IV CNP 65/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 65/12
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 26 kwietnia 2012 r.,
w sprawie z powództwa J. S.
przeciwko J. Spółce z o.o. z siedzibą w R.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 30 stycznia 2013 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Powódka J. S., stwierdzając, że odstąpiła od umowy z powodu wad okien
zainstalowanych w jej domu przez stronę pozwaną, wnosiła o zasądzenie kwoty
23 000 zł, stanowiącej cenę, jaką zapłaciła za wykonanie i zamontowanie okien.
Pozwana „J.” spółka z o.o. w R. wnosząc o oddalenie powództwa, zarzuciła,
że odstąpienie od umowy było nieskuteczne, gdyż wady okien nie były istotne.
Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2011 r. Sąd Rejonowy zasądził od strony
pozwanej na rzecz powódki kwotę 6 430,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia
21 maja 2006 r., oddalił powództwo w pozostałej części oraz orzekł o kosztach
procesu.
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2012 r. oddalił apelacje obu
stron od powyższego wyroku.
Sądy obu instancji uznały, że świadczenie strony pozwanej było podzielne
a wady istotne dotyczyły tylko okna tarasowego, witryny i trzech okien, a zatem
tylko w tym zakresie odstąpienie powódki od umowy było skuteczne i uzasadnia
zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej ceny zapłaconej za te okna w łącznej
kwocie 6 430,50 zł. Pozostałe okna zostały wykonane prawidłowo a kilka
stwierdzonych w nich wad nie wpływa na ich funkcjonalność i nie uzasadnia
odstąpienia od umowy w tym zakresie, co prowadziło do oddalenia powództwa
w tej części.
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 26 kwietnia 2012 r. podając, jako
podstawę art. 4241
§ 2 k.p.c. Wskazała, że „w związku z niezgodnością tego
orzeczenia z prawem w jej majątku powstała szkoda w wysokości 16 570 zł (oraz w
kwocie odpowiadającej odsetkom oraz kosztom postępowania) polegająca na tym,
że zostało niezasadnie oddalone żądania zapłaty wyżej wymienionej kwoty, wobec
istnienia wad wszystkich zamontowanych okien oraz złożenia skutecznego
oświadczenia o odstąpieniu od umowy”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Na wstępie trzeba stwierdzić, że skarżąca, która wskazała, iż opiera skargę
na podstawie określonej w art. 4241
§ 2 k.p.c., powinna - zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt
5 k.p.c. - wykazać, że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi, a więc, że niezgodność z prawem zaskarżonego wyroku wynika
z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych
wolności albo praw człowieka i obywatela, czego niewątpliwie nie wykazała,
a nawet nie zarzucała. Już samo to uzasadnia odrzucenie skargi na podstawie
art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Jeżeli nawet uznać, że powołanie, jako podstawy wniesienia skargi, art. 4241
§ 2 k.p.c., było oczywistą omyłką, gdyż skargę wniesiono na podstawie art. 4241
§ 1
k.p.c., podlega ona również odrzuceniu, jako nie spełniająca wymagania
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., a więc uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie zaskarżonego wyroku.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, to wymaganie konstrukcyjne
skargi jest spełnione wtedy, gdy skarżący przedstawi wyodrębniony, wyczerpujący
wywód prawny, w którym wskaże, że szkoda wystąpiła, określi jej postać, wysokość
i czas powstania oraz związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia będącego
przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem, a także przedstawi
dowody lub inne środki uwiarygodniające powstanie szkody (porównaj między
innymi postanowienia z dnia 23 września 2005 r. III CNP 5/05, z dnia 22 listopada
2005 r. I CNP 19/05, niepubl. oraz z dnia 31 stycznia 2006 r. IV CNP 38/05,
OSNC 2006/7-8/14).
Rozpoznawana skarga nie spełnia tego wymagania. Nie określono w niej
postaci ani czasu powstania szkody jak również wysokości szkody odpowiadającej
odsetkom oraz zaliczono do szkody koszty postępowania, które, jak wielokrotnie
stwierdzał Sąd Najwyższy, nie są szkodą wynikającą z wydania zaskarżonego
wyroku (porównaj między innymi postanowienia z dnia 26 czerwca 2008 r. I CNP
47/08, z dnia 23 sierpnia 2007 r. I BP 24/07, z dnia 28 listopada 2006 r. III CNP
46/06 i z dnia 27 lipca 2006 r. II BP 11/06, OSNP 2007/15-16/223).
Nie wskazano także związku przyczynowego szkody z wydaniem wyroku, którego
skarga dotyczy. Ta ostatnia kwestia w szczególności wymagała określenia, gdyż
4
powódka, mimo odstąpienia od umowy, nie zwróciła drugiej stronie tego, co od niej
otrzymała na mocy umowy (art. 494 k.c.) ani równowartości tego świadczenia
a zatem związek przyczynowy wskazanej przez nią szkody w wysokości 16 570 zł
z wydaniem zaskarżonego wyroku nie jest oczywisty. Skarżąca nie przedstawiła
także żadnych dowodów ani innych środków uwiarygodniających powstanie szkody
wynikającej z wydania zaskarżonego wyroku.
