Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 18/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa E.S.-F.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. M. 5
w S.
o uchylenie uchwał,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 maja 2013 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 22 stycznia 2013 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 22 stycznia 2013 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację E.
S.-F., powódki w sprawie przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy
ul. M. nr 5 o uchylenie uchwał, w części, w której powódka skarżyła rozstrzygnięcie
w przedmiocie oddalenia powództwa o uchylenie uchwały nr 1/2011, 2/2011,
3/2011, 6/2011, 8/2011, podjętych na zebraniu Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul.
M. nr 5 w S. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że apelacja dotycząca tych uchwał była
dotknięta brakami formalnymi, bowiem powódka - mimo wezwania - nie wskazała w
niej wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 368 § 1 i 2 k.p.c.).
W zażaleniu na postanowienie z 22 stycznia 2013 r. powódka zarzuciła,
że Sąd błędnie ocenił charakter uchwał Wspólnoty Mieszkaniowej, a przed
wydaniem zaskarżonego rozstrzygnięcia popełnił błędy proceduralne polegające na
tym, że poinformował strony telefonicznie o odwołaniu rozprawy apelacyjnej
wyznaczonej na 10 stycznia 2013 r., a następnie rozpoznał sprawę na posiedzeniu
niejawnym. W efekcie powódka pozbawiona została możliwości zgłoszenia
dodatkowych argumentów na piśmie, co by nastąpiło, gdyby była powiadomiona,
że sąd rozpatrzy sprawę na posiedzeniu niejawnym.
Powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Z art. 368 § 2 k.p.c. wynika, że w sprawach o prawa majątkowe należy
w apelacji oznaczyć wartość przedmiotu zaskarżenia. Następuje to przy
odpowiednim zastosowaniu art. 19-24 i art. 25 § 1 k.p.c.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało już wyjaśnione, że dla
rozróżnienia majątkowego bądź niemajątkowego charakteru konkretnej sprawy nie
jest istotne, czy rozpoznawana jest ona w następstwie wytoczenia powództwa
o świadczenie, czy też powództw o ustalenie albo ukształtowanie prawa
lub stosunku prawnego. Sprawą majątkową jest sprawa, w której zgłoszone
żądanie zmierza do realizacji prawa lub uprawnienia mającego bezpośredni wpływ
3
na stosunki majątkowe stron. Sprawy o uchylenie uchwał nie mają jednolitego
charakteru. O ich majątkowym albo niemajątkowym charakterze decyduje
przedmiot uchwały podlegającej zaskarżeniu (por. postanowienia Sądu
Najwyższego: z 11 lutego 2003 r., V CZ 208/02, niepubl. oraz z 6 października
2006 r., V CZ 67/06, niepubl.).
Do tego kryterium odwołał się Sąd Apelacyjny dokonując oceny
charakteru uchwał zaskarżonych przez powódkę w oddalonym powództwie,
a dotyczyły one: - udzielenia absolutorium zarządowi; - zatwierdzenia
sprawozdania finansowego za 2010 r.; - rozliczenia wyniku finansowego; -
zatwierdzenia planu gospodarczego; - wysokości zaliczek na pokrycie kosztów
zarządu nieruchomością wspólną; - gromadzenia środków finansowych
na rachunku bankowym; - wyrażenia sprzeciwu na zaciągnięcie samowolnych
zobowiązań finansowych w imieniu pozwanej; - zgody na nieodpłatne korzystanie
z części nieruchomości wspólnej oraz umieszczenia tablicy informacyjnej przez
przedsiębiorcę.
Nie ma racji powódka, o ile kwestionuje pogląd Sądu Apelacyjnego,
że sprawy o uchylenie uchwał o przedmiocie określonym wyżej są sprawami
o prawa majątkowe, gdyż przedmiot uchwał zaskarżonych przez powódkę dotyczy
realizacji prawa lub uprawnienia mającego bezpośredni wpływ na stosunki
majątkowe stron. O majątkowym charakterze sprawy o uchylenie uchwały
w przedmiocie udzielania absolutorium zarządowi i zatwierdzenia sprawozdania
finansowego wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z 9 grudnia 2005 r.,
III CZP 111/05, OSNC 2006, nr 11, poz. 183. Nie sposób jest inaczej ocenić uchwał
dotyczących gromadzenia środków na rachunkach bankowych oraz zgody na
nieodpłatne korzystanie z części nieruchomości dla umieszczenia na niej tablicy
informacyjnej.
Powyższe oznacza, że powódka - wnosząc apelację od wyroku
oddalającego jej powództwo - miała obowiązek wskazania wartości przedmiotu
zaskarżenia (art. 368 § 2 k.p.c.), zaś nieusunięcie tego braku w terminie
uzasadniało jej odrzucenie. Zarzut naruszenia art. 370 k.p.c. nie może zatem być
uznany za usprawiedliwiony.
4
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
jw