Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 62/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 4 sierpnia 2010 r.,
z powództwa ENERGA - OPERATOR Spółki Akcyjnej Oddziału w G.
przeciwko W. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 stycznia 2013 r.,
odrzuca skargę i zasądza od pozwanego na rzecz powódki
kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów
postępowania skargowego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację
pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 15 marca 2010 r., którym
uwzględniono powództwo o zapłatę kwoty 3 274,51 zł wraz ustawowymi odsetkami
i taryfowymi kosztami.
W skardze pozwany wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem tego
prawomocnego wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest
środkiem wyjątkowym i sformalizowanym. Zasadą bowiem jest, że prawomocność
tworzy nowy stan prawny pomiędzy stronami albo erga omnes, jak też sanuje
wszelkie naruszenia prawa, którymi orzeczenie ewentualnie jest dotknięte. Z tego
względu wszystkie wymagania konstrukcyjne określone w art. 4245
§ 1 k.p.c.
należy interpretować ściśle.
Do omawianej kategorii wymagań należy uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego dotyczy (art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c.). Spełnienie tego wymagania polega na wskazaniu rodzaju i rozmiaru
szkody. Wywód ten powinien także zawierać informację dotyczącą czasu
jej powstania i określać związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego
z prawem. Nie jest spełnieniem tego wymagania odwołanie się do szkody
niesprecyzowanej, hipotetycznej, czy też mogącej powstać w przyszłości
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
OSNC 2006 nr 1, poz. 16, z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006,
nr 7-8, poz. 141 i z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05, niepubl.).
W skardze w ogóle nie uprawdopodobniono szkody we wskazany sposób, skoro
nie określono jej kwotowo, ani też nie wskazano jakoby zasądzoną zaskarżonym
wyrokiem należność skarżący uiścił.
3
Skoro więc w rezultacie nie spełniono wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. to skarga jako niezawierająca wszystkich elementów
konstrukcyjnych musiała ulec odrzuceniu.
Można też zauważyć, że podstawą skargi nie mogą być zarzuty dotyczące
ustalenia faktów i oceny dowodów, a nadto iż aby mogła zostać uwzględniona
naruszenie prawa musi mieć kwalifikowany, elementarny oraz oczywisty charakter
i tylko w takim wypadku zaskarżonemu orzeczeniu można przypisać cechy
bezprawności w rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c.
Ze wskazanego względu na podstawie określonej w art. 4248
§ 1 k.p.c.
orzeczono jak w sentencji.