Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 288/12
POSTANOWIENIE
Dnia 7 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z wniosku J. S.i innych,
przy uczestnictwie A. S.i innych,
o dział spadku po M. S. i E. S.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 grudnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawców
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 3 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
W sprawie o dział spadku po M. S. i E. S. Sąd Okręgowy postanowieniem z
dnia 3 kwietnia 2012 r. zmienił postanowienie wstępne Sądu Rejonowego z dnia 22
listopada 2011 r. w ten sposób, że oddalił wniosek o zasiedzenie nieruchomości.
Postanowienie Sądu Okręgowego wnioskodawcy zaskarżyli skargą
kasacyjną, w której oznaczyli wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 75 000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5191
§ 1 k.p.c., w sprawach z zakresu prawa osobowego,
rzeczowego i spadkowego od wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia
co do istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku
i umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie przysługuje skarga
kasacyjna do Sądu Najwyższego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
W sprawach o zniesienie współwłasności i dział spadku skarga kasacyjna nie
przysługuje, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 150 000 zł.
(art. 5191
§ 4 k.p.c.).
Sąd Najwyższy wypowiadał się w tym przedmiocie, uznając,
że od postanowienia sądu drugiej instancji wydanego w tych sprawach, którego
przedmiotem jest rozstrzygnięcie sporu przewidzianego w art. 618 § 1 k.p.c., także
w związku z art. 688 k.p.c., skarga kasacyjna przysługuje, jeżeli wartość przedmiotu
zaskarżenia wynosi co najmniej sto pięćdziesiąt tysięcy złotych (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2001 r., II CZ 13/01, OSNC 2001, nr 12,
poz. 181 oraz z dnia 5 czerwca 2010 r., II CZ 38/10, niepubl. i z dnia 14 stycznia
2010 r., IV CZ 112/09, niepubl.).
W tej sytuacji, skoro wartość przedmiotu zaskarżenia – w sposób
niedopuszczalny zresztą podwyższona – nie przekracza bariery określonej w art.
5191
§ 4 k.p.c., należało orzec, jak w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.).