezbędnych do uznania takiej formy doręczenia za
skuteczną. Słusznie Sąd ten uznał, że w niniejszej sprawie nie ma podstaw do
kwestionowania zachowania procedury doręczenia w trybie zastępczym. Tym
samym takie doręczenie jest skuteczne, choć oczywiście z woli ustawodawcy jest
to fikcja doręczenia. Twierdzenie skarżącego, że doręczyciel nie pozostawił
zawiadomienia o złożeniu przesyłki sądowej w oddawczym urzędzie pocztowym
jest gołosłowne, albowiem pozostaje w sprzeczności z adnotacjami zawartymi na
zwróconej do sądu przesyłce o dokonaniu dwukrotnego jej awizowania. W tych
okolicznościach zasadnie Sąd Okręgowy uznał, że uchybienie terminu nie nastąpiło
z przyczyny od oskarżonego niezależnej, tylko z braku dbałości o własne interesy
procesowe.
Wskazane w zażaleniu naruszenia licznych przepisów procesowych są
całkowicie chybione, już chociażby z tego powodu, że wynikające z nich zasady
procesowe nie mogą stanowić samodzielnego zarzutu odwoławczego. Natomiast
zarzut naruszenia art. 92 k.p.k. też jest nietrafny, albowiem podstawą dowodową
wydanego rozstrzygnięcia był materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy.
Zważywszy, że sąd orzekał w kwestii incydentalnej, to mógł oprzeć się na tzw.
dowodach swobodnych, a więc bez przeprowadzenia formalnych czynności
dowodowych. Dla wydanego rozstrzygnięcia nie było też konieczne przesłuchanie
oskarżonego, gdyż podnoszona okoliczność, że nie zostało pozostawione
zawiadomienie o złożeniu przesyłki w oddawczym urzędzie pocztowym, nie
wymagała dodatkowego wyjaśnienia.
3
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
postanowienie.