III CNP 4/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 4/13
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka
w sprawie ze skargi R. W. i E. L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w N.
z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. akt III […]
wydanego w sprawie z powództwa H. D. i in. ,
przeciwko R. W., E. L. i J. G.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lutego 2013 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 1 lipca 2010 r. Sąd Rejonowy w Z. oddalił powództwo H. D.
[…],skierowane przeciwko przeciwko […]o usunięcie niezgodności między stanem
prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem
prawnym.
Na skutek apelacji powodów, Sąd Okręgowy w N. wyrokiem z dnia 9
listopada 2010 r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
- uzgodnił treść księgi wieczystej nr […] prowadzonej przez Sąd Rejonowy
w Z. z rzeczywistym stanem prawnym przez wykreślenie w dziale III tej
księgi wpisu służebności przejazdu, przechodu, prowadzenia rur
wodociągowych, kanalizacyjnych i przewodów elektrycznych północnym
skrajem parceli I. kat 10219/56, obecnie dz. ewid. nr 421, na rzecz
każdoczesnych właścicieli dz. ewid. nr 420 powstałej z parceli 10168/13
i bud. 3327,
- uzgodnił treść księgi wieczystej nr […] prowadzonej przez Sąd Rejonowy
w Z. z rzeczywistym stanem prawnym przez wykreślenie w dziale I – SP
prawa przejazdu, przechodu, prowadzenia rur wodociągowych,
kanalizacyjnych i przewodów elektrycznych północnym skrajem parceli I.
kat 10219/56, obecnie dz. ewid. nr 421, na rzecz każdoczesnych właścicieli
dz. ewid. nr 420, powstałej z parceli 10168/13 i bud. 3327 i orzekł o kosztach
procesu.
R. W. i E. L. w dniu 7 listopada 2012 r. wnieśli skargę o stwierdzenie
niezgodności wyroku Sądu Okręgowego z prawem, a w dniu 10 grudnia 2012 r.
dodatkowe pismo, w którym wykazywali, że wzruszenie tego wyroku w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego wyroku z prawem powinna zawierać - obok oznaczenia wyroku,
od którego jest wniesiona, przytoczenia jej podstaw i ich uzasadnienia,
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku,
którego skarga dotyczy oraz wniosku o stwierdzenie niezgodności wyroku
z prawem - wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny
oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków
3
prawnych nie było i nie jest możliwe. Wszystkie te wymagania mają charakter
konstrukcyjny, w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
podlega odrzuceniu a limine.
Przytoczenie podstaw skargi i ich uzasadnienia polega na
wskazaniu naruszeń prawa materialnego lub przepisów postępowania
z równoczesnym powołaniem przepisów prawa, które miały doznać naruszenia
i wyjaśnieniu, na czym zarzucane naruszenie polegało. Odrębnym
wymaganiem jest wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, ustawodawca bowiem wyraźnie oddzielił podstawy skargi od
przepisów prawa, z którymi wyrok jest niezgodny (zob. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 1/06, nie publ., z dnia 27 stycznia
2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140, z dnia 28 lutego 2006 r.,
I CNP 12/06, nie publ., z dnia 2 marca 2006 r., IV CNP 16/06, nie publ. i z dnia
26 lipca 2006 r., IV CNP 68/06, nie publ.).
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w N. z dnia 9 listopada 2010 r. skarżący wskazali na naruszenie
art. 20 i 22 dekretu z dnia 11 października 1946 r. - Prawo rzeczowe (Dz.U. Nr 57,
poz. 319 ze zm.), art. 74, 115 i 116 ustawy z dnia 8 lipca 1982 r. o księgach
wieczystych i hipotece (jedn. tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.) oraz
art. XXXIX przep. wprow. k.c. i wyjaśnili, na czym - ich zdaniem - to naruszenie
polegało. Nie wskazali natomiast przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny ani nie wykazali, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe. To ostatnie wymaganie uzupełnili w
piśmie złożonym w dniu 10 grudnia 2012 r., lecz dokonane uzupełnienie nie mogło
odnieść zamierzonego skutku z tej przyczyny, że nastąpiło po upływie dwuletniego
terminu do wniesienia skargi, przewidzianego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
Oznacza to, że skarga nie spełnia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt
3 i 5 k.p.c. i z tej przyczyny ulega odrzuceniu, zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka
w sprawie ze skargi R. W. i E. L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w N.
z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. akt III […]
wydanego w sprawie z powództwa H. D. i in. ,
przeciwko R. W., E. L. i J. G.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lutego 2013 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 1 lipca 2010 r. Sąd Rejonowy w Z. oddalił powództwo H. D.
