II CZ 165/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 165/12
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSA Monika Koba
w sprawie ze skarg A. G. i L. U. następczyń
prawnych K. U. oraz P. P.
o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w P.
z dnia 24 lutego 1995r., wydanym w sprawie
z wniosku M. M.
przy uczestnictwie J. M. i in. ,
przy udziale P. P. i in.
o stwierdzenie zasiedzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 marca 2013 r.,
zażalenia A. G. i L. U. następczyń prawnych K. U. oraz uczestniczek postępowania
E. G., A.S. i K. S. na orzeczenie o kosztach
zawarte w postanowieniu Sądu Okręgowego w P.
z dnia 7 maja 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
We wznowionym postępowaniu, postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2009 r.
Sąd Rejonowy w P. zmienił prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w P. z
dnia 24 lutego 1995 r. i oddalił wniosek M. M. o stwierdzenie zasiedzenia
nieruchomości położonej w P. Apelacja M. M. i J. M. od tego postanowienia została
oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 maja 2010 r.
Jednocześnie Sąd ten orzekł o kosztach postępowania odwoławczego zasądzając
od apelujących na rzecz K. U. oraz pozostałych uczestników postępowania w
2
osobach […] w równych częściach kwotę 1800 zł. To rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zaskarżyły zażaleniem wszystkie wymienione w nim uprawnione,
reprezentowane przez jednego pełnomocnika, który przed sądem odwoławczym
zgłosił wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego „według norm
przepisanych". Skarżące zarzuciły naruszenie art. 109 § 2 zd. 2 k.p.c. oraz § 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, polegające na błędnym uznaniu,
że w razie złożenia wniosku o treści przytoczonej, koszty zastępstwa procesowego
podlegają zasądzeniu w stawce minimalnej, bez uwzględnienia nakładu pracy
pełnomocnika. W związku z powyższym, skarżące domagały się zasądzenia od
apelujących na swoją rzecz tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w
postępowaniu odwoławczym kwoty 4800 zł, w częściach równych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wobec niewątpliwej sprzeczności interesów skarżących i apelujących,
obciążenie apelujących kosztami postępowania odwoławczego znajduje postawę
prawną w art. 520 § 3 k.p.c. Wygrywającym przeto współuczestnikom sporu,
reprezentowanym przez tego samego adwokata, sąd powinien przyznać zwrot
kosztów w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego pełnomocnika
(por. m.in. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2007 r. III CZP 130/06,
OSNC 2008, nr 1, poz. 11).
Stawki opłat za czynności adwokackie określa rozporządzenie Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348). Podstawę zasądzenia
opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozporządzeniu. Sąd może zasądzić
opłatę wyższą niż minimalna, nie wyższą jednak niż sześciokrotna stawka
minimalna lub wartość przedmiotu sprawy (§ 2 ust. 2 rozporządzenia, jeżeli,
zgodnie z art. 109 § 2 k.p.c., przemawia za tym niezbędny nakład pracy
pełnomocnika, charakter sprawy oraz jego wkład w przyczynienie się do jej
wyjaśnienia i rozstrzygnięcia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
3
21 grudnia 2010 r., III CZ 64/10 oraz z dnia 15 grudnia 2011 r., II CZ 126/11,
niepubl.). Zasądzenia wyższego niż w stawce minimalnej wynagrodzenia wiąże się
zatem z oceną Sądu stopnia zaangażowania pełnomocnika w wyjaśnienie sprawy.
Nie jest natomiast uzależnione od wyraźnego wniosku pełnomocnika, podobnie jak
i żądanie zasądzenia wynagrodzenia „według norm przepisanych" nie upoważnia
do wnioskowania o rezygnacji z wynagrodzenia podwyższonego.
Z lektury uzasadnienia zaskarżonego postanowienia istotnie można wysunąć
wniosek, że, zdaniem Sądu, opłata za czynności adwokackie w wysokości
przewyższającej stawkę minimalną może zostać przyznana jedynie na wyraźny
wniosek pełnomocnika. Jak wskazano, nie jest to stanowisko trafne, niemniej uznać
należy, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do zasądzenia na rzecz żalących
opłaty za czynności adwokackie w postępowaniu apelacyjnym w wysokości
przewyższającej stawkę minimalną, tj. ponad 1800 zł. W szczególności nie
przemawiał za tym nakład pracy pełnomocnika reprezentującego wszystkich
żalących w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji. Nie odbiegał on bowiem
w sposób istotny od przeciętnego.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenia jako nieuzasadnione.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSA Monika Koba
w sprawie ze skarg A. G. i L. U. następczyń
prawnych K. U. oraz P. P.