Biorąc wszystko to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1
w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. odrzucił skargę.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 26 kwietnia 2012 r.,
w sprawie z powództwa J. S.
przeciwko J. Spółce z o.o. z siedzibą w R.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 30 stycznia 2013 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Powódka J. S., stwierdzając, że odstąpiła od umowy z powodu wad okien
zainstalowanych w jej domu przez stronę pozwaną, wnosiła o zasądzenie kwoty
23 000 zł, stanowiącej cenę, jaką zapłaciła za wykonanie i zamontowanie okien.
Pozwana „J.” spółka z o.o. w R. wnosząc o oddalenie powództwa, zarzuciła,
że odstąpienie od umowy było nieskuteczne, gdyż wady okien nie były istotne.
Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2011 r. Sąd Rejonowy zasądził od strony
pozwanej na rzecz powódki kwotę 6 430,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia
21 maja 2006 r., oddalił powództwo w pozostałej części oraz orzekł o kosztach
procesu.
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2012 r. oddalił apelacje obu
stron od powyższego wyroku.
Sądy obu instancji uznały, że świadczenie strony pozwanej było podzielne
a wady istotne dotyczyły tylko okna tarasowego, witryny i trzech okien, a zatem
tylko w tym zakresie odstąpienie powódki od umowy było skuteczne i uzasadnia
zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej ceny zapłaconej za te okna w łącznej
kwocie 6 430,50 zł. Pozostałe okna zostały wykonane prawidłowo a kilka
stwierdzonych w nich wad nie wpływa na ich funkcjonalność i nie uzasadnia
odstąpienia od umowy w tym zakresie, co prowadziło do oddalenia powództwa
w tej części.
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 26 kwietnia 2012 r. podając, jako
podstawę art. 4241
§ 2 k.p.c. Wskazała, że „w związku z niezgodnością tego
orzeczenia z prawem w jej majątku powstała szkoda w wysokości 16 570 zł (oraz w
kwocie odpowiadającej odsetkom oraz kosztom postępowania) polegająca na tym,
że zostało niezasadnie oddalone żądania zapłaty wyżej wymienionej kwoty, wobec
istnienia wad wszystkich zamontowanych okien oraz złożenia skutecznego
oświadczenia o odstąpieniu od umowy”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Na wstępie trzeba stwierdzić, że skarżąca, która wskazała, iż opiera skargę
na podstawie określonej w art. 4241
§ 2 k.p.c., powinna - zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt
5 k.p.c. - wykazać, że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi, a więc, że niezgodność z prawem zaskarżonego wyroku wynika
z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych
wolności albo praw człowieka i obywatela, czego niewątpliwie nie wykazała,
a nawet nie zarzucała. Już samo to uzasadnia odrzucenie skargi na podstawie
art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Jeżeli nawet uznać, że powołanie, jako podstawy wniesienia skargi, art. 4241
§ 2 k.p.c., było oczywistą omyłką, gdyż skargę wniesiono na podstawie art. 4241
§ 1
k.p.c., podlega ona również odrzuceniu, jako nie spełniająca wymagania
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., a więc uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie zaskarżonego wyroku.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, to wymaganie konstrukcyjne
skargi jest spełnione wtedy, gdy skarżący przedstawi wyodrębniony, wyczerpujący
wywód prawny, w którym wskaże, że szkoda wystąpiła, określi jej postać, wysokość
i czas powstania oraz związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia będącego
przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem, a także przedstawi
dowody lub inne środki uwiarygodniające powstanie szkody (porównaj między
innymi postanowienia z dnia 23 września 2005 r. III CNP 5/05, z dnia 22 listopada
2005 r. I CNP 19/05, niepubl. oraz z dnia 31 stycznia 2006 r. IV CNP 38/05,
OSNC 2006/7-8/14).
Rozpoznawana skarga nie spełnia tego wymagania. Nie określono w niej
postaci ani czasu powstania szkody jak również wysokości szkody odpowiadającej
odsetkom oraz zaliczono do szkody koszty postępowania, które, jak wielokrotnie
stwierdzał Sąd Najwyższy, nie są szkodą wynikającą z wydania zaskarżonego
wyroku (porównaj między innymi postanowienia z dnia 26 czerwca 2008 r. I CNP
47/08, z dnia 23 sierpnia 2007 r. I BP 24/07, z dnia 28 listopada 2006 r. III CNP
46/06 i z dnia 27 lipca 2006 r. II BP 11/06, OSNP 2007/15-16/223).
Nie wskazano także związku przyczynowego szkody z wydaniem wyroku, którego
skarga dotyczy. Ta ostatnia kwestia w szczególności wymagała określenia, gdyż
4
powódka, mimo odstąpienia od umowy, nie zwróciła drugiej stronie tego, co od niej
otrzymała na mocy umowy (art. 494 k.c.) ani równowartości tego świadczenia
a zatem związek przyczynowy wskazanej przez nią szkody w wysokości 16 570 zł
z wydaniem zaskarżonego wyroku nie jest oczywisty. Skarżąca nie przedstawiła
także żadnych dowodów ani innych środków uwiarygodniających powstanie szkody
wynikającej z wydania zaskarżonego wyroku.
Biorąc wszystko to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1
w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. odrzucił skargę.