V CZ 71/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 71/12
POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa W. S.
przeciwko T. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 stycznia 2013 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie zawarte w pkt III wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 22 marca 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Pozwany zaskarżył postanowienie zawarte w punkcie III wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 22 marca 2012 r. - nie obciążające powoda kosztami
zastępstwa prawnego na rzecz pozwanego w instancji odwoławczej - zarzucając
temu orzeczeniu naruszenie art. 98 k.p.c. oraz 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może
zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej
w ogóle kosztami. Z przepisu tego wynika, że przesłanką ograniczenia lub
wyłączenia obowiązku ponoszenia kosztów postępowania przez stronę, która
przegrała sprawę, jest wystąpienie szczególnie uzasadnionego przypadku.
Przepis ten pozwala oprzeć rozstrzygnięcie o kosztach postępowania przy
uwzględnieniu zasad słuszności, których zastosowanie mogą uzasadniać
okoliczności odnoszące się zarówno do stron postępowania, np. ich sytuacji
osobistej i majątkowej, jak również do przedmiotu postępowania, np. rodzaju
dochodzonego roszczenia. Ocena, czy zachodzi wypadek szczególnie
uzasadniony, o którym stanowi art. 102 k.p.c., ma charakter dyskrecjonalny, oparty
na swobodnym uznaniu sądu orzekającego w sprawie w danej instancji,
kształtowanym własnym przekonaniem na podstawie całokształtu okoliczności
rozpoznawanej sprawy. W związku z tym ocena ta może być podważona przez sąd
wyższej instancji tylko wtedy, gdy jest rażąco niesprawiedliwa (por. postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 23 maja 2012 r., III CZ 25/12, nie publ., z dnia 11 maja
2012 r., II CZ 5/12, nie publ., z dnia 9 lutego 2012 r., III CZ 2/12, nie publ., z dnia
26 stycznia 2012 r., III CZ 10/12, OSNC 2012, nr 7-8, poz. 98). Uwzględniając
powyższe, w sprawie nie zachodzą okoliczności tego rodzaju, które uzasadniałyby
ingerencję Sądu Najwyższego w rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego dotyczące
kosztów postępowania apelacyjnego oparte na podstawie art. 102 w zw. z art. 391
§ 1 k.p.c. W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd drugiej instancji wyjaśnił
bowiem, że za zastosowaniem tego przepisu przemawiały szczególne okoliczności
3
dotyczące sytuacji osobistej i majątkowej powoda. Oceny tej nie można uznać
za rażąco niesprawiedliwej.
Z tych względów orzeczono na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa W. S.
przeciwko T. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 stycznia 2013 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie zawarte w pkt III wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 22 marca 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Pozwany zaskarżył postanowienie zawarte w punkcie III wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 22 marca 2012 r. - nie obciążające powoda kosztami
zastępstwa prawnego na rzecz pozwanego w instancji odwoławczej - zarzucając
temu orzeczeniu naruszenie art. 98 k.p.c. oraz 102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może
zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej
w ogóle kosztami. Z przepisu tego wynika, że przesłanką ograniczenia lub
wyłączenia obowiązku ponoszenia kosztów postępowania przez stronę, która
przegrała sprawę, jest wystąpienie szczególnie uzasadnionego przypadku.
Przepis ten pozwala oprzeć rozstrzygnięcie o kosztach postępowania przy
uwzględnieniu zasad słuszności, których zastosowanie mogą uzasadniać
okoliczności odnoszące się zarówno do stron postępowania, np. ich sytuacji
osobistej i majątkowej, jak również do przedmiotu postępowania, np. rodzaju
dochodzonego roszczenia. Ocena, czy zachodzi wypadek szczególnie
uzasadniony, o którym stanowi art. 102 k.p.c., ma charakter dyskrecjonalny, oparty
na swobodnym uznaniu sądu orzekającego w sprawie w danej instancji,
kształtowanym własnym przekonaniem na podstawie całokształtu okoliczności
rozpoznawanej sprawy. W związku z tym ocena ta może być podważona przez sąd
wyższej instancji tylko wtedy, gdy jest rażąco niesprawiedliwa (por. postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 23 maja 2012 r., III CZ 25/12, nie publ., z dnia 11 maja
2012 r., II CZ 5/12, nie publ., z dnia 9 lutego 2012 r., III CZ 2/12, nie publ., z dnia
26 stycznia 2012 r., III CZ 10/12, OSNC 2012, nr 7-8, poz. 98). Uwzględniając
powyższe, w sprawie nie zachodzą okoliczności tego rodzaju, które uzasadniałyby
ingerencję Sądu Najwyższego w rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego dotyczące
kosztów postępowania apelacyjnego oparte na podstawie art. 102 w zw. z art. 391
§ 1 k.p.c. W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd drugiej instancji wyjaśnił
bowiem, że za zastosowaniem tego przepisu przemawiały szczególne okoliczności
3
dotyczące sytuacji osobistej i majątkowej powoda. Oceny tej nie można uznać
za rażąco niesprawiedliwej.
Z tych względów orzeczono na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., jak w sentencji.