o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w P.
z dnia 24 lutego 1995r., wydanym w sprawie
z wniosku M. M.
przy uczestnictwie J. M. i in. ,
przy udziale P. P. i in.
o stwierdzenie zasiedzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 marca 2013 r.,
zażalenia A. G. i L. U. następczyń prawnych K. U. oraz uczestniczek postępowania
E. G., A.S. i K. S. na orzeczenie o kosztach
zawarte w postanowieniu Sądu Okręgowego w P.
z dnia 7 maja 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
We wznowionym postępowaniu, postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2009 r.
Sąd Rejonowy w P. zmienił prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w P. z
dnia 24 lutego 1995 r. i oddalił wniosek M. M. o stwierdzenie zasiedzenia
nieruchomości położonej w P. Apelacja M. M. i J. M. od tego postanowienia została
oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 maja 2010 r.
Jednocześnie Sąd ten orzekł o kosztach postępowania odwoławczego zasądzając
od apelujących na rzecz K. U. oraz pozostałych uczestników postępowania w
2
osobach […] w równych częściach kwotę 1800 zł. To rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zaskarżyły zażaleniem wszystkie wymienione w nim uprawnione,
reprezentowane przez jednego pełnomocnika, który przed sądem odwoławczym
zgłosił wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego „według norm
przepisanych". Skarżące zarzuciły naruszenie art. 109 § 2 zd. 2 k.p.c. oraz § 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, polegające na błędnym uznaniu,
że w razie złożenia wniosku o treści przytoczonej, koszty zastępstwa procesowego
podlegają zasądzeniu w stawce minimalnej, bez uwzględnienia nakładu pracy
pełnomocnika. W związku z powyższym, skarżące domagały się zasądzenia od
apelujących na swoją rzecz tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w
postępowaniu odwoławczym kwoty 4800 zł, w częściach równych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wobec niewątpliwej sprzeczności interesów skarżących i apelujących,
obciążenie apelujących kosztami postępowania odwoławczego znajduje postawę
prawną w art. 520 § 3 k.p.c. Wygrywającym przeto współuczestnikom sporu,
reprezentowanym przez tego samego adwokata, sąd powinien przyznać zwrot
kosztów w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego pełnomocnika
(por. m.in. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2007 r. III CZP 130/06,
OSNC 2008, nr 1, poz. 11).
Stawki opłat za czynności adwokackie określa rozporządzenie Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348). Podstawę zasądzenia
opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozporządzeniu. Sąd może zasądzić
opłatę wyższą niż minimalna, nie wyższą jednak niż sześciokrotna stawka
minimalna lub wartość przedmiotu sprawy (§ 2 ust. 2 rozporządzenia, jeżeli,
zgodnie z art. 109 § 2 k.p.c., przemawia za tym niezbędny nakład pracy
pełnomocnika, charakter sprawy oraz jego wkład w przyczynienie się do jej
wyjaśnienia i rozstrzygnięcia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
3
21 grudnia 2010 r., III CZ 64/10 oraz z dnia 15 grudnia 2011 r., II CZ 126/11,
niepubl.). Zasądzenia wyższego niż w stawce minimalnej wynagrodzenia wiąże się
zatem z oceną Sądu stopnia zaangażowania pełnomocnika w wyjaśnienie sprawy.
Nie jest natomiast uzależnione od wyraźnego wniosku pełnomocnika, podobnie jak
i żądanie zasądzenia wynagrodzenia „według norm przepisanych" nie upoważnia
do wnioskowania o rezygnacji z wynagrodzenia podwyższonego.
Z lektury uzasadnienia zaskarżonego postanowienia istotnie można wysunąć
wniosek, że, zdaniem Sądu, opłata za czynności adwokackie w wysokości
przewyższającej stawkę minimalną może zostać przyznana jedynie na wyraźny
wniosek pełnomocnika. Jak wskazano, nie jest to stanowisko trafne, niemniej uznać
należy, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do zasądzenia na rzecz żalących
opłaty za czynności adwokackie w postępowaniu apelacyjnym w wysokości
przewyższającej stawkę minimalną, tj. ponad 1800 zł. W szczególności nie
przemawiał za tym nakład pracy pełnomocnika reprezentującego wszystkich
żalących w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji. Nie odbiegał on bowiem
w sposób istotny od przeciętnego.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenia jako nieuzasadnione.
jw