[…],skierowane przeciwko przeciwko […]o usunięcie niezgodności między stanem
prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem
prawnym.
Na skutek apelacji powodów, Sąd Okręgowy w N. wyrokiem z dnia 9
listopada 2010 r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
- uzgodnił treść księgi wieczystej nr […] prowadzonej przez Sąd Rejonowy
w Z. z rzeczywistym stanem prawnym przez wykreślenie w dziale III tej
księgi wpisu służebności przejazdu, przechodu, prowadzenia rur
wodociągowych, kanalizacyjnych i przewodów elektrycznych północnym
skrajem parceli I. kat 10219/56, obecnie dz. ewid. nr 421, na rzecz
każdoczesnych właścicieli dz. ewid. nr 420 powstałej z parceli 10168/13
i bud. 3327,
- uzgodnił treść księgi wieczystej nr […] prowadzonej przez Sąd Rejonowy
w Z. z rzeczywistym stanem prawnym przez wykreślenie w dziale I – SP
prawa przejazdu, przechodu, prowadzenia rur wodociągowych,
kanalizacyjnych i przewodów elektrycznych północnym skrajem parceli I.
kat 10219/56, obecnie dz. ewid. nr 421, na rzecz każdoczesnych właścicieli
dz. ewid. nr 420, powstałej z parceli 10168/13 i bud. 3327 i orzekł o kosztach
procesu.
R. W. i E. L. w dniu 7 listopada 2012 r. wnieśli skargę o stwierdzenie
niezgodności wyroku Sądu Okręgowego z prawem, a w dniu 10 grudnia 2012 r.
dodatkowe pismo, w którym wykazywali, że wzruszenie tego wyroku w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego wyroku z prawem powinna zawierać - obok oznaczenia wyroku,
od którego jest wniesiona, przytoczenia jej podstaw i ich uzasadnienia,
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku,
którego skarga dotyczy oraz wniosku o stwierdzenie niezgodności wyroku
z prawem - wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny
oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków
3
prawnych nie było i nie jest możliwe. Wszystkie te wymagania mają charakter
konstrukcyjny, w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
podlega odrzuceniu a limine.
Przytoczenie podstaw skargi i ich uzasadnienia polega na
wskazaniu naruszeń prawa materialnego lub przepisów postępowania
z równoczesnym powołaniem przepisów prawa, które miały doznać naruszenia
i wyjaśnieniu, na czym zarzucane naruszenie polegało. Odrębnym
wymaganiem jest wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, ustawodawca bowiem wyraźnie oddzielił podstawy skargi od
przepisów prawa, z którymi wyrok jest niezgodny (zob. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 1/06, nie publ., z dnia 27 stycznia
2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140, z dnia 28 lutego 2006 r.,
I CNP 12/06, nie publ., z dnia 2 marca 2006 r., IV CNP 16/06, nie publ. i z dnia
26 lipca 2006 r., IV CNP 68/06, nie publ.).
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w N. z dnia 9 listopada 2010 r. skarżący wskazali na naruszenie
art. 20 i 22 dekretu z dnia 11 października 1946 r. - Prawo rzeczowe (Dz.U. Nr 57,
poz. 319 ze zm.), art. 74, 115 i 116 ustawy z dnia 8 lipca 1982 r. o księgach
wieczystych i hipotece (jedn. tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.) oraz
art. XXXIX przep. wprow. k.c. i wyjaśnili, na czym - ich zdaniem - to naruszenie
polegało. Nie wskazali natomiast przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny ani nie wykazali, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe. To ostatnie wymaganie uzupełnili w
piśmie złożonym w dniu 10 grudnia 2012 r., lecz dokonane uzupełnienie nie mogło
odnieść zamierzonego skutku z tej przyczyny, że nastąpiło po upływie dwuletniego
terminu do wniesienia skargi, przewidzianego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
Oznacza to, że skarga nie spełnia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt
3 i 5 k.p.c. i z tej przyczyny ulega odrzuceniu, zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c.
